Zand
8 reactiesWe hadden het in een bestuursvergadering weer eens over iets verschrikkelijks als governance rules en hoe we een zorgcoöperatie onder een bv kunnen hangen, toen ik zei: ‘Jongens, ik kom net van een begrafenis. Ik heb iemand heel langzaam in de grond zien zakken, met een bloemstuk erbovenop. Ik kan die hele governance rules van jullie even niet aan, en eigenlijk wil ik sowieso niet praten over regels die nooit echt iets voor iemand zullen betekenen behalve vacatiegelden voor degenen die erover praten. We prevelden het Onze Vader, iemand drukte op een knop en hij zakte voor eeuwig de grond in. Wat zitten we hier nou met al die kwaliteitsmanagers, service- en bereikbaarheidsmodules, integrale zorgakkoorden en helmplicht als je weet dat we allemaal ooit zo eindigen?’
Soms zou ik tijdens een vergadering willen opstaan en roepen: ‘Deze tijd glijdt als zand door onze handen heen en komt nooit meer terug!’ Maar dat durf ik niet. Bij een voorstelrondje op de zoveelste vergadering zei ik wel: ‘Hallo, ik ben Arjen en ik heb, met een beetje mazzel, nog twintig jaar. Met een beetje pech tien, dus ik hoop dat we een nuttige vergadering hebben.’ Dan kijkt iedereen raar op. Zoiets zeg je toch niet? Ben je ziek dan? Nee, maar ik ben 60 en het houdt een keer op. Hoeveel zand heb ik nog?
Als je alle tijd optelt die je in je leven besteedt aan procedures, contracten, vergaderingen, e-mails, computerproblemen, vergunningen, bezwaarschriften, wakker liggen, inloggen, opnieuw inloggen, onderhouden, bijwerken, accrediteren, verlengen, opsturen, willoos aanhoren en opnieuw vergaderen, kom je tot een indrukwekkende hoeveelheid zand die gedachteloos door je vingers gaat, besteed aan bureaucratische en overbodige dingen. Omdat de wereld nodeloos gecompliceerd is en God mag weten waarom. Tijd waarvan je te laat beseft dat die nooit meer terugkomt.
Laatst kwam ik onverwacht in een la de paspoorten van mijn ouders tegen. Niets maakt zo sprakeloos als het onverwacht kijken naar de paspoorten van je ouders die er niet meer zijn. De stille fotootjes, met hun lieve hoofden die je zo goed kent en nu toch een beetje vreemd lijken. Hun officiële namen en nummers, die verdwenen zijn uit de gemeentelijke basisadministratie omdat ze niet meer bestaan. Ik ken geen stiller makend gevoel dan dat. En juist dan is het besef het sterkst: stop met vergaderen, vooral over niks, stop met stupide regeltjes, stop met übermanagen. Stop met tijdverliezende flauwekul. Stop met digitale shit. Stop met het gevoel dat we altijd maar ‘vooruit’ moeten. Dat hoeven we helemaal niet. We moeten juist achteruit. Je zand is kostbaar. Probeer het vast te houden, te voelen, te bekijken. Schuur er je tanden mee en je maag. Koester het, en laat het zo min mogelijk gedachteloos door je handen glijden. Straks zijn ook wij een paspoort in een la.
Meer van Arjen Göbel
P.J.G.L. Meurs
oogarts, Oirschot
Beste Arjen
Ik ben het volledig met je eens
Het uitvoeren van controles is enkel een money making business die zichzelf uitvindt en in stand houdt
Het is absurd geworden
Van ontzorg de zorg is niets terecht gekomen erger nog de onzin neemt alle...en maar toe
Hier is nog nooit een pat beter van geworden
Maar mi stoppen met klagen en massaal onder aanvoering van onze beroepsgroep enkel meedoen aan zinvolle zaken zoals de visitatie van onze beroepsgroep hier kun je echt wat mee
De rest kan overboord
Kortom ik roep iedereen op om aan geen medewerking meer te verlenen aan al deze onzin
Als we dat allemaal doen heeft deze onzin cultuur geen poot meer om op te staan
Laat het maar eens als een nachtkaars uitgaan
Dat kan als we maar eens solidair zijn met elkaar
J. Wind
huisarts, huisarts
Klopt Arjen: dat wat we als vooruitgang zien = inderdaad achteruitgang!
P. Olie
HA
Ben gestopt met al die zinloze vergaderingen en doe niet mee aan allerlei idioterie verzonnen door mannetje aan bureau tjes.Ben er te oud en hopelijk ook te wijs voor geworden
I.S. Rombout - Liem
Arts np
Goed geschreven artikel: ‘stop met übermanagen’
[Reactie gewijzigd door Rombout - Liem op 04-01-2025 11:59]
P.J. Mitra
arts en jurist gezondheidsrecht, onafhankelijk medisch adviseur ArtsTotaal, Schaijk
Mooi geschreven. Het leven is inderdaad te kort om bullshit-bingokaarten te vullen.
Maar nu, wat gaan we er aan doen om het leger *aan* de zorg werkenden dit ook op te dragen?
A.P. Nederstigt
Huisarts, Eindhoven
Dank voor deze column, is me uit het hart gegrepen!
J.A. Kragten
cardioloog, Heerlen
Dank Arjen.
Die grootheid van de geest uit zich in de eenvoud waarmee hij zijn gedachtengoed naar buiten laat komen!
Hoe gaan we dit probleem oplossen? Zelf mag ik nog 'aan het front' doen waarvoor ik ben opgeleid: patiëntenzorg. Dat doe ik m...et veel liefde, hier en ook in Suriname waar geen geld is om over de zorg te praten, omdat ze al geld tekort komen om het direct aan de zorg te besteden.
Misschien is jouw terechte opmerking over de vacatiegelden een optie: schaf of schaal die af en laat een en ander als voorheen 'pro Deo c.q. pro Professione' plaatsvinden en na reguliere werktijd. Dan zal er snel een noodzaak ontstaan om de vergaderingen zowel in aantal als duur sterk te beperken!
Maar sowieso dank voor het plezierige gevoel dat ik had bij het lezen van jouw blog.
A.F. Algra
Commentator zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam
Goede blog, mijn opsteker voor 2025. Fraaie observaties over de werking van de professionele bureaucratie. De zoveelste vorm van intensieve menshouderij.
Mooiste zin: " Stop met het gevoel dat we altijd maar ‘vooruit’ moeten. Dat hoeven we helem...aal niet. We moeten juist achteruit "
Inderdaad: altijd meer regels, nooit minder. De meesten zijn ook nog eens zelfbedacht, handmade, én van eigen bodem. Neem de richtlijnen en herregistratie. Nauwelijks een buitenstaander die daaraan van pas komt. Met als crux: waarom gemakkelijk doen, als het ook moeilijk kan !?!
Curieus hé. En wat is het echte nut van al die regeltjes en afspraken ? Niemand, die het weet, maar ook niemand die vragen stelt, dus... lees deze blog nog eens
Fascinerend toch ?
Ik deel de oplossing van Arjen Gobel: gewoon mee kappen.
Goed begin van 2025. Zeg niet alleen nee, doe gewoon nee. Dat geeft ruimte en heeeel veeeeel tijd.