Wie corrigeert de arrogantie van de zorgverzekeraars?
4 reactiesAndré Rouvoet, scheidend voorzitter van Zorgverzekeraars Nederland noemde in zijn afscheidsinterview in de Volkskrant eind januari zeggenschap van de politiek over het zorgstelsel een ‘uitermate slecht idee’. Ook toont hij zich na acht jaar voorzitterschap verbaasd over de slechte reputatie van zorgverzekeraars en doet hij een ziekenhuis in ‘elke wijk’ af als een mal plan. Het is het klassieke verhaal van de zorgverzekeraars. Bureaucratie is vooral te wijten aan de beroepsgroepen zelf, mensen zijn best bereid een stukje verder te reizen voor een goede behandeling en het faillissement van het Slotervaart toont juist het functioneren van marktwerking in de zorg aan. En zorgverzekeraars zijn er niet om zorgverleners aan het werk te houden.
Tot zover de papieren werkelijkheid. Dat het halsoverkop sluiten van het Slotervaartziekenhuis niet heeft geleid tot ernstige calamiteiten is in de eerste plaats aan het personeel te danken, dat, in tegenstelling tot de zorgverzekeraars, bij de ontruiming wél de patiëntbelangen op de eerste plaats zette. De fusie van het Streekziekenhuis Koningin Beatrix te Winterswijk en het Slingeland Ziekenhuis te Doetinchem leidt tot het verbreken van beloftes en het verplaatsen van acute zorg en klinische kindergeneeskunde naar een stad verderop. Of er aan bereikbaarheidsnormen voldaan wordt, is nog maar de vraag, terwijl de samenleving zorg dichtbij wil. Ondertussen is het LangeLand Ziekenhuis in Zoetermeer het slachtoffer van de tegenstrijdige meningen van zorgverzekeraars. Terwijl Menzis het niet als haar taak ziet om het ziekenhuis overeind te houden, stelt DSW dat een middelgrote stad als Zoetermeer zeker een eigen ziekenhuis dient te hebben.
Rouvoet stelt dat de Kamer als politiek instituut niet in staat is om ‘nee’ te zeggen. Echter, hoe dient dergelijk beleid van zorgverzekeraars te garanderen dat iedereen de goede zorg ontvangt waar hij of zij recht op heeft? Het komt immers te vaak voor dat de zorgplicht niet wordt nagekomen. Zoals in het geval van de oplopende wachtlijsten in de ggz of de zorgstops als gevolg van budgetplafonds en het verdwijnen van intramurale capaciteit.
In het huidige stelsel waar zorgverzekeraars het voor het zeggen hebben en de minister zijn handen aftrekt van verregaande verantwoordelijkheid of regievoering, wordt de rol van de zorgverleners steeds belangrijker. Zoals in Alphen aan den Rijn, waar de huisartsenpost ’s nachts haar deuren sluit en de 560 duizend mensen die erop zijn aangewezen naar het Alrijne Ziekenhuis in Leiderdorp zullen moeten. Het ziekenhuis wordt hiermee feitelijk beter bereikbaar dan de huisarts, terwijl het juist de bedoeling is dat het huisarts een laagdrempelige poortwachtersrol vervult in het stelsel. Huisartsen zouden zelf kunnen beslissen de post open te houden.
Dankzij de hulpverleners in het HagaZiekenhuis in Den Haag, het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft en het LangeLand Ziekenhuis in Zoetermeer worden de megalomane fusieplannen teruggedraaid.
De zorgverleners van het Streekziekenhuis Koningin Beatrix komen in opstand tegen het leegtrekken van hun ziekenhuis.
Zolang de zorg nog vermarkt wordt en feitelijk in handen is van zorgverzekeraars moeten hulpverleners opstaan. De zorg heeft baat bij het mensenwerk dat zorgverleners verrichten en de creativiteit die zij binnen de beperkingen van het stelsel te berde brengen. De gewenste zorg kan er alleen maar komen als hulpverleners hun verantwoordelijkheid nemen en ondanks alles hun werk uitvoeren op een manier waar de samenleving bij gebaat is: persoonlijk, dichtbij en met het belang van de patiënt als uitgangspunt.
lees ook
Piet van Loon
Orthopeed/ houdingsdeskundige, Oosterbeek
De weg , die onze geneeskunde eerst opging om de kracht van onze Gezondheidsleer uit de curricula weg te halen, van het Rijnlands preventiemodel af te stappen en de oplossingsgerichte geneeskunde uit de AngloAmerikaanse geneeskunde over te nemen, hee...ft al een mooie voorbereiding gegeven om dan ook maar de marktwerking over te nemen. Iedereen met iedereen in de concurrentieslag. Weg solidariteit van de vroegere fondsen. Wie was ook alweer die bankier uit de USA , die hier minister van Volksgezondheid werd en boven zijn stelselwijziging het motto plaatste: "Gezondheid is een keuze" ?
Had Rouvoet zich daar maar eens in verdiept toen hij met goede moed ooit minister van Jeugd en Gezin werd. Precies: het kind is namelijk het kind van de rekening van deze weg, die we ingingen in de Zorg. Voor ZN is preventie bij het kind nooit een zichtbare uiting van zorg geweest, terwijl je daar alleen de ui de hand lopende zorgvraag effectief kan indammen. In ieder geval niets gebeurd op het gebied van hygiene investeringen rond houding en bewegen. Waar we honderden miljoenen aan het recht krijgen van het kindergebit besteden, is er aan de "orthodontie" voor de rug vanuit de ZV alleen maar "geknepen en bezuinigd". Maar wij artsen moeten bescheiden blijven. Wij hadden de Preventieve Geneeskunde en de Gezondheidsleer op een hoog peil in de common sense moeten houden.
Merhai
Anesthesioloog, Antwerpen
“ arrogantie van de verzekeraars”.
Treffende titel.
De afstand tussen verzekeraars en hun cliënten enerzijds en de zorgverlener anderzijds is groot.
Dat is kwalijk maar enigszins begrijpelijk het gaat trouwens om de cijfers als het op verzekere...n aankomt.
Tot mijn grote verbazing echter zitten er binnen de organisatie van verzekeraars mensen en afdelingen die niet met elkaar communiceren.
Het voorbeeld.
Regio Zeeuws Vlaanderen.
Grootste verzekeraar ieder bekend , CZ.
In dat gebied is er zorg om de hoek in Belgie , kwalitatief goed, korte wachttijden ,vaak goedkoper en zeer passend bij de cultuur van de Zeeuws Vlaming. Dat kopen ze voornamelijk voor acute aandoeningen in.
Electieve zorg sturen ze bij voorkeur naar grote Nederlandse ziekenhuizen op grote reisafstand en met lange wachttijden.
Het argument van hun inkoper: “ we hebben voldoende zorg ingekocht”.
Adviserende artsen bij CZ dragen hun steentje ook bij: “ de kwaliteit en veiligheid is minder dan in Nederland”
Tuurlijk lui. Electieve zorg is easy peasie in vergelijking met acute zorg. En als we daarvoor goed zijn voldoen we zeker voor electieve zorg.
Dus arrogant ? “ JA”
Communicatief gehandicapt? “ JA”
Patient en klantvriendelijk? “ Nee”
Besef van kwaliteit en veiligheid? “ Nee”
Het bovenstaande is ook van toepassing op de situatie in Lelystad en de NOP.
De situatie daar is gevaarlijk.
Maar , “ er is voldoende zorg ingekocht”.
En zie daar het rookgordijn.
Het wordt tijd dat de regie van de zorg komt te liggen bij de premiebetaler. Dokters kunnen het niet, zorgverzekeraars ook niet en de overheid zeker niet.
F.C. de Beer
niet praktiserend, Zwolle
Beperking van de macht van uitvoeringsorganisaties in het algemeen en ZN in het bijzonder is aan de politiek voorbehouden. Omtzigt en Leijte hebben dankzij hun vasthoudendheid de Belastingdienst op de knieën gekregen voor structureel ambtelijk falen.... Daarvoor had de politiek een eigen verantwoordelijkheid, die ze nu weer aanwendt om dat (eigen)-falen te corrigeren. Dat geldt mutatis mutandis ook voor ZN, dat de menselijke maat niet als leidraad hanteert. Dus, hartelijk dank meneer Van Gerven. Neem uw verantwoordelijkheid als politicus.
Zelf zou ik meneer Rouvoet niet Kahneman adviseren (te moeilijk). De meeste mensen deugen van Rutger Bregman is een goede 2e keus. Of de heer Rouvoet daartoe behoort, is natuurlijk -geheel eens- kwestieus.
FC de Beer, neurochirurg "niet praktiserend"
(een eponym verzonnen in een klein land met een groot gevoel voor regeltjes, onder dergelijke types)
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Non-valeurs als Ab Klink en Andre Rouvoet gaan van het principe uit dat het domme voetvolk, wij als het gewone artsenklootjesvolk, niet te vertrouwen zijn, altijd uit op eigen voordeel en slechts geschikt om er voor te zorgen dat zij op het riante pl...uche kunnen blijven zitten. Wij zijn er om dergelijke niksnutten een riant salaris op te laten strijken en hen aan het "werk" te houden.
Daniel Kahneman en ook Nassim Joachim Taleb lieten respectievelijk in hun boeken "Thinking Fast and Slow" en "The Black Swan" al op onthutsende wijze zien dat dergelijke bestuurders er helemaal niet toe doen, het zijn nutteloze passanten, moeiteloos inwisselbaar voor de volgende paspop in driedelig pak.
Ik heb het CV van Rouvoet er eens op nagekeken. Ik kan werkelijk niet een ding ontdekken waarin hij een belangrijke rol heeft gespeeld of in de Nederlandse maatschappij iets ten gunste heeft veranderd. Hij is bij uitstek het boegbeeld van de bestuurdersgeneratie die onze tijd terroriseert. Prettig ongehinderd door enige kennis van zaken, glad geboetseerd door vele cursusjes communicatie en trainingen in PR, en niet in staat om ook maar iets zinnigs voor andere mensen te betekenen. God moet wel een grote hekel aan de mensheid gekregen hebben.
Het enige positieve dat we van Rouvoet kunnen zeggen is dat we niet al te veel last van hem hebben gehad, als stijve, kleurloze en inhoudsloze gereformeerde ijdeltuit. We zagen hem niet en hoorden hem nauwelijks. Gelukkig maar. Het interview in de Volkskrant was hopelijk zijn laatste stuiptrekking en hopelijk houdt hij zich de rest van zijn leven verre van de gezondheidszorg. Werkelijk geen zinnig woord van deze reformatorische wijsneus heb ik uit dit interview kunnen halen.
Het enige waar deze man in uitblinkt is zelfoverschatting. Maar dat kan toch nauwelijks een reden zijn om hem zijn riante salaris te betalen.