Why worry?
2 reacties
Jaar in, jaar uit, blog na blog heb ik u vermoeid met mijn zorgen over de bedrijfsarts. Volkomen onnodig naar nu blijkt. Ik had het totaal bij het verkeerde eind! Mijn excuses daarvoor.
Ik beken: ik had vooral oog voor de zorgelijke kant van het bestaan van de bedrijfsarts, de knelpunten. Bij mij was het spreekwoordelijke glas altijd meer halfleeg dan halfvol. Ik bekeek de wereld door een te sombere bril, had last van kokerdenken. Type zwartkijker zal ik maar zeggen.
Maar op vrijdag 24 juni 2019, om 13.31 uur om precies te zijn, heb ik het licht gezien door een videootje van een Indiase goeroe, die mij door een kennis was toegestuurd. Zijn drieledige boodschap is:
1. Do you have a problem in life? No? Then why worry?
2. Do you have a problem in life? Yes? Can you do something about it? Yes? Then why worry?
3. Do you have a problem in life? Yes? Can you do something about it? No? Then why worry?
Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet meteen helemaal overtuigd was van deze verlichte boodschap. Dus nam ik de proef op de som. Ik testte mijn zorgelijke werkelijkheid op de drieledige ‘why worry’-factor van de Indiase goeroe.
Bij punt één ga ik meteen al helemaal nat. Ik blijk vooral problemen te zien die niet bestaan, die een ‘non probleem‘ blijken te zijn. Lees maar even mee. Mijn grootste zorg op dit moment is het snelstijgende tekort aan bedrijfsartsen. Elk jaar gaan naar schatting 100 bedrijfsartsen met pensioen, terwijl de instroom van jonge klaren gering is. De wettelijke taken zijn daardoor niet meer in volle omvang uit te voeren en er vallen overal gaten in de sociaal-medische begeleiding van BV Nederland. Kortom: de dienstverlening hapert, het verzuim stijgt en de Wia-instroom ook. En niet onbelangrijk: klanten, de bedrijven, klagen steen en been.
Het tekort aan bedrijfsartsen blijkt voor de bedrijfsartsen zelf – o ironie – juist een geschenk uit de hemel. De tarieven zijn namelijk in nog geen zes jaar tijd verdubbeld! Ving je als bedrijfsarts in 2012 krap 100 euro per uur, nu zijn de tarieven opgeplust tot 200, 225 euro en hoger. Bij de bedrijfsartsen is het schip met geld in ieder geval binnengelopen. ‘Elk nadeel heb zijn voordeel.’ Er is dus geen enkele reden om spoed te maken met het wegwerken van het tekort. Althans bij de bedrijfsartsen; ze zijn gekke Henkie niet.
Mijn tweede hiccup: het verplicht melden van beroepsziekten. Al jaren is er maatschappelijke kritiek over het geringe aantal meldingen van beroepsziekten door bedrijfsartsen. Terwijl ze daar wettelijk toe verplicht zijn en bedrijfsartsen zelf preventie van beroepsziekten als hun belangrijkste maatschappelijke opdracht omschrijven. Lees de tien kernwaarden van de NVAB er maar op na.
Vorig jaar hebben bedrijfsartsen slechts 4619 meldingen gedaan. Bijna een all-time low. Je zou denken dat – gezien de eerdere ophef – de maatschappelijke rapen onderhand wel gaar zouden zijn. Maar niets van dit alles. Niemand heeft er iets van gemerkt. Geen flintertje nieuws erover, nada, niks. Hier geldt: je moet geen slapende honden wakker maken. Want wat niet weet, wat niet deert. Ook dit is dus een non-probleem. Het is nu 2-0 voor de Indiase goeroe.
Mijn derde knelpunt: de toekomststrategie voor bedrijfsartsen van de KNMG-NVAB. Een paar jaar geleden publiceerden KNMG en NVAB – na acht jaar discussie – het plan ‘Zorg die werkt’. Ik heb deze nota altijd als politiek kansloos ingeschat, want losgezongen van de dagelijkse realiteit. Een variantje op het SP-plan van het Nationaal Zorg Fonds. Het curieuze is dat iedereen blijft volhouden dat het een haalbaar plan is.
Ook hier heb ik het krachtenveld totaal verkeerd ingeschat. Beleidsmakers en bedrijfsartsen blijken juist dol op niet-realistische vergezichten en bevlogen verhalen met een lekker hoog Efteling-gehalte. Het verhaal over de arbeidsarts, die werkend vanuit gezondheidscentrum en betaald vanuit basispakket, alle werkers van BV Nederland ter zijde staat als een soort Florence Nightingale gaat erin als koek. Het toverwoord is preventie.
Resumerend: ik had het bij het verkeerde eind! Het gaat gewoon hartstikke goed met de bedrijfsarts. Indiase goeroe wint met 3-0. Why worry? Er is geen vuiltje aan de lucht.
links
https://www.trouw.nl/nieuws/helft-bedrijfsartsen-meldt-beroepsziekten-nooit~b4ead544/
https://www.trouw.nl/nieuws/beroepsziekte-is-een-blinde-vlek-bij-werkgevers-en-bedrijfsartsen~b692bbd9/
https://www.trouw.nl/nieuws/bedrijfsartsen-herkennen-beroepsziekte-slecht-en-dat-zorgt-voor-problemen~b723245b/
https://www.beroepsziekten.nl/content/beroepsziekten-cijfers-2018
https://nvab-online.nl/sites/default/files/bestanden-webpaginas/Kernwaarden%20Bedrijfsarts%20SV-jan24.pdf
https://www.knmg.nl/advies-richtlijnen/dossiers/arbeidsgerichte-medische-zorg.htm
meer van dolf algra
Piet Van Loon
Orthopeed/ houdingsdeskundige, Oosterbeek
Systematiek en data rond inzet bedrijfsgeneeskunde komen schokkend over. De taak is veel te groot geworden, maar dat ligt niet aan de artsen of aan de wetgeving, maar aan het enorm inzakken van de inzetbaarheid van de populatie. Als wervelkolomchir...urg zag ik de tweede lijn ook volstromen . RIVM : 2 miljoen rugklanten in NL. Mensen met ingezakte ruggen en stenose worden in een DBC carrousel gestopt. Musculoskeletale aandoeningen zij by far de grootste zorg- en uitkeringsopslokkers. Er lijkt geen weg terug. Burnout van een systeem?
In de laatste alinea: preventie is het toverwoord. Alleen niet op de werkplekken maar tijdens de groei: onstuitbare stijgingen in incidenties van aandoeningen, die het jonge mensen onmogelijk maakt om te werken, of die net zoveel begeleiding nodig hebben als in hun jeugd om overeind te blijven. Defensie, toch de plek die de gezonde jeugd aantrekt heeft uitvalpercentages in opleidingen boven 50% ( 1992: 6%)!. Dus er moet iets grondig mis gaan tijdens de ontwikkeling. Mens sana in corpore sano onmogelijk? RIVM :de sedentaire leefstijl van de jeugd verantwoordelijk voor doorstijgen bij jongeren van DM ( juist slanke) , hart en vaatziekten ( ritme!, sporters) en veel vaker voorkomende kankersoorten.
Uit de leerboeken van mijn studie en de vergeten klassieke orthopedie en heilgymnastiek wisten we dat veel zitten door kinderen ( vaak alleen ingezakt ) slechte houdingen geeft, slechte houdingen vanzelf tot rug en nekklachten gaan leiden en het werkplezier gaan vergallen. In de USA heeft de Fed directeur al aangegeven, dat de opioidcrisis hun economie gaat aantasten, niet door de vele doden natuurlijk, maar de enorme groep jonge mensen die door pijnklachten niet kunnen werken en door dokters met pillen dan zoet gehouden worden. Terwijl er echt veel preventieve mogelijkheden zijn, als de houdingskennis en kunde, ooit als hygieneveld benoemd ( bij de jeugd!), weer in common sense en geneeskundige curricula en opleidingen terug komt.
Dolf Algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid - oud bedrijfsarts, Rotterdam
De Indiase Guru met zijn boodschap Why worry in slechts 1.06 minuut. Zeer de moeite waard. Het laat het licht schijnen !
https://www.google.com/search?q=why+worry+youtube&oq=why+worry&aqs=chrome.2.69i57j0l5.5210j0j8&sourceid=chrome&ie=UTF-8
...Toegift: I'm beginning to see the light
https://www.youtube.com/watch?v=7MGu697BMss