Wegkijken wordt steeds pijnlijker
8 reactiesDe dodenlijst en detentielijst van zorgverleners uit Gaza in het afgelopen jaar is volgens vele internationale organisaties, waaronder de WHO, disproportioneel lang. Iedere gedode collega is er één te veel, maar sommige namen blijven hangen. Ze laten je niet los.
Een schrijnend voorbeeld is de dood van de bekende orthopedisch chirurg Adnan El-Bursh uit Gaza, die na maanden gevangenschap zonder aanklacht dood werd verklaard. Zijn dood blijft in twee opzichten bijzonder: er was en is veel (inter)nationale aandacht en verontwaardiging over. En er was juist géén aandacht van collega’s en bestuurders van beroepsgroepen, zoals de KNMG, om op zijn minst opheldering te vragen over de dood van een collega in detentie zonder aanklacht. Het gebrek aan aandacht voor het leven en de dood van deze collega is pijnlijk.
Onderstaande berichten zijn stille getuigen van het leed van onze collega’s:
UN (OCHR) 16.05.2024: UN expert horrified by death of Gazan orthopedic surgeon in detention.
Trouw (03.05.2024, rubriek Mensenrechten): Bekende Gazaanse arts omgekomen in gevangenschap.
CNN (03.05.2024): Leading Gaza surgeon Adnan Al-Bursh dies in Israeli prison.
Haaretz (12.05.2024): Dr. Adnan Al-Bursh was arrested at a hospital in Gaza Strip last December, with his death at prison announced four months later.
NRC (10.10.2024): Dr. Adnan Al-Bursh staat niet op de dodenlijst, waarschijnlijk omdat de autoriteiten zijn lichaam niet hebben teruggegeven.
Ik moet hierbij denken aan collega dr. Khaled El-Serr, chirurg uit het Al-Nasser ziekenhuis, die aan de wieg stond van teleconsultaties voor collega’s en patiënten in Gaza. Hij werd maandenlang zonder aanklacht gevangen gehouden door het Israëlische leger. Na zijn vrijlating, onder internationale druk, zei hij in een interview met Amnesty International dat de internationale aandacht voor hem, door collega’s en burgers, hem hoop en moed had gegeven. Er werd destijds een internationale briefcampagne voor hem gestart.
Onze collega dr. Adnan El-Bursh is er niet meer. Alle internationale aandacht voor hem komt nu te laat. Maar zijn echtgenote en kinderen zijn er nog. Wij hebben als medici een beroepsethische verantwoordelijkheid voor hen, verankerd in onze eed, om opheldering te vragen over zijn gevangenschap en dood. Als beroepsgroep hebben we het in de afgelopen maanden nagelaten om expliciet voor de gedode gedetineerde collega’s in Gaza te gaan staan. Laten we dit, met KNMG als ons hoogste orgaan voorop, alsnog doen.
Wij kunnen geen hoop meer bieden aan dr. Adnan El-Bursh, maar we kunnen wel een sprankje hoop en moed bieden aan zijn echtgenote en kinderen. Door zijn leed een stem te geven en hem postuum te steunen door middel van waarheidsvinding, kunnen we ook moed en hoop bieden aan zijn nog levende collega’s die gevangen zitten of onder de bombardementen geneeskunde blijven bedrijven.
De recente rapportage van Sky News kan de eerste stap zijn in de zoektocht naar gerechtigheid voor het gezin van deze gedode collega. De getuigenis ‘He was naked in the lower parts of his body’ gaat je niet in de koude kleren zitten. Met name in de context van recente rapporten van VN, CNN en Save the Children en Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Teslem, waarin meldingen worden gedaan van martelingen en seksueel geweld tegen de gedetineerden van wie een belangrijk deel ook artsen en andere medisch personeel zijn.
Zonder bescherming van medici kan recht op medische zorg nooit en nergens gewaarborgd worden.
Meer van Shakib Sana
M.D. Oosterhoff
Psychiater, Thesinge
Beste Shakib Sana
Ik wil je oproep wel steunen, maar hoe wil je het aanpakken. Ik verwacht niet dat de KNMG in actie zal komen alleen op basis van dit blog.
S. Sana
Huisarts, Rotterdam
Beste collega Oosterhoff, beste Menno,
Dank voor je bericht en je steun! Dit betekent veel voor met name onze collega's in Gaza of waar dan ook die gevaar lopen. Ik begrijp je vraag heel goed. Deze blog is niets anders dan een opsomming van de beric...hten in de media over de dood van collega Adnan El Bursh en eerder briefcampagne van Amnesty International voor collega Khaled El Serr. Dit is KNMG zeker niet aan aandacht zijn ontsnapt. Ik moet aan de woorden van de directeur van War Child Nederland, Ernst Suur, denken. "Shakib, het enige wat wij als burgers en professionals kunnen doen, is blijven duwen." Blijven duwen voor hen die zelf niet kunnen. Helaas nog geen reactie van KNMG. Maar we blijven duwen!
M.D. Oosterhoff
Psychiater, Thesinge
Beste Shakib
Ja, blijven duwen is me niet vreemd. Ik heb onmiddellijk de neiging om een petitie te starten, maar dar laat ik aan jou over. Hoe dan ook goed, dat je er aandacht voor vraagt.
psychiater, Heerenveen
Wat een indrukwekkend en schrijnend verhaal over wat onze collega's daar overkomt!
Ja, er wordt massaal de andere kant opgekeken als het over de oorlog in Gaza gaat, niet alleen als het over het lot van de dappere dokters daar gaat. Waardoor deze s...lachting maar kan blijven doorgaan. Mede met wapens van ons en onze bondgenoten.
Het lijkt erop dat nog slechts weinigen willen investeren in echt onderhandelen met alle betrokkenen om tot een leefbare oplossing te komen. En de betrokkenen zelf komen vaak niet verder dan 'ja maar hun zijn begonnen...' De vicieuze cirkel is krachtig maar moet worden doorbroken.
Laten we in elk geval beginnen om geen wapens meer te leveren aan partijen die oorlog voeren, dat leidt immers niet tot vrede, En laten we dus wel, ik blijf het zeggen, investeren in diplomatie en onderhandelingen!
H. v.d. Pol
F. Snijders
internist, Leiden
Dank voor het aandacht geven en opkomen voor onze collega's in Gaza. Artsen voor Gaza zet zich al lange tijd vol in voor ze en voor wie geïnteresseerd is, ook velen van de artsen in Israel:
https://www.phr.org.il/en/ is de Engelse versie van de web...site van Physicians for Human Rights Israel.
Het wachten is op het KNMG. Beter laat dan nooit.
J.W.A.M. Meekes
Huisarts, Nijmegen
Verschrikkelijk.
N. Saraj
Kinderarts
Shakib, bedankt voor je krachtige woorden en het eerbetoon dat je bewijst aan onze collega en zijn nabestaanden.
A. Abed
Huisarts, Amersfoort
Helemaal mee eens, beter laat dan nooit….