Wéér minder ondraaglijk en uitzichtloos leed!
3 reactiesDe cijfers over het aantal keren dat in 2017 euthanasie is verleend, zijn bekend. Het wordt tijd dat de berichtgeving daarover eens van toon verandert.
Weer meer meldingen euthanasie, ook bij psychische aandoeningen, kopt RTL Nieuws. Ik weet niet hoe dat bij jou overkomt, maar bij mij roept zo’n kop geen positieve sfeer op. Weer meer gevallen van griep, ook bij kwetsbare kinderen. De toename wordt niet als een positieve verworvenheid gepresenteerd. Weer meer medailles op het WK. SGP’er Van der Staaij spreekt zelfs over een uitdijende praktijk.
Misschien reageer ik overgevoelig, maar dat komt omdat tegelijkertijd is bekendgemaakt dat het Openbaar Ministerie bij vier gevallen strafrechtelijk onderzoek gaat doen. Denk je eens in wat dat voor die artsen betekent. En niet alleen voor hen, maar voor alle artsen die euthanasie verlenen.
Alle 6585 gevallen van euthanasie passeren een toetsingscommissie met daarin een jurist, een ethicus en een arts. Die beoordelen 99,8 procent als zorgvuldig, dus 6573. Ik denk dat geen enkele medische handeling dat percentage ook maar bij benadering zou halen als ze op dezelfde wijze zou worden getoetst. Toch weerhoudt dat prof. Theo Boer, hoogleraar ethiek van de zorg niet om onderstaande tweet te plaatsen.
Hoogleraar ethiek in de zorg? Stuurman aan wal, denk ik dan.
Het is prima dat euthanasie extra onder de loep ligt. Het is ontzettend belangrijk uiterste zorgvuldigheid te betrachten. Maar als je 99,8 procent niet waanzinnig zorgvuldig mag noemen dan is het nooit goed. Waar gehakt wordt vallen spaanders. Dat klinkt cru, maar als je wilt dat het nooit een beetje anders gaat dan drie toetsingscommissieleden willen, dan kun je euthanasie beter verbieden. Ik denk niet dat veel mensen daarop zitten te wachten.
Inmiddels is bij ruim 4 procent van de overlijdens sprake van euthanasie. Kennelijk voorziet het in een behoefte.
Ik denk, nee, ik weet zeker dat heel veel mensen ontzettend blij zijn dat artsen deze taak op zich willen nemen. Dat dat geen gemakkelijke taak is, blijkt wel uit een relaas dat recentelijk in dit blad stond.
Op zich is het woord euthanasie prima – een goede dood bezorgen. Maar zoals het nu wordt gebruikt, klinkt het vaak als een misdrijf. Formeel is het ook strafbaar, maar als je aan de zorgvuldigheidseisen hebt voldaan volgens de toetsingscommissie dan kun je een beroep doen op strafuitsluiting. Dat weet je pas achteraf. Artsen die euthanasie verlenen, nemen dat risico dus. Dat doen ze echt niet in hun eigen belang.
Wat mij stoort in de hele berichtgeving is, dat ze vaak als halve verdachten worden gepresenteerd – zeker als het gaat om psychische aandoeningen. Dat vind ik ook naar voor de patiënten om wie het gaat. Reken maar dat zij geen lichtvaardige keuze maken. Onze wil om te leven is zo diep ingebakken dat de ellende wel ontzaglijk moet zijn als je je leven offert om daar een eind aan te maken.
Daarbij past niet wat Van der Staaij twittert:
Let wel. Er staat euthanasie óp psychiatrische patiënten. Maar het is euthanasie bíj en moord óp. Ik denk dat Van der Staaij dit bewust doet. Ik vind zo’n heilige verontwaardiging onchristelijk. Ik heb er begrip voor als mensen vanuit hun levensovertuiging moeite hebben met euthanasie. Ik heb dat gevoelsmatig ook nog steeds. Eigenlijk vooral vanuit angst. Ik sta achter iets wat van de strenge God uit mijn jeugd vast niet mocht. Maar van die God mocht iets anders ook niet: oordelen. ‘Oordeelt niet opdat gij niet geoordeeld wordt’ (Mattheus 7:1).
De artsen die mensen helpen op een waardige manier afscheid te nemen van het leven omdat dat de enige manier was om een eind te maken aan hun ondraaglijke en uitzichtloze lijden, verdienen steun. Vind je dat ook of denk jij er anders over? Vul de peiling hieronder dan in.
P.S. Als we alle gevallen laten toetsen waarin géén euthanasie werd verleend. Zouden die de 99,8 procent halen?
-
Menno Oosterhoff
Menno Oosterhoff is (kinder- en jeugd)psychiater eninitiatiefnemer van www.ocdnet.nl en www.ocdcafe.nl. Hij maakt de podcast ‘God zegene de greep’ over de dwangstoornis. Daarover gaat ook zijn boek ‘Vals alarm´ waarin ook zijn eigen dwangstoornis aan de orde komt. Zijn boek ‘Ik zie anders niks aan je’ gaat over psychische aandoeningen in het algemeen. Tenslotte vindt u een bloemlezing van zijn blogs terug in het boek 'De psychiater en ik', een uitgave van Medisch Contact.
A.Wilschut-Verhoef
algemeen arts met aanvulling homeopathie, Barendrecht
Ik ben niet bij euthanasie betrokken geweest tot nu toe. Wat mij steekt is dat dhr.v.de Staaij als politicus wel denkt te weten dat euthanasie in handen van artsen goed gecontroleerd moet worden en ik al 6 jaar met een psychiatrische patiënt op trek ...als vrijwilliger omdat de politiek niet instaat is deze mensen op een passende wijze een plek aan te bieden, met als gevolg, in dit geval, dat ik mijn vrije tijd mag besteden aan het begeleiden en vergezellen naar de rechtbank, waar meneer terecht komt omdat de politie wordt ingeschakeld door het begeleidend personeel, dat zich bedreigd voelt . Zoek eens naar oplossingen i.p.v. problemen!
Menno Oosterhoff
psychiater, Thesinge
Beste Leny
Mijn opmerking dat ze als halve verdachten worden beschouwd was niet alleen ingegeven door het onderzoek door het openbaar ministerie. Maar door de opmerkingen in de trant van vd Staaij en Boer en daarvan zijn er meer dan de twee gegeven ...voorbeelden. . Wel vind ik bijzonder dat het er nu opeens 5 zijn in korte tijd tegen 0 in 15 jaar, maar op zich is het goed dat getoetst wordt of het handelen binnen de wet blijft. Ik vind wel dat de toonzetting van berichtgeving over euthanasie bij psychische aandoeningen vaak iets negatiefs heeft , als iets wat er niet zou moeten zijn en wat anders opgelost had kunnen worden. Ik wou, dat er geen ondraaglijk uitzichtloos leed was tgv psychische aandoeningen en dat we alles zouden kunnen oplossen, maar dat is gewoon niet waar. Dat vind ik ook voor nabestaanden zwaar als ze moeten lezen dat eraan getwijfeld wordt of het niet anders opgelost had kunnen zijn. Maar ik neem je woorden ter harte. Ik moet me niet laten verleiden tot emotionele ongenuanceerde uitspraken, ook niet als vd Staaij spreekt over euthanasie op psychiatrische patienten. Ik zal er beter op letten dat ik het debat blijf voeren met respect voor anderen en beheerds in mijn uitlatingen.
Leny van Dalen
psychiater en systeemtherapeut, Amsterdam
Beste Menno, grotendeels eens met de boodschap in je blog.
En ja, die extreme reacties op Twitter van Boer en van der Staay die niet gebaseerd zijn op feiten: ook mee eens dat die niet getuigen van realiteitszin.
Maar net zo hard als deze Twitter...aars 'emotioneel' in zoemen op de artsen van wie de euthanasie casussen onderzocht gaan worden met de woorden: "Denk je eens in wat dat voor die artsen betekent en niet alleen voor hen maar voor alle artsen die euthanasie verlenen" en "dat we euthanasie dan net zo goed helemaal maar kunnen verbieden" en om te suggereren dat euthanasie nu vaak als "een misdrijf" overkomt vind ik eerlijk gezegd ook nogal extreem. Want waarom zou toepassing van de euthanasie wet niet onderzocht mogen worden? Dat hoort toch bij een zorgvuldige praktijk? Wie geschoren wordt moet stil zitten, zou ik willen zeggen. Want alleen dan wordt professioneel handelen bijgeschaafd en beter.