We zijn net dieren

Dieren zijn net mensen en vice versa. Zoveel verschillende soorten en maten. Kuddedieren, maar ook einzelgängers. Klein of groot. De een wat verzorgder dan de ander. Sommigen vol vertrouwen en goed benaderbaar. Anderen schuw en afstandelijk. Slim of juist iets minder slim.

Beiden kunnen echter ziek worden. En beiden hebben wel eens een dokter nodig. Met een klacht en de bijbehorende presentatie komen ze op ons spreekuur. Helaas kan een dier zich enkel non-verbaal uiten. Met een beetje mazzel komt bij het intermenselijke contact de verbale communicatie overeen met de non-verbale communicatie. Dat zorgt ervoor dat een klacht vaak net iets makkelijker in kaart kan worden gebracht en te interpreteren valt. Bovendien zijn mensen meestal baas over eigen lichaam en geest. Maar dat er toch echt meer raakvlakken bestaan tussen mens en dier, blijkt alleen al uit het feit dat we dieren als metaforen gebruiken.

Mijn 8-jarige patiëntje bijvoorbeeld is samen met haar moeder zo trouw als een hond aan onze controle afspraken op het spreekuur. Helaas was ze onlangs ook zo ziek als een hond. De kleine meid had een otitis media acuta en schreeuwde als een mager speenvarken. Moeder is een ietwat vreemde eend in de bijt, maar zorgt goed voor haar dochter. Vader is er nooit bij. In het dorp wordt hij bestempeld als een sluwe vos. Moeder zegt dat hij wel eens zo nijdig als een spin kan worden, maar geen vlieg kwaad doet. Oma is zo trots als een pauw op haar kleinkind en zelf zo wijs als een uil. Zij is er op het spreekuur alleen bij als ze iets kan toevoegen. Verder kijkt ze met name de kat uit de boom. Gelukkig is mijn 8-jarige patiëntje na een week weer zo gezond als een vis en zo sterk als een beer.  

Waarom deze ludieke opsomming? Om te laten zien dat ik de volgende vergelijking alles behalve denigrerend bedoel. Er is alweer iemand na een val pas na dagen alleen op de grond aangetroffen. Geen haan die ernaar had gekraaid. Als mens stammen we niet alleen af van de apen, maar stiekem ook van de schapen. Die mogen niet te lang alleen op de rug liggen. Anders gaan ze dood. Zie je toch een schaap op haar rug liggen? Draai haar dan alsjeblieft terug. Zo kan ze zich weer bij haar kudde voegen en een gelukkig leven leiden.

Ik voel me als een kat in het nauw gedreven en die maken rare sprongen. Of ze schrijven vreemde blogs. Je houdt ervan of je houdt er niet van. Het moraal van mijn verhaal is echter een verzoek: Graag aandacht voor kwetsbare en eenzame mensen! Terugdraaien en bij de kudde laten aanhaken. Bovendien is het ‘schaapschap’ niet leeftijdsgebonden dus als er eenmaal een over de dam is, volgen er hopelijk meer.