Blogs & columns
Blog

Wat zou Hippocrates nu doen?

3 reacties

Met de razendsnelle toename van het aantal covidbesmettingen en het noodzakelijk opnieuw moeten uitstellen van planbare zorg is er de laatste weken een alarmerende fase aangebroken in de pandemie. Code heel-erg-donkerbruin.

De ziekenhuizen kondigen aan niet ver meer verwijderd te zijn van het doemscenario waarbij er zoveel druk op de beschikbare bedden staat dat selecteren van patiënten aan de deur noodzakelijk wordt. Waar het nieuws vol staat met uitgestelde zorg in de ziekenhuizen en zwarte scenario’s voor de ic zien we een groot contrast met de zorg in de eerste lijn. Van afschalen van reguliere non-covidzorg in de huisartsenpraktijk is namelijk totaal geen sprake.

De gevolgen van afschaling tijdens de eerste golf zijn namelijk nog altijd zichtbaar in onze spreekkamers en we werken extra hard om onze patiënten hiervan niet opnieuw de dupe te laten worden. De gewone spreekuren gaan door en daarnaast voegen we een extra blok luchtwegspreekuur toe en rijden bijna dubbel zoveel (covid)visites tussen de middag. De kernwaarden van continuïteit en laagdrempelig benaderbaar zijn, wegen op dit moment op tegen de extra werkdruk, maar tegen welke prijs? Deze week kwam ik erachter.

Ik ergerde me namelijk aan de 92-jarige man met corona die ik moest bezoeken, omdat hij dacht dat hij doodging. Bij aankomst had hij een saturatie van 98 procent en voelde mijn komst voor mij als verspilde tijd, ik had namelijk nog drie visites. Ik beet op mijn tong toen ik telefonisch een discussie had met een jonge vrouw die antibiotica eiste voor haar corona-infectie. Ik was kribbig toen ik tijdens mijn dienst een derde covidpatiënt moest insturen maar het ziekenhuis vol lag en ik ergerde me aan de positief geteste familieleden die om me heen stonden zonder mondkapjes en aandrongen dat hun vader wel binnen de regio opgenomen moest worden.

Was deze irritatie onprofessioneel? Misschien wel. Een pijnlijk besef en reden voor reflectie. Hoe kwam het dat mijn lontje zo kort was geworden? Ik was tijdens deze consulten vergeten te kijken naar de mens achter zijn of haar corona-infectie. Niet omdat het me niet interesseerde, maar vooral omdat ik te druk was geweest. Een slechte reden, niet hoe we ons werk zouden moeten doen en daarnaast in strijd met wat we ooit in onze artseneed gezworen hebben.

Alle artsen die zich op dit moment in de pandemie inzetten, hebben aan het begin van hun carrière de eed van Hippocrates afgelegd, vernoemd naar de griekse arts Hippocrates die stamt uit 400 voor Christus. ‘Ik zal zorgen voor zieken, gezondheid bevorderen en lijden verlichten, ik stel het belang van mijn patiënt voorop en eerbiedig zijn opvattingen. Ik zal aan de patiënt geen schade doen. Ik luister en zal hem inlichten. Ik erken de grenzen van mijn mogelijkheden. Ik ken mijn verantwoordelijkheid voor de samenleving.’

Maar wat zou Hippocrates doen op dit moment in de pandemie? Staat het zorgen voor zieken voorop, waarbij hij zichzelf voorbijrent, of zal hij de grenzen van zijn mogelijkheid erkennen en de verantwoordelijkheid voor een oplossing in de samenleving zoeken?

Laten we als huisartsen proberen een antwoord te vinden in het midden. Volledig afschalen is niet de oplossing, maar is het echt nodig om patiënten met een jeukende gehoorgang, haaruitval of schimmelnagels te blijven zien als er dagelijks tientallen positieve PCR-testen in ons postvak binnenkomen en het aantal zieke mensen toeneemt? Als de druk van deze niet-acute zorg wat afneemt en we meer tijd nemen voor onze zieke patiënten, zal mijn irritatie ook weer afnemen. Dat beloof ik!   

Meer van Eefje Suntjens

  • Eefje Suntjens

    Eefje Suntjens is werkzaam als waarnemend huisarts in de regio Utrecht. Zij rondde in 2020 haar opleiding af tot huisarts aan het Amsterdam UMC, locatie VUmc.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • M.C. Gordinou de Gouberville

    Chirurg

    Goed geschreven Eefje. En respect voor alle huisartsen die misschien nog wel het meest gebukt gaan onder het actuele zorginfarct. Houd vol!
    En collega Merhai, u hebt blijkbaar een verstandige moderne huisarts die de drukte middels task sharing mana...get.

  • M.C. Merhai

    Anesthesioloog

    Beste
    Mijn huisarts zie ik niet voor een jeukend oor , haaruitval of schimmelnagels.
    Na langdurig bellen krijg ik een assistent, vervolgens of een recept bij de apotheek of een afspraak bij een soort super verpleegster of arts assistent.
    De hui...sarts heb ik al jaren niet gezien. Geen flauw idee wat ik moet hebben om doe te zien.

    • A. G?bel

      Huisarts, Amstelveen

      Haha, beste collega Merhai, dat is toch precies wat Eefje zegt?
      Druk aan de lijn, door al die kalknagels en haaruitval, maar ook door hartinfarcten, COVID én nog 100 andere ernstige zaken.
      De 10.000 huisartsen zien jaarlijks (op consult) 70 miljoen... (!) patiënten. Nog los van telefoontjes en huisbezoeken en ANW zorg. Vind je dat geen mirakel?
      Als ik een anesthesist wil spreken dan denk ik dat ik nog nét even wat minder succes heb om jou aan de lijn te krijgen dan jij bij ons hoor!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.