Wandelen in de wolken

De hoeveelheid beschikbare data in ziekenhuizen explodeert. Ook wij moeten mee met de nieuwe tijden. Daarom slaan wij onze data niet langer op in eigen huis. De cloud is het nieuwe toverwoord. Dus ben ik laatst gaan wandelen door onze eigen nieuwe cloud. In Amsterdam. Wandelen door de wolken van Equinix.

Tot voor kort hadden wij, net als veel bedrijven en ziekenhuizen, onze eigen cloud. Niemand noemt dat een cloud. Maar een MER, een Main Equipment Room. Daar lagen alle verbindingen met de buitenwereld, daar waren alle data van het ziekenhuis opgeslagen en draaiden alle applicaties van het ziekenhuis.

Voor wie zo’n MER niet kent: dat is een liefst beveiligde en geconditioneerde ruimte in het ziekenhuis waar vele computers zachtjes zoemen en talloze lichtjes knipperen. Het ziet er sciencefictionachtig uit. Het wordt nooit gezegd, maar eigenlijk is een MER de meest kritische en complexe plek van het ziekenhuis. Als er ook maar iets misgaat, heeft een dokter of verpleegkundige niet meer de informatie die noodzakelijk is om de juiste zorg te leveren. En dat kan natuurlijk niet.

Hoezo? In de MER zijn alle gegevens van patiënten digitaal opgeslagen en draaien al onze applicaties. Daarom is er vaak ook een tweede MER. Mocht er onverhoopt iets misgaan, dan kan die als back-up worden ingeschakeld. De tweede MER bevindt zich vaak op een andere plek in het ziekenhuis. Maar sommige ziekenhuizen hebben deze ruimte al buiten het eigen pand ingericht. En wel bij een ander ziekenhuis of in een goed beveiligd datacentrum.

De vraag is evenwel of elk ziekenhuis altijd de optimale kennis kan aantrekken – en behouden – die nodig is om in een exponentieel digitaliserende (virtuele) wereld de benodigde ICT-infrastructuur aan te leggen en te beheren. En kan er bovendien constant worden vernieuwd? Wij hebben ons deze vraag gesteld. Het antwoord was ‘nee’.

Waarom vinden wij dat? Omdat de hoeveelheid beschikbare data in ziekenhuizen explodeert. Dit geldt niet alleen voor ziekenhuizen, maar voor alle bedrijven. Alle grote ondernemingen, waaronder banken, kredietinstellingen en creditcardmaatschappijen, worden steeds afhankelijker van data die 7x24 uur beschikbaar moeten zijn. Om dat op te lossen zijn er nieuwe gespecialiseerde bedrijven ontstaan die heel grote beveiligde ‘MER’s’ beheren. Denk aan Amazon en Microsoft, waar andere bedrijven hun data opslaan.       

Na het nodige wikken en wegen hebben wij dat ook gedaan. Wij slaan onze patiëntengegevens voortaan op bij Equinix in Amsterdam en op een identieke wijze in Zwolle. Op beide locaties worden de patiëntendata 7x24 uur bewaakt door ICTZ en Equinix. Als we meer data willen opslaan, of dat op een andere manier wensen te doen, dan kan dat direct. We betalen graag voor de-klok-rond-beschikbaarheid met een betrouwbaarheidsfactor van 99,9999 procent.

Had ik dat gekund met de vier voltijdsbanen die wij er de afgelopen tijd voor hadden uitgetrokken? Nee. Met vier mensen kun je onmogelijk alle ontwikkelingen bijhouden, bepalen wat dat voor de Sint Maartenskliniek betekent en of we daar al dan niet in willen en kunnen investeren. Amsterdam is een centrale digihub van alle internetverbindingen in de wereld, dus ook in Nederland. Via onze cloud kunnen wij nu direct aansluiten op andere bedrijven die we nodig hebben voor de zorg aan onze patiënten. Dat kan allemaal met een fysieke kabel tussen twee clouds in een Amsterdams datahotel in de virtuele wereld.

Om te weten of onze data echt veilig zijn, ben ik in Amsterdam gaan wandelen in de cloud. Een hele belevenis. Eerst een slotgracht over, naar een enorme afgesloten bunker, strenge bewaking voorbij, daarna een minstens even strenge begeleiding die mij geen seconde uit het oog verloor. Overal camera’s, algauw vijftien pasjescontroles. Toen pas was ik in de cloud op zoek naar onze data.

Moeilijk zoeken op een enorme vloer met zoemende computers en flikkerende lampjes in afgesloten kooien, sommige met extra beveiliging. Want niemand mag weten wie daar allemaal de data opslaan. Iedereen onderhoudt zijn eigen kooi of laat die onderhouden. Gelukkig laten sommige bedrijven een gereedschapskist met de naam van het bedrijf staan. Dan weet je met wie je de locatie deelt.

Dit stemde mij gerust. Als de grootste banken, ICT-bedrijven, creditcardmaatschappijen enzovoorts dit veilig vinden, dan kan ik er met gerust hart alle patiëntendata bewaren, is mijn overtuiging. Zeker als je daarna krijgt uitgelegd waartegen deze bunker bestand is en hoeveel back-ups ze hebben voor de elektriciteitsvoorzieningen en beveiligingen.

Soms denk ik met enige weemoed terug aan onze bijna kneuterige MER. Ooit waren de data van onze patiënten prima weggeborgen in het eigen ziekenhuis. Nu zijn ze hopelijk nog veel veiliger opgeslagen in de cloud. Ik heb er weleens buikpijn van gehad, dat geef ik eerlijk toe. Maar het zijn andere tijden. En ook wij moeten daarop inspelen.