Vrouwenpoli’s

Vandaag is er een inspiratieavond over de vrouw-manverschillen in de gezondheidszorg in het VUmc. Eerder vorige week werd er via het nieuws meer aandacht gevraagd voor het vrouwenhart. De cardiologen Angela Maas en Janneke Wittekoek pleiten voor meer bewustwording van hartklachten bij vrouwen onder de vrouwen zelf, maar ook bij collega-cardiologen en huisartsen. Vrouwen zouden te vaak blijven rondlopen met onbegrepen klachten.

De anatomie is hetzelfde, maar het proces van het ouder worden en de daarmee gepaard gaande atherosclerose zou anders verlopen. De hypothese luidt dat vrouwen vaker problemen hebben in de kleinste vaatjes die moeilijker tot niet in beeld te brengen zijn.

Nou ben ik alles behalve cardioloog en heb ik me niet verdiept in dit onderzoek. Bovendien voel ik me als militair arts best een stoere, vrouwelijke dokter die niet op zoek is naar onderscheid tussen mannen en vrouwen. Voor mij zijn, tegenwoordig alle drie, de geslachten gelijk. Als we het doortrekken naar de beroepsuitoefening als dokter, maken we hierin geen onderscheid. Ongeacht het geslacht: een dokter is een dokter. Ik kan me moeilijk beroepen op mijn vrouwelijkheid als ik een rekenfout maak. Ook al zijn mannen over het algemeen beter in exacte wetenschappen. Andersom kan een mannelijke dokter zich niet beroepen op zijn mannelijkheid als hij geen empathie toont. Ook al zijn vrouwen over het algemeen beter in het tonen van emoties. We verwachten immers dat een dokter dit alles kan.

Ondanks mijn semifeministische trekjes en alle clichéman-vrouwgrappen, zou ik me toch willen aansluiten bij het artikel dat meer aandacht vraagt voor het vrouwenhart. De Nederlandse Vereniging Voor Cardiologie reageert wellicht een beetje sceptisch. Op het voorstel voor speciale vrouwenpoli’s werd gereageerd met: ‘Je wilt niet dat mensen denken: “Ik ben hartpatiënt”, terwijl er niks bijzonders te vinden valt.’

Feit is dat er nou eenmaal een verschil in klachtenpresentatie bestaat tussen mannen en vrouwen. Collega Oosterhoff schreef hier onlangs zelfs nog een blog over. Ook ik heb (bijna) liever zelf de griep dan dat ik dagelijks geconfronteerd wordt met de ‘mannengriep’ van mijn partner. Wel of geen speciale vrouwenpoli’s, dat zou ik graag in het midden willen laten. Ik vind eerlijk gezegd die wisselende klachtenpresentatie op mijn spreekuur zelfs interessant en meer dan welkom. Ons dan maar gewoon bewust zijn van het feit dat mannen van Mars komen en vrouwen van Venus?