Blogs & columns
Blog

Universele taal

Plaats een reactie

Vanaf de zijlijn hoor ik beduusd de exotische klanken aan. Ik probeer iets mee te krijgen van wat er aan de overkant van de tafel in mijn spreekkamer wordt besproken. Ik heb net slecht nieuws gebracht. Daarbij val ik direct met de deur in huis en houd het in eerste instantie kort om de toehoorder de kans te geven deze bominslag enigszins te laten bezinken in de hoop dat ze de daaropvolgende uitleg kunnen volgen. Maar nu is mijn korte zin: ‘Ik heb helaas geen goed nieuws’ vertaald in een twee minuten durend monoloog en daarna verzand in een heuse (onverstaanbare) conversatie, terwijl de meegekomen kennis alleen maar zou vertalen. Wat vertelt ze mijn patiënt? Mijn uitleg over wat er aan de hand is moet nog beginnen.

Tolken. Een moeizaam proces. Het maakt je consulttijd minimaal tweemaal zo lang en vergt veel geduld. Je weet nooit of de nuances en details goed worden overgebracht. En of de toon van het verhaal en alles tussen de regels door ook is meegekomen. Je moet er maar op vertrouwen dat jouw tekst letterlijk wordt doorgegeven en dat er geen vertaalfout is gemaakt of een sausje eigen interpretatie overheen is gegaan.

Als ik daarover twijfel bij meegekomen ‘kennissen’, huur ik een professionele tolk in. Maar ook dat maakt de taalbarrière niet makkelijker (mede door de focus op de telefoonhoorn tussen jou en je patiënt) en levert ook weleens vreemde situaties op. Zo kreeg ik laatst van een tolk in plaats van een letterlijke vertaling van mijn tekst richting patiënt, een onverwachte wedervraag aan mij: ‘Maar dokter, wat erg voor deze vrouw, denkt u dat ze doodgaat?’

Taalbarrières leggen de pijn van het niet (soepel) kunnen communiceren bloot. En dat is voor beide partijen moeilijk. Je zal daar maar zitten als patiënt. Kwetsbaar, onzeker, in een vreemd land, in een ziekenhuisomgeving waar je niemand verstaat, het systeem niet kent en er maar op moet vertrouwen dat het klopt dat de zwelling in je borst kanker is en dat iedereen het beste met jou en jouw gezondheid voor heeft.

Gelukkig is de taal van een hand op de schouder, een begripvolle blik, een bemoedigend knikje of vriendelijke lach universeel. Hopelijk schept dat enig vertrouwen en verzacht dat iets van de pijn van onverstaanbare woorden.  

Maar dan moet de dokter ondertussen wel haar ergernissen en zuchten over het tolkproces voor zich weten te houden en dat niet per ongeluk non-verbaal communiceren.

lees meer van susanne van der velde
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.