Blogs & columns
Blog

Uitgezoomd in je eigen online bubbel

Plaats een reactie

Ik ben druk aan het gebaren naar het computerscherm met dopjes in mijn oren. Ik zit in mijn eentje enthousiast te presenteren in een stil kantoor voor een heel gezelschap. Als het goed is. ‘Hier zie je dus het anatomisch overzicht van waar je de mesh zou moeten plaatsen.’ Maar zien ze het wel?

‘Uh, Marijn, wat zou jouw volgende stap in de operatie zijn?’ Stilte. Zie je wel. Ik zit gewoon volslagen idioot tegen mezelf te lullen in een verlaten kantoor. ‘Marijn, hallo?’ Theoretisch zou hij dit moeten kunnen zien en horen, maar zijn camera is uit en zijn microfoon is gedempt. Misschien is hij zijn blaas gaan legen, zijn hond gaan uitlaten, of zijn laptop is vijandig overgenomen door een huisgenoot met andere interesses. Net als ik gedesillusioneerd verder wil gaan hoor ik een gekraak en een zin die al halverwege is. ‘Oh, ja, hoi, sorry, wat zei je?’

Het euvel van de huidige digitale communicatie via zoom, teams, hangout, webex enzovoort. Je hebt geen idee of je in het luchtledige aan het praten bent, zeker als je je eigen scherm deelt (en dus niemand anders meer ziet). Interactie gaat zo vertraagd door het unmuten dat het vaak als mosterd na de maaltijd komt, als je niet al met zijn allen tegelijkertijd gaat unmuten en een kakofonie van ongericht geluid produceert.

Nou is de ene online ontmoetingsapp de andere niet. Ik geef bijvoorbeeld op maandagen college via Zoom. Dan zie ik 25 venstertjes met blije hoofdjes die terugstaren. Als je globaal kijkt dan. Als je beter inzoomt op de individuele beeldjes zie je soms figuren zichtbaar hun mail bijwerken, praten met iemand aan de andere kant van het laptopscherm, opstaan en wegblijven, een bord wokmie wegwerken en dieren of andersoortige huisgenoten wegduwen of juist aanhalen. Als je al wat ziet, want sommigen lijken zich zonder licht te verstoppen in iets met veel schaduw. Er gebeurt van alles in die kleine postzegelvenstertjes.

Handig ook die naambordjes onder het hoofd, zodat je je vragen gericht kan stellen (‘Hallo Jan, kom je weer terug naar je computer?’). Mits het hoofd van het postzegeltje met zijn eigen naam is ingelogd. Want ‘iPad’ terugroepen kan op weinig respons rekenen.

Fijn ook dat je overal kan meedoen aan een online meeting. In de auto, op de fiets, in de stiltecoupe, in de wc, in de lift of in de ziekenhuisgang. Zolang je bereik hebt, doe je gewoon lekker mee. Zo zie je steeds meer mensen rondlopen met bluetoothpropjes in hun oren, ingezoomd in hun eigen overlegbubbel.

En zo raakt fysieke, niet-digitale live communicatie nogal eens verstoord. Heb ik tenminste regelmatig last van als ik vrolijk tegen iemand met iets wits bij de oren begin te praten en dan woest wapperende gebaren richting hun oren terugkrijg. Uitgezoomd.  

ook van Susanne van der Velde

communicatie
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.