U bent altijd welkom!

We vergeten het wel eens maar de meeste mensen doen dagelijks gemotiveerd hun werk, houden zich aan de maximale snelheid, stoppen voor verkeerlichten en betalen (meestal) belasting. Ook als vader realiseer ik me vaak te weinig wat er eigenlijk allemaal al vanzelf gaat thuis. Ook in de huidige crisis houden de meeste mensen zich aan regels en brengen grote offers. Allemaal voor het gemeenschappelijk belang.

Als je erover nadenkt, is dat heel bijzonder. In tegenstelling tot wat de overheid suggereert, die ons de afgelopen twee jaar behandelde als kleine kinderen. In elk opvoedingsboekje kun je lezen dat je daarmee niets bereikt. Maar soms zijn er dingen die mensen ècht niet willen. Je weet niet waarom. Door hun achtergrond, overtuiging, een verkeerde uitleg of onbegrip of angst. Zo is dat ook met vaccineren. Sommigen mensen willen gewoon niet. Leiderschap is dan de kunst die mensen daartoe wel te bewegen. In gesprekken met mijn eigen (schoon)ouders merk ik ook veel onbegrip en woede richting de mensen die niet willen vaccineren. Maar is die woede niet te makkelijk en een onbewuste zoektocht naar een zondebok?

Nogmaals, begrijp me niet verkeerd, ik ben erg voor vaccinaties en adviseer het al mijn patiënten, vrienden en familie; de vaccins hebben de scherpe kantjes van deze crisis afgehaald. Maar staat onze vrije wil– hoewel filosofen claimen dat deze niet bestaat – uiteindelijk niet boven alles? We zouden toch nooit de integriteit van het lichaam en de individuele keuzevrijheid opofferen voor een vaccinatieplicht? Bovendien is de geschatte opbrengst laag. Zo is in Nederland nu circa 85 procent van de volwassen bevolking gevaccineerd en desondanks zitten we toch allemaal weer achter de ramen. Daarnaast, het gebruik van dwang of autoritair leiderschap, doet de groep splijten en naderhand zit je met de scherven en ben de je samenhang kwijt. Ondertussen loopt het leger op straat op zoek naar de antivaccers? A road not to go. Heeft het hebben van een vrije wil dan geen consequenties? Jawel, de vrije wil gaat automatisch gepaard met verantwoordelijkheid. Dus als je niet ‘wil meedoen’ met het vaccinatie- of het boosterprogramma mag je je dan toch beroepen op dezelfde voorrechten in de zorg als gevaccineerde mensen? In Singapore werd daarom besloten dat bewust ongevaccineerden hun eigen ic-opname moesten betalen. Dat werkte snel. Ook hier in Nederland cancelen we dagelijks lang voorbereide operaties van kankerpatiënten omdat ongevaccineerde medeburgers ic-bedden bezetten. Voor deze mensen met kanker een hel en voor de zorgverleners heel frustrerend. Toch zijn deze lik-op-stukgedachten gevaarlijk en hebben een spiegel nodig. Behandelen we immers niet al decennialang moeiteloos mensen die door roken longkanker krijgen of door drank een nieuwe lever nodig hebben en geven mensen die zichzelf ziekelijk dik eten niet een bypass? Een enkele haan die ernaar kraaide omdat we er weinig last van hebben en er als maatschappij een hoop geld aan verdienen. Als dokters behandelden we iedereen, hoorde ik altijd, dat is nu eenmaal onze taak. De witte jas, onbevooroordeeld aan de slag! Gaan we dan nu mensen/patiënten anders benaderen die zichzelf geen schade toebrengen maar alleen geen vaccin willen en een injectie weigeren? Dit terwijl voor de groep die zichzelf een ‘self inflicted disease’ toebrengt altijd de deuren open staan? Nee, beide niet. U bent bij ons in het Nederlandse ziekenhuis altijd welkom. Als dokters zullen we dus de autonomie van onze medemens altijd moeten blijven respecteren. De enige weg is goed naar elkaar luisteren en de binding behouden. Iedereen heeft een punt.

Want zeg nou zelf, als het vaccin echt een wondermiddel was geweest, dan hadden we nu ook weer niet binnen gezeten met de kerstdagen.