Tafeltennissen
4 reactiesTwee mannen stonden in de gang van de afdeling te tafeltennissen. Ze bewogen soepel en snel. Aan hun bewegingen zou je niet zeggen dat ze antipsychotica gebruikten. Een aanwijzing in elk geval dat we niet te hoog hadden gedoseerd.
Ze gingen op in hun spel, maar het leek alsof ze af en toe iets tegen elkaar zeiden. Wat dat was konden wij, vanaf de afstand waar wij zaten, bij de personeelspost, niet verstaan. Als we de gang in waren gelopen, zou dat niet anders zijn geweest. Ze spraken ongetwijfeld in hun eigen taal. Welke dat is, is hier niet van belang. Ze spraken goed Nederlands, en dat maakte de behandeling een stuk gemakkelijker, al wilden ze geen van beiden in gesprek. Alles ging goed, ze hadden nergens last van, het was volkomen onterecht dat ze in afwachting van hun rechtszaak waren vastgezet en nog meer onterecht dat dat in een psychiatrische penitentiaire inrichting was. Als ze vragen hadden, was dat over de bestelling bij de winkel of over het kunnen ontvangen van bezoek.
Bij hun aanhouding hadden ze gesproken. Eén van hen had een oom gedood, omdat het niet zijn oom was, maar een vreemde die gedaan had alsof hij zijn oom was en die zo het huis van zijn ouders was binnengekomen. De ander had een mes in de rug van een winkelier gestoken, omdat die hem zonder dat andere klanten dat hadden kunnen horen, de grofste beledigingen en bedreigingen had toegeroepen.
Inmiddels waren de drugs, die hen geagiteerd en spraakzaam hadden gemaakt, allang uitgewerkt en waren de woorden van de advocaat, om vooral te zwijgen, goed ingewerkt. Ze wilden geen van beiden iets zeggen over hun delict of over hun leven buiten de poort, maar wilden ook niet antwoorden op vragen of ze hier ook beledigd en bedreigd werden (de rechttoe rechtaan vraag stellen of ze nog steeds stemmen hoorden was sowieso kansloos). Ze voegden zich zonder problemen in het afdelingsprogramma, dat sinds de corona-uitbraak uit niet veel meer bestond dan luchten en recreatie, en tijdens de recreatie speelden ze tafeltennis.
Mensen die de gruwelijkste delicten hebben gepleegd, zijn het grootste deel van de tijd met heel dagelijkse dingen bezig.
Meer van Yolande de Kok
Annette van Zeist
psychiater, Nieuw-Zeeland
Hoi Menno, Je bedoelt het Capgras syndroom waarin de patient overtuigd is dat een of meer naasten door dubbelgangers zijn vervangen. Het is zeldzaam en komt vooral voor als symptoom bij Alzheimer of andere dementieën en bij schizofrenie voorkomen. Er... is geen specifieke behandeling voor anders dan de normale behandeling van de onderliggende aandoening. Ik ben het een paar keer tegengekomen bij patienten met schizofrenie hier in Nieuw-Zeeland, waarbij de betroffen naasten ernstig gevaar liepen.
Yolande de Kok
Psychiater, Den Haag
@Menno: het syndroom van Capgras
Menno Oosterhoff
Psychiater, Thesinge
Die ene patiënt die zijn oom niet meer als oom zag: Ik las ergens ooit, volgens mij bij Ramachandran over dit ziektebeeld waarbij je naasten niet meer als zodanig ervaart en dan gaat denken dat het dubbelgangers zijn en dergelijke. Weet iemand nog h...oe dat heet? en zijn er niet afwijkingen aantoonbaar dan? Het is even een zijstraat, maar het is een intrigerend beeld., die helaas kennelijk tot vreselijke gevolgen kan leiden.
Anne-Marie van Dam
Psychiater , Amsterdam
Sowieso is de vraag:” Hoort u stemmen?” of nog erger :” Hoort u stemmen die anderen niet horen?” er één die nooit meer gesteld zou mogen worden.