Blogs & columns
Blog

Stoornis als rode vlag

10 reacties

Citaat: ‘Het woord “stoornissen” doet velen (mij incluis) in de gordijnen gaan. Ik spreek liever van “variaties”. Dat accepteren zou een prettiger wereld creëren, met minder mega-ingrijpende operaties en hormoonbehandelingen.’

Aldus een publiciste op Facebook. De discussie gaat over mannelijk en vrouwelijk en de vele tussenvormen. Als een bioloog wijst op het feit dat het karyotype XX of XY ons geslacht definieert, en dat ‘gender’ en ‘sekse’ niet identiek zijn, ontstaat een waterval van verwarring, discussie en veroordeling.

Hypercorrect taalgebruik dus liever. Of verhullend? Ik hou het niet bij; pas kortgeleden hoorde ik dat we het woord ‘blank’ niet meer mogen gebruiken. Het moet ‘wit’ zijn. De witte mens dus, en niet de blanke mens. Terwijl ik zeker weet dat wit geen kleur is, en blank wel (maar dat eist al enig natuurkundig inzicht). Bovendien zijn slechts albino’s echt wit, en zou je die dus niet meer adequaat kunnen onderscheiden van de anderen als het woord blank niet meer kan. Het woord ‘zwart’ qua huidskleur is ook bijzonder geladen. Dat geeft boeiende culturele verwarringen, want in Portugal moet je zeggen dat iemand ‘negro’ is, want het normale woord voor de kleur zwart (‘preto’) is daar discriminatoir als je het inzet om de huidskleur te beschrijven. Ik bedoel maar: hoe cultureel verschillend kan het zijn. Om maar te zwijgen van de energie die nu verloren gaat aan het ontwerpen van medische voorlichting omdat het woord ‘vrouw’ niet meer gebruikt zou mogen worden. Vooral niet in Maastricht begreep ik. Het moet ‘mens dat menstrueert’ zijn. Dat kan toch niet serieus bedoeld zijn? Helaas wel, dus. En er zijn er die struikelen over de visie dat je gewoon het woord ‘vrouw’ blijft hanteren. Struikelen over visies is namelijk populair. Het lijkt wel een epidemie. Zo zegde laatst een collega zijn abonnement op Arts en Auto op, omdat er op de cover een vrolijke man stond die met wijn toostte. Hij stoorde zich daar enorm aan.

Wat is de basis van deze epidemie van fijngevoeligheid? Dat is simpel. De Russische mysticus G.I. Gurdjeff noemde het zelfidentificatie. We zouden het ook vereenzelviging kunnen noemen. Gurdjeff liet zien dat mensen zich met hun concepten verenigen, vereenzelvigen. Als die concepten vervolgens ter discussie komen, voelt men zichzelf aangevallen. Dan ontstaat er de eindeloze discussie van welles-nietes, die momenteel zo kenmerkend is voor onze samenleving. Zelfidentificatie, het woord zegt het al. Je identificeert jezelf met een opvatting (‘gender is non-binair’), een ding (je auto, je huis), of een functie (dokter zijn). Als mensen vragen ‘wie ben je?’ neig je er soms toe om te zeggen ‘ik ben dokter’. Maar dat is natuurlijk onzin, je identificeert je met het dokter zijn, maar in wezen is ‘dokter zijn’ niets meer dan functioneren als dokter.

Wat is nu de basis van zelfidentificatie? Dat is dat je niet helemaal bewust aanwezig bent in een discussie en je gedrag aangestuurd wordt door meer primitieve drijfveren, die vanuit ons limbische systeem omhoog borrelen. Door die identificatie. In de oertijd heel functioneel. Want toen moest je meteen de andere stam die er anders uitzag uit je hol knuppelen. Vooral mensen die zich als ‘woke’ omschrijven laten gedrag zien dat gebaseerd is op identificatie met een bepaalde extreme opvatting, zoals dat lang geleden voor holbewoners nog nuttig was. Ik ken zelfs een vrij intelligent mens die zeker weet dat de aarde plat is, en dat het grootkapitaal verantwoordelijk is voor alle chemtrails die we aan de hemel zien. Chemtrails zijn wolkensporen hoog in de lucht die daar aangebracht zijn door vliegtuigen die gif sproeien om zo de wereldheerschappij van de elite te bewerkstelligen. Of iets nog veel ergers. Ruim tien jaar geleden geloofde in de Verenigde Staten één op de zes mensen dit verhaal en enkele jaren later al één op de drie. Niet zo lang geleden zou je mensen die dat geloven een haldolletje aanbieden. Nu is het een mening die je dient te respecteren. Indien je dat niet doet krijg je het aan de stok met de ‘woken’, want jij bent een ezel die slaapt en gemanipuleerd wordt door de overheid. En als dokter moeten we nu echt gaan oppassen met het inzetten van de term ‘stoornis’. Ik waarschuw maar alvast even. Opdat we wakker worden.

Meer van Jan Keppel Hesselink

  • Jan Keppel Hesselink

    Jan Keppel Hesselink is arts niet-praktiserend, farmacoloog en medisch bioloog. Hij adviseert op het gebied van research en ontwikkeling van geneesmiddelen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • P.G.E. van Eijsden

    huisarts, Ede

    Ik vond dit een verhelderend artikel: Veel vrouwen herkennen zich niet in de omschrijving 'mens met een baarmoeder'. Door nu hypercorrect te gaan doen, gooien we het kind met het badwater weg. Juist transgenders hebben daar het meeste last van. https...://decorrespondent.nl/13619/stop-met-de-taalstrijd-rond-mensen-met-een-baarmoeder/20893976732739-0ededca0

  • V.F.R. van der Vlugt

    Medisch student, Utrecht

    Teleurstellend dat Medisch Contact zo kort na het plaatsen van een artikel van Hanneke Kouwenberg wederom een podium geeft aan een klaagzang over inclusief taalgebruik, “woke” en de transgender medemens. Als ‘queer’ student geneeskunde met een transg...ender partner en idem vrienden, waarvan enkelen eveneens werkzaam in de zorg, had ik gehoopt dat een tijdschrift als dit meer begrip en compassie had voor de issues die ons aan het hart gaan. Het tegendeel blijkt maar weer eens middels een blog als deze, die uitgerekend daags voor de aanvang van Amsterdam Pride geplaatst wordt (Thema: my gender, my pride).

    Hoe moeilijk is het nu werkelijk om taalgebruik een beetje aan te passen om zo iedereen te includeren? Blijkbaar moeilijk genoeg om een blog cq klaagzang aan te wijden. En waarom precies? Het verbaast mij. Er wordt gedaan alsof dit een onredelijk verzoek is, maar een vrouw mag nog altijd een vrouw zijn, er wordt enkel gevraagd om ook te denken aan de mensen die niet zo goed in de welbekende hokjes passen. Het lijkt soms wel alsof de gemiddelde cisgender (= niet transgender) persoon zich bedreigd voelt door dit soort verzoeken, alsof hen iets ontnomen wordt. Dit is ten zeerste niet het geval.

    Het vergelijken van enerzijds overtuigingen van een platte aarde en chemtrails van de elite, en anderszijds het vragen om inclusiever taalgebruik, riekt in mijn ogen dan ook naar “bad faith” en twijfelachtige intenties. De overlap tussen deze twee groepen is in alle waarschijnlijkheid miniem en met deze vergelijking wordt eenieder die pleit voor inclusiever taalgebruik in feite weggezet als “een gekkie”, want ik denk dat zowel de heer Keppel Wesselink als ik weten dat de gemiddelde Medisch Contact-lezer geen al te hoge pet op zal hebben van de mens die heilig overtuigd is van een platte aarde en het bestaan van chemtrails. De vergelijking is verder vals omdat een platte aarde en ik durf ook wel te zeggen het bestaan van chemtrails objectief te verwerpen zijn, terwijl iemands genderidentiteit dat niet is.

    Het lijkt wel populair om de transgender medemens en diens bondgenoot weg te zetten als zeurderig, nooit-tevreden persoon die eigenlijk niets te klagen heeft. Dat vind ik kortzichtig. Ook de zorg is nog lang geen veilige, welkome haven voor transgender personen. Zo deed tijdens mijn meest recente coschap een maatschap gynaecologen maar wat lacherig om het bestaan van transgender mannen die zwanger zouden kunnen zijn (dit naar aanleiding van de docu-serie Ryan is Zwanger), terwijl dit juist een patiëntengroep is die bij hen zou moeten kunnen aankloppen voor hulp. Tijdens datzelfde coschap begon een specialist tijdens een compleet aan dit onderwerp ongerelateerd beoordelingsgesprek zijn beklag over hoe transgender personen “elkaar aansteken” en over hoe dit alles “niet natuurlijk is”. Mijn vriendin wordt door enkele van haar collega’s man genoemd, want “tja, zo ben je geboren”. En tijdens de introductie van het lesblok gynaecologie mag ik tevreden zijn met het feit dat het bestaan van genderdiverse patiënten/zwangeren wordt benoemd en erkend, maar het lesmateriaal wordt hier niet op aangepast, want dit zou te veel moeite kosten. Die houding, in combinatie met de ellenlange wachtlijsten in de genderzorg (twee tot drie jaar voor een intake!) verhullen weinig over de plaats die je als transgender persoon in het zorgsysteem kunt innemen. Of dat nu als patiënt of als zorgverlener is.

    Ik ben er zelf van overtuigd dat een groot deel van opvattingen als die van de heer Keppel Wesselink voortkomt uit onwetendheid. Zij dat onbewust door gewoon niet veel aan een onderwerp blootgesteld te worden, of bewust door zich af te sluiten voor elk geluid vanuit die hoek. Wellicht kan die kennislacune gevuld worden door vragen te stellen. Ik beantwoord ze graag, voor zover ik dat kan. Als het even kan echter liever niet in een tijdschrift dat een platform biedt aan mensen die openlijk haat dragen jegens transgender personen, zoals Hanneke Kouwenberg. Ik weiger me te laten vertellen dat ik naar “beide kanten” moet luisteren als één van die kanten uitdraagt dat ik en mijn naasten niet mogen leven als wie we (willen) zijn.

    Ik hoop van harte dat we afstevenen op een zorgsysteem waarin eenieder zichzelf kan zijn zonder zich hierover zorgen te hoeven maken. Echter wordt met enige regelmaat wederom bevestigd dat dit doel nog ver weg is.

    Deze reactie wil ik afsluiten met een dankwoord aan huisarts/seksuoloog Leusink: dank voor het feit dat u bij elk artikel en elke blog met een strekking als deze het voortouw neemt om op overtuigende wijze uiteen te zetten wat er speelt en steun te bieden aan groepen als transgender personen. Als elke arts eenzelfde insteek hanteerde zou de zorg een veel fijnere werkomgeving worden voor een ieder die trots de transgender pride-vlag wappert.

    • J.M. Keppel Hesselink

      pijnarts, Bosch en Duin

      Blijkbaar wordt de column gelezen als klaagzang over transgender issues, terwijl het mij helemaal nit gaat om de discussie rond sexe en gender. Wat ik in mijn stuk aangeef is dat we over woorden struikelen, die eeuwen lang gewoon gebruikt werden, en ...nu ineens niet zouden kunnen (vrouw, stoornis, blank). Het gaat over onze overgevoeligheden op het gebied van termen, terwijl er veel belangrijkere dingen zijn dan steggelen over woorden. We dansen op de vulkaan. De wereld brandt af en we houden ons bezig met het vervangen van het woord 'vrouw' of 'stoornis'. Over identificatie met rand fenomenen ging mijn Blog, en over de identificatie met deelaspecten. Maar misschien moet ik duidelijker zijn in een volgend Blog. Het ging niet over transgenders.

    • V.F.R. van der Vlugt

      Medisch student, Utrecht

      Mocht u zich als zorgverlener kunnen vinden in mijn bericht en/of een een ferm standpunt willen innemen wat betreft het leveren van goede, gelijkwaardige zorg voor LHBTI+'ers, raad ik u van harte aan om zich aan te sluiten bij de stichting Roze in Wi...t.

  • M.M. Kaandorp

    Basisarts, Pessotherapeut , Amsterdam

    Ons gedrag wordt aangestuurd door meer primitieve drijfveren, die vanuit ons limbische systeem omhoog borrelen… lees ik. Waar dan ook vandaan, we zijn ten dele zeker primitief, dat blijkt uit vele zaken in de wereld met haar geschiedenis.
    We ontkom...en niet aan identificatie met het een of het ander, het is goed en verhelderend om je dat bewust te zijn. Ook ontkomen we niet aan ons verlangen naar erkenning, waarom anders dit schrijven hier? Het woord stoornis, de titel van dit blog wat mijn aandacht trok, is een woord dat je, met name als het over niet puur somatische aandoeningen gaat, niet op je geplakt wil krijgen. Men wil erkenning ook in het anders dan de meeste anderen zijn, we zijn kuddedieren. In de psychiatrie wordt het woord stoornis veel gebruikt. Waarom zouden we het niet vervangen door het woord problematiek of een beter woord waar ik nu niet op kom? Het probleem wordt zo erkend, het woord storen komt er niet in voor, men wordt niet buitengesloten, men wordt niet betiteld als een soort stoorzender. Woorden doen ertoe. Wakker zijn en in gesprek blijven, via de dialoog, niet de discussie waarin men gelijk wil krijgen, lijkt mij een deel van een oplossing.

  • P. Leusink

    huisarts, seksuoloog NVVS, Utrecht

    Geachte collega,
    Reactie 1
    Dank voor het wakker schudden. Ik blijk dus helemaal niet zo 'woke', u des te meer. Als arts-seksuoloog heb ik namelijk het zeer extreme idee dat een non-binaire genderidentiteit geen opvatting is maar een feit. Ik zie we...kelijks enkele van deze personen op mijn spreekuur. Deze mensen kunnen praten, huilen, lachen en hebben meestal ook andere mensen bij zich in de spreekkamer. Heb ik een stoornis? Zijn dit toch hallucinaties? Toch maar haldol gebruiken?

    Reactie 2
    Mocht u het gerenomeerde tijdschrift Nature toch betrouwbaarder vinden dan de mening van een collega wappie, dan hier een citaat: "So if the law requires that a person is male or female, should that sex be assigned by anatomy, hormones, cells or chromosomes, and what should be done if they clash? My feeling is that since there is not one biological parameter that takes over every other parameter, at the end of the day, gender identity seems to be the most reasonable parameter. In other words, if you want to know whether someone is male or female, it may be best just to ask."
    Nature 518, 288–291 (19 February 2015) doi:10.1038/518288a

    Reactie 3
    In Nederland doen transgender personen 5-10x vaker een suicidepoging dan cis-personen. De belangrijkste reden is minority stress die ze ervaren door een omgeving die hen afwijst en/of niet respectvol bejegent. Columns vallen ook onder deze omgeving.

    Reactie 4
    Ik ben benieuwd waar u zichzelf mee identificeert? Welke 'primitieve drijfveren' hebben deze column tot stand gebracht? Welke 'stam' ervaart u als bedreigend en wilt u uit 'uw hok knuppelen'? En vooral: waarom, wat is de bedreiging?

    PS: ik geloof niet dat de aarde plat is en ik geloof niet in chemtrails

    • J.M. Keppel Hesselink

      pijnarts, Bosch en Duin

      Ludwig Fleck, heeft in de vorig eeuw al een prachtig boek geschreven over het feit dat '(medische) feiten' niet bestaan. Ik verwijs naar zijn boek 'Entstehung und Entwicklung einer wissenschaftlichen Tatsache. Einführung in die Lehre vom Denkstil un...d Denkkollektiv.' Dat is natuurlijk misschien wat flauw, maar raakt wel de essentie. Iets simpeler gesteld, als u de locale medisch filosoof van bijvoorbeeld de VU de vraag stelt wat is het verschil tussen een opvatting en een feit zal u achterover duikelen. En voor de rest bewijst u hoe de discussie over het verschil tussen sex en gender in wezen meteen getroebleerd raakt door allerlei emoties. De column ging verder niet over dit thema, maar over de blindheid die ontstaat voor elke andere opvatting als men zich identificeert met een. Of het nu chemtrails zijn, een platte aarde of het fluide gender spectrum en dat je 'mens dat menstrueert' zo moeten gaan zeggen in plaats van vrouw. Over vereenzelviging ging mijn column en de kracht ervan in het debat. ik denk dat we de essentie daarvan meteen hebben laten zien!

      [Reactie gewijzigd door Keppel Hesselink, Jan op 31-07-2022 09:44]

      • P. Leusink

        huisarts, seksuoloog NVVS, Utrecht

        Ik ben blij dat u Fleck noemt, eigenlijk 1 van de grondleggers van het sociaal constructivisme. Feiten zijn inderdaad een gedachtencollectief, een cultureel-maatschappelijke representatie van objectieve waarnemingen. Een algemeen door professionals g...eaccepteerd gedachtencollectief vormt dan het dominante discours. Maar hij benadrukte hoezeer dit voortdurend in beweging was. Het verbaast daarom dat u in de column de anderen die buiten dit discours vallen 'extreme opvattingen' toedicht en hen beschrijft in termen van 'hypercorrect', 'verhullend' of 'fijngevoelig'. Personen met fluïde gendervormen noemt u in het rijtje van platte aarde- en chemtrail-wappies. U beseft niet hoe kwetsend dit is. Het zijn de anderen die lastig zijn, het zijn de anderen die zich vereenzelvigen, het zijn de anderen die emotioneel zijn, het zijn de anderen die uw gelijk met de column bewijzen. U stelt het dominante discours niet ter discussie, dat deed Fleck juist wel.
        Sartre sprak er al over: de hel, dat zijn de anderen. Het was een uitnodiging bij zichzelf ter rade te gaan.

        • J.M. Keppel Hesselink

          pijnarts, Bosch en Duin

          Ik schreef niet over 'Personen met fluïde gendervormen' die term kende ik overigens niet. Ik verbaas me over dat je iemand geen vrouw zou mogen noemen als het een vrouw is. Maar dat je moet spreken van een persoon met een baarmoeder. Ik vind dat biza...r taalgebruik. Net zoals dat je niet van blank zou mogen spreken, maar wit zou moeten zeggen. Dat was mijn boodschap. Dat in onze overbevolkte hyperdecadente maatschappij iedereen begint te struikelen over woorden omdat die ineens zo gevoelig liggen bij enkelen om een bepaalde rede die ik probeer te achterhalen. Dat je geen stoornis zou mogen zeggen omdat dat stigmatiserend zou zijn. Die maatschappelijke gegeneraliseerde hypersensitiviteitsreacties. Daar verbaas ik me over.

          [Reactie gewijzigd door Keppel Hesselink, Jan op 31-07-2022 17:28]

          • V.F.R. van der Vlugt

            Medisch student, Utrecht

            Beste,

            Het gaat er dan ook niet om dat een vrouw geen vrouw genoemd meer mag worden. Echter is niet iedereen met een baarmoeder een vrouw. Denkt u bijvoorbeeld aan transgender mannen of non-binaire individuen. Geen vrouw, wél een baarmoeder, en du...s betrokken bij issues die rondom baarmoeders spelen. Ik noem maar even menstruatie. Met een zinsnede als "menstruerend persoon" omvat je dit alles. Met "vrouw" dus niet. Behalve als men, zoals menig individu dat niet het beste voor heeft met de transgender medemens, de invulling van "man" en "vrouw" wil terugbrengen tot de reproductieve organen.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.