Blogs & columns
Blog

Stil nou even, dokter

Plaats een reactie

Er is niets wat mijn consulten meer ten goede is gekomen als ruimte maken in het begin ervan. Door gewoon anderhalve minuut als dokter mijn mond te houden en alleen maar mindful te luisteren naar wat de patiënt je te zeggen heeft. Zonder oordeel, mild en met een open hart. Dan kan het probleem waarmee iemand komt zich rustig ontvouwen, inclusief de context ervan. En het zet de toon voor de rest van het consult.

Het is even wennen om je aan zo’n startpauze te houden. En je moet het ook niet altijd doen, zoals wanneer je de patiënt verdenkt van een acuut coronair syndroom.

Het lukt ook lang niet altijd. Want dokters vallen hun patiënten gemiddeld binnen twintig seconden in de rede. We zijn supergetraind om allerlei niet-medische ballast zo snel mogelijk kwijt te raken. En we zijn ook nog stiekem heel bang dat we controle en regie kwijtraken door de patiënt ruimte te geven.

Ik ben met meer aandacht naar het begin van een consult gaan kijken nadat ik zelf een aantal jaren geleden als patiënt had ervaren hoe bepalend dit begin is.

‘U krijgt eerst een oogheelkundig onderzoek. Volgt u maar de rode pijl’, had de baliemevrouw me verteld. Die rode pijl leidde naar een onderzoekskamer. Ik voelde spanning in mijn buik.

‘Goedemorgen. U mag uw kin op deze steun leggen’, zei een vriendelijke medewerkster vanachter haar meettoestel. Ik gehoorzaamde, terwijl ik dacht: raar woord eigenlijk, dat ‘mag’. Alsof je iets bijzonder leuks mag doen of zo. Zo voelt het helemaal niet.’

Ik verwachtte dat zij met een oogmeting zou beginnen. In plaats daarvan een scherp, blazend gevoel op mijn linkeroog.

‘Even uw oogdruk meten’, zei ze erbij. Ik schoot naar achteren. Mijn hart klopte als een razende.

‘Wat is er, mijnheer?’ vroeg de meetmevrouw. Ik vertelde haar dat dit mijn eerste oogcontrole was, vele jaren nadat de behandeling van een ernstig oogtrauma was afgerond.

‘Ja, dat lees ik hier in uw verwijsbrief.’ Ze knikte even meelevend. Vervolgens vroeg ze me het hoofd weer op de kinsteun te leggen en gingen we verder met de meting. Maar de hartkloppingen bleven.

Ik vertel dit verhaal niet uit rancune. Want ik weet hoe makkelijk je in de zorg in dit soort dynamiek terechtkomt. Ik vertel het om te illustreren hoe belangrijk dat begin van het consult is. Hoe anders was mijn oogcontrole verlopen als ik aan het begin iemand had gezien die me gevraagd had waarom ik een afspraak had gemaakt. En daarna negentig seconden naar mijn verhaal had geluisterd…

lees meer van Bram Tjaden
  • Bram Tjaden

    Bram Tjaden is huisarts en mindfulnesstrainer.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.