Smegma-centrum

Ik móest even zoeken, want ik schreef ‘m voor Artsennet, de website die later opging in die waar u dit nu leest. De blog ‘Smegma-poli’, van inmiddels, jaja, 5 jaar geleden. Ik hekelde de als paddenstoelen uit de grond schietende themapoli’s.

Enkele citaten: ‘De tweedelijnszorg is vergeven van de hoest-, proest- en tenenkaaspoli’s en het valt nog maar te bezien hoeveel de Nederlandse zorgvrager daarmee echt opschiet.’ En: ‘Veel van de in de gewone ziekenhuizen opgetuigde themapoli’s gaan echter helemaal niet over onderwerpen waar kennis amper van voorhanden is. Noch worden patiënten er geholpen door een efficiënt om hen heen gevouwen team, van welke zij anders elk lid toch al apart hadden moeten bezoeken. Nee, het leeuwendeel van deze poli’s zijn ordinaire klantentrekkers. Productiepushers. Opbrengstoppeppers. Dus: “marktwerkingexcessen”.’ En ten slotte: ‘Kappen dus met die smegma-poli’s! Opheffen die snotterspreekuren! Moven die navelsteenteams! En weer normaal aan het werk.’

Ik moet u mijn excuses aanbieden. ik zag de trend toen wel, maar was blind voor de lange termijn. Wat ik even had gemist was dat als nou iederéén zwicht voor dit soort roeptoeterpraktijken, uiteindelijk níemand meer onderscheidend is. En in een beetje leuke markt kan dat natuurlijk niet! In de wedloop van kijk-mij-eens is de themapoli al weer verouderd, een beetje sneu, of in modern taalgebruik ‘zóóóó 2013’. Wil u een beetje meedoen dan moet u nu een ‘Centrum’ beginnen. En dan niet als ziekenhuis – ook veel niet-academische ziekenhuizen heten tegenwoordig Huppelepup Medisch Centrum. Nee, gewoon, als vakgroep daarbinnen. Alleen al in mijn vakgebied hebben we minstens een Centrum voor Urologie, een Kenniscentrum Urologie en enige Urologisch Centra, om nog maar te zwijgen over centra in andere disciplines of aandachtsgebieden. Ik zal de citaten uit de eerste alinea niet herschrijven met het woordje Centrum erin, maar u proeft ongetwijfeld mijn scepsis.

Daarbovenop: deze keer ben ik beter voorbereid. Ik zie de tekenen aan de wand. Want stiekem, heel stiekem is ‘Centrum’ ook al niet meer voldoende voor de gunsten van de ‘klant’. Centrum is op zichzelf gericht, vol vlaggen op de kasteelmuren, maar de ophaalbruggen omhoog. ‘Bij ons ben je veilig, in goede handen, en de rest van de wereld: sorry maar mwahhh.’ Probleem is: de zorg van nu vraagt niet meer om vlagvertoon en een ‘wij zijn de beste’. De zorg van nu vraagt om een ‘laat-maar-zien-dan’ en een naar buiten gerichte houding, waarbij samengewerkt wordt voor een betere uitkomst. En dus is ‘Centrum’ al weer uit en is het nu: ‘Netwerk’.

En ik hoop dat de samenwerkingsverbanden in netwerken echt bedoeld zijn voor herverdeling van zorg over de netwerkpartners, met daardoor concentratie op de verschillende plekken en dientengevolge kwaliteitsverbetering. Waarbij elk van de partners wat verliest, maar duidelijk ook wat wint en de echt grote winnaar de zorgconsument is. Maar laat het alsjeblieft niet de derde golf aan ordinaire pogingen tot marktaandeelbehoud zijn, zodat ik over 2 of 3 jaar niet het blog ‘Smegma-netwerk’ hoef te schrijven, met de afsluitende zin: ‘kappen dus met die smegma-netwerken! Opheffen die snottersamenwerkingsverbanden! Moven die navelsteenclusters! En weer normaal aan het werk.’