Schrappen en schrapen
2 reactiesHet kan niemand ontgaan zijn: de roep om de procedure- en regelgekte een halt toe te roepen wordt steeds luider. Door een drietal eisen op de deur van VWS te ‘spijkeren’, nam een groepje huisartsen (‘Het roer moet om’, HRMO) in 2015 het voortouw. In de afgelopen paar jaar is er wel iets bereikt, maar het kan en moet echt beter.
Uit een recente enquête die in opdracht van HRMO en de VvAA onder zorgprofessionals is uitgevoerd, blijkt dat we ons met ons allen suf registreren. Gemiddeld ruim een derde van hun tijd besteden zorgprofessionals aan administratie. Sommige beroepsgroepen, bijvoorbeeld de wijkverpleegkundigen, doen daar nog een schepje bovenop: maar liefst 48 procent van hun tijd vullen ze met administratieve handelingen.
Afgelopen zaterdag vond in Utrecht de schrapconferentie plaats die het HRMO samen met de VvAA had georganiseerd. Doel was om samen met een aantal professionals uit verschillende disciplines vast te stellen wat er nu echt, liefst vandaag nog, geschrapt kan worden.
Dat was een interessante exercitie, om verschillende redenen. Een constatering die ook al in de aanloop naar deze schrapconferentie door diverse partijen werd gedaan, is dat we allemaal beelden koesteren over wie ons bepaalde regels oplegt of wie van ons verlangt dat we bepaalde procedures volgen. De professional wijst naar het bestuur van de zorgorganisatie, die zegt ‘het moet van de zorgverzekeraar’, de zorgverzekeraar weet van niets en wijst naar het ministerie dat zegt ‘hoezo?’, het ministerie verwijst naar de IGJ, die zegt ‘van ons hoeft dat helemaal niet, het is de beroepsgroep zelf die deze (kwaliteits)eisen heeft gesteld’. Kortom, we maken elkaar lekker gek met soms regelrecht onzinnige regels die eigenlijk van niemand hoeven. Dat boven tafel halen, elkaar goed bevragen en vooral ook echt naar elkaar luisteren en dan kunnen we met elkaar wel een aantal onzinnige regels schrappen.
Maar dan komt het schrapen. Want het blijkt niet eenvoudig te zijn om met elkaar vast te stellen wat nu echt overbodige aan de zorg gerelateerde administratie is. We zijn het er allemaal over eens dat het in het kader van goede zorg nodig is een aantal zaken vast te leggen, alleen al in het kader van de overdracht. Niemand is 24 uur beschikbaar, gedurende 7 dagen per week, en 52 weken per jaar. Over wat er geregistreerd moet worden, verschillen professionals binnen een beroepsgroep soms behoorlijk van mening. Dat wordt schrapen dus, steeds een laagje afpellen, om met elkaar vast te stellen wat nu echt zinnig is. Dat geldt natuurlijk ook voor het vaststellen van wat we willen registreren om zelf inzicht te hebben in de kwaliteit van de zorg die we leveren. Ook daar moeten we schrapen om tot de essentie te komen.
En dan komt de baaierd aan ICT-systemen nog om de hoek kijken, ICT-systemen die niet met elkaar communiceren, ICT-systemen die vereisen dat je alles dubbel invoert, of alleen maar op een heel speciale, protocollair vastgelegde manier, die natuurlijk weer geen recht doet aan de uniciteit van patiënten.
Om hier winst te behalen moet er nog heel wat gebeuren en moeten ICT-systeemdwang en schraperigheid (we hebben nu eenmaal dit systeem aangeschaft) overboord gezet worden.
G K Mitrasing
Vogelvrije Huisarts, Amsterdm
Administratie van de ketenzorg afschaffen die gepaard gaat met het versplinteren van de financiering van huisartsenzorg? Waarbij we achter allerlei knakworstjes mogen rennen om voldoende omzet te halen? Waar blijft de zelfreflectie van het LHV-bestuu...r?
Met de volgende opmerking zal ik weer niet de schoonheidsprijs verdienen maar parrhèsia is all there is.. : de grootste last komt van slaafse collega's.
dolf algra
arts, commentator, opiniemaker , rotterdam
Maar dan komt het schrapen ! Dat blijkt niet eenvoudig te zijn. Meer dan terechte verzuchting van Henriette van der Horst.
'We' komen dan bij de kern van het probleem. De zorgprofessionals zijn de greep op hun eigen werkprocessen kwijt geraakt ...en hebben dat op allerlei/vele onderdelen uitbesteed. Not our business anymore. Ook omdat we daar al niet erg sterk in waren en/of er totaal geen zin in hadden. U weet wel - in al die rompslomp. Maar weg is weg. Uitbesteed aan derden. En die geven het niet zomaar weer terug.
De administratieve tuin is onderhand wel totaal overwoekerd. Velen zien door het bomen het bos niet meer. De oplossing is relatief simpel: snoeien doet bloeien. Beter door minder. Maar ja- waar te beginnen ? Wat te doen ?
Dat begint bij onszelf, in de eigen praktijk, in de eigen werksetting. Er is er maar een die daar zicht op heeft, last en plezier van heeft. En dat ben jezelf.
De zorg professional - u en ik - zal gedwongen worden zich er wel weer echt tegen aan te bemoeien. Met de achterkant van de werkprocessen, de ict, de facturen, de machtigingen, de rompslomp, de hele rimram. Dat betekent nadenken en afwegen: wat wel, wat niet en waarom.
De bijl erin. Snoeien doet bloeien. Vooral niet wachten op 'we'. Want die bestaat niet. Iedereen is niemand namelijk.
hey ho, hey ho, je krijgt het niet kadeau.