Roze bril
1 reactieDe tranen rollen over de wangen van mijn 5-jarige meisje. We komen net van de oogarts en daar heeft ze slecht nieuws gekregen: er is níéts met haar ogen aan de hand. Afgelopen zomer, toen ze net op de wachtlijst van de oogarts stond, kwamen we langs een brillenzaak. Nieuwsgierig wilde ze naar binnen. In de hoek met de kinderbrillen werd ze verliefd op een prachtige roze bril.
In de maanden daarna groeide het beeld van haar toekomst met die roze bril. Het ging haar niet om het ding zelf, het ging haar om het leven met die bril op. Ze wilde ermee naar school, naar vriendinnetjes en naar zwemles toe. De bril zou deel van haar worden. Het liep dus anders.
Ik ben totaal verrast door het intense verdriet van mijn dochter. Ik dacht dat ik haar goed kende. Dat ze blij zou zijn toen de oogarts vertelde dat alles goed was. Ik wist niets van haar toekomstbeeld en hoe belangrijk die roze bril voor haar was.
Sinds ik in maart 2024 na een carrièreswitch ben begonnen met de huisartsopleiding, voel ik vaak verwondering. Dagelijks ga ik samen met een patiënt op zoek naar wat belangrijk is in zijn of haar leven. Welk beeld heeft een patiënt van de toekomst? Wat doet er écht toe? Je komt dichter bij een patiënt en dat is bijzonder. Maar het is ook zinvol, want zorg heeft alleen nut als het past.
De zoektocht naar dat wat belangrijk is voor een patiënt voelt elke keer weer als een wandeling in de bergen. Achter elke slingering van het pad kan een verrassing liggen. Een prachtig uitzicht over een dal, een helderblauw bergmeer en soms een bergmarmot. De ene patiënte met pijn in haar knie maakt zich zorgen over haar gewicht, de volgende over haar werk en een laatste is mantelzorger voor haar man en kan thuis niet worden gemist. Ik luister en we gaan samen op pad. Ik vraag en het uitzicht wordt steeds scherper. Ik ontdek dat ik de eerste niet help met sterke pijnstillers, de tweede graag met onze praktijkondersteuner wil spreken en de laatste tijd voor zichzelf nodig heeft. We reizen samen naar een oplossing die past bij dat wat ertoe doet. En dat blijft verrassend, want soms is dat een roze bril.
A.F. Algra
Commentator zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam
Leuke blog. Mooie observatie, raak gekoppeld aan de rommelige werkelijkheid van het huisartsen vak. De eerste blog, zie ik. Welkom bij de club van MC bloggers !