Ramadan kareem

De ramadan is begonnen en voor mijn islamitische collega’s is het een maand van bezinning, vreugde en natuurlijk ook afzien. In onze kliniek in Dubai werken vele nationaliteiten en geloven samen, waardoor het een mengelmoes is van culturen en opvattingen. Natuurlijk wonen en werken we in het Midden-Oosten en de Verenigde Arabische Emiraten is een (redelijk streng) islamitisch land, dus beleven we de ramadan van dichtbij. Vooral het tolerante Dubai is een mooi voorbeeld hoe culturen en geloven samen kunnen leven en werken.

Op de kliniek stemmen we met elkaar af wat de algemene ramadanregels zijn – niet eten of drinken of roken in het openbaar, ook niet in de gemeenschappelijke ruimtes en gangen; het koffiezetapparaat staat uit en ook de watercooltank is afgesloten; alleen in de personeelskantine kunnen de niet-moslims eten en drinken. Mijn lunch zit toch al in een tas met een koelboxje en op mijn spreekkamer eten doe ik sowieso niet. Geen probleem. Een verjaardag of andere feestelijke gelegenheid vieren mijn islamitische collega’s gewoon mee; hun stuk cake of gebak wordt in de koelkast gezet om na zonsondergang genuttigd te kunnen worden. Uitstel is geen afstel bij een heerlijke chocoladecake.

Bij patiënten stem ik ook af of ze aan het vasten zijn deze ramadan. Dit helpt bij de diagnose en eventuele klachten of symptomen als gevolg van een aangepast eetpatroon. (Zie ook mijn andere blogs over diabetes en obesitas in de Arabische Golf.) Maar ook mijn patiënten vragen weer aan mij: ‘Dokter, vindt u het bezwaarlijk als ik even wat water drink?’, terwijl ze in mijn spreekkamer consult hebben. Immers, er zijn naast de vele Arabieren ook Westerlingen die bekeerd zijn tot de islam. Zoals een van mijn collega’s, een grote Engelsman met gespierde en getatoeëerde armen, meer het type kroegtijger dan arts. Hij heeft zich een paar jaar geleden bekeerd en doet nu vrolijk mee met de ramadan. Zodoende vraag ik deze maand aan elke patiënt ongeacht land van herkomst of uiterlijk of ze deelnemen aan de vastenmaand.

Voor een niet-moslim beleef ik de ramadan als een bijzondere periode die mijn collega’s, patiënten en anderen intens beleven. Het breken van het vasten bij zonsondergang (de iftar) is een bijzondere gelegenheid waar je ook als niet-moslim welkom bent. De ramadan draait tenslotte om verdraagzaamheid, saamhorigheid en vrijgevigheid. Veel restaurants hebben heerlijke en overvloedige buffetten; op deze manier ga ik straks ook spontaan vasten.