Blogs & columns
Blog

Puur eigenbelang

7 reacties

Detlef van der Velde is een van mijn belangrijkste leermeesters. Het gevolg van een fellowship vijf jaar geleden is dat we elkaar nog wekelijks spreken. Het hart van Detlef ligt bij de geriatrische traumapatiënt. Hij is nog zo’n chirurg die regelmatig naar het verpleeghuis fietst om daar te doen wat nodig is. Een aanzienlijk deel van de patiënten die wij opereren, is oud. Daarom is verdieping in ouderenzorg relevant en zorg in het verpleeghuis speelt daarin een prominente rol. Detlef is echter een uitzondering. Helaas. Er is namelijk bar weinig animo onder artsen voor zorg in het verpleeghuis.

Nog steeds hebben wij als chirurgen het voorrecht dat een hoop jonge getalenteerde dokters chirurg willen worden. Alle vinkjes zijn gezet. Promotie, klinische ervaring en meestal ook nog wel een andere prestatie van wereldformaat. Met vaak een focus op het vak die jaren terug gaat. Dan is het vrij confronterend als ik de verhalen over ouderengeneeskunde lees. Te weinig aanmeldingen voor de beschikbare plekken. Terwijl het land in rap tempo vergrijst, lukt het ons kennelijk niet om de juiste dokters op te leiden voor als we zelf straks oud en hulpbehoevend zijn.

Chirurgie en ouderengeneeskunde hebben meer gemeen dan je op het eerste gezicht denkt.

Voor chirurgen en specialisten ouderengeneeskunde is regiefunctie en samenwerken belangrijk. Beide vakken vragen een brede klinische basis. En beide vakken zijn een brede klinische basis voor de beginnende zorgprofessional. Beide vakken, en zeker samen, hebben daarom enorm veel te bieden aan beginnende dokters met een open mind.

En die open mind mist wellicht wel een beetje. ‘De geneeskundebubbel’ noemden mijn vrienden het vroeger. Je stapt erin en kijkt niet meer om je heen. Medisch specialist in het ziekenhuis worden is het ultieme doel. En dat kan alleen worden bereikt door zo snel mogelijk onderzoek te gaan doen, bij voorkeur al voor de coschappen begonnen zijn. Ouderengeneeskunde, of eigenlijk alle andere vormen van dokter zijn maar niet in het ziekenhuis, staat niet of nauwelijks op de kaart. Kokervisie is eigenlijk nog mild uitgedrukt.

Hoe anders kan de weg zijn in het bedrijfsleven. Mensen doen een studie, wat een goede basis is. En daarna begint het werkende leven met een traineeship. Gewoon eens even snuffelen aan verschillende onderdelen van het bedrijf zonder direct te weten welke kant het op gaat. Met aandacht voor persoonlijke ontwikkeling.

Wat gebeurt er als we deze cocktail van bevindingen eens combineren? Dan ontstaat er een tweejarig traineeship bestaande uit drie blokken van acht maanden: in een grote perifere chirurgische kliniek, in het verpleeghuis en in een gerenommeerd onderzoeksinstituut in Boston. Je hoeft niet te promoveren, je hoeft geen chirurg te worden (mag natuurlijk best) maar je moet een brede blik hebben op de zorg, openstaan voor een buitenlands avontuur en nieuwsgierig zijn naar ouderengeneeskunde. Vooral dat laatste is iets wat iedere weldenkende dokter eigenlijk zou moeten zijn.

Deze vraag hebben Detlef en ik aan elkaar gesteld. En de vraag stellen, is hem beantwoorden. Dus het traineeship komt er. Het St. Antonius Ziekenhuis, Traumazorgnetwerk Midden- Nederland en de verpleeghuizen in onze regio slaan de handen ineen. Bovendien doen onze Amerikaanse onderzoekspartners mee voor de wetenschappelijke opvoeding. Begin 2022 kan de eerste trainee van start. Het traineeship is volledig gefinancierd voor de duur van twee jaar. 

Ons doel? Meer aandacht voor ouderen en ouderengeneeskunde. Een brede basis en persoonlijke ontwikkeling voor startende zorgprofessionals. We zijn niet beledigd als het format wordt gekopieerd door andere specialismen. Graag zelfs. Het motief? We willen graag zelf goed geholpen worden als we straks in het verpleeghuis komen te zitten. Puur eigenbelang dus.

Meer van Marijn Houwert
  • Marijn Houwert

    Marijn Houwert is werkzaam als traumachirurg in het UMC Utrecht. Hij vindt opereren best leuk, draagt de opleiding een warm hart toe en schrijft af en toe een artikel.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • K.J.K. Harst

    AIOS ouderengeneeskunde, Amsterdam

    Met een glimlach lees ik bovenstaande blog van Marijn Houwert. Nu is hij sowieso al een van mijn favoriete bloggers op Medisch Contact, maar nu schiet hij echt in de roos! Hij beschrijft een initiatief voor een traineeship voor (trauma)chirurgen in s...pe; waar een acht maanden durende stage in het verpleeghuis onderdeel van is, en dat is een fantastisch initiatief!

    Het heeft even geduurd, maar nu ben ik zelf specialist ouderengeneeskunde in opleiding. Er is best een zoektocht aan vooraf gegaan, maar nu voel ik me meer op mijn plek dan in welk ander specialisme dan ook. Zowel het ziekenhuis als de huisartsgeneeskunde pasten mij niet helemaal. Maar werken in het verpleeghuis? Dat had ik nooit serieus overwogen.

    Hoe dat kan? Omdat ik er, net als veel andere dokters, nooit écht mee in aanraking was gekomen. Gedurende mijn zesjarige geneeskunde opleiding heb ik alle ziekenhuisspecialismen (soms meermaals) gezien, maar ben ik nooit in een verpleeghuis geweest.

    Ook ik had allerlei vooroordelen; zo dacht ik bijvoorbeeld dat alleen dokters die nergens anders binnen kwamen in het verpleeghuis werkten. En dat het alleen een beetje ‘pappen en nathouden’ zou zijn, en paracetamolletjes voorschrijven. Niks is minder waar!

    In het verpleeghuis heb ik de meest bevlogen, inspirerende en competente artsen leren kennen. Het specialisme ouderengeneeskunde is een jong en dynamisch vak, waar je goed een eigen invulling aan kan geven. Het is werken op het scheidsvlak tussen leven en dood, waarbij je snel een band opbouwt met patiënten en hun families. Je probeert zo goed mogelijk tegemoet te komen aan de wensen die zij hebben voor het laatste deel van het leven. Je werkt met kwetsbare mensen waarbij je veel pathologie ziet en dus heel medisch inhoudelijk bezig bent, maar je hebt ook zeer regelmatig te maken met zaken als ethiek en zingeving.

    Mijn enthousiasme is duidelijk, maar ik vind het jammer dat ik daar pas ná mijn geneeskunde opleiding achter ben gekomen. Daarom zijn initiatieven zoals Marijn die beschrijft zo ontzettend belangrijk, net als meer ruimte voor ouderengeneeskunde in het basiscurriculum. Op die manier komt er meer aandacht voor ons mooie specialisme, en hopelijk verdwijnt de focus op het ultieme doel – ziekenhuisspecialist worden - dan wat naar de achtergrond.

    Bovendien kom je praktisch overal in de zorg in aanraking met kwetsbare ouderen; dus zou elke zorgverlener daar – al in de opleiding - ervaring mee moeten opdoen. Wij willen toch allemaal dat onze ouders en ook wij zelf later de zorg krijgen die nodig is? Inderdaad Marijn, dat is een beetje eigenbelang. Maar daar is niks mis mee, omdat het uiteindelijk in ieders belang is. Structureel meer aandacht voor ouderengeneeskunde is een breed maatschappelijk belang, voor nu en des te meer in de toekomst.

    Zo snijdt het mes van een verpleeghuisstage voor (trauma)chirurgen aan twee kanten…

  • B. Bos

    Specialist ouderengeneeskunde , Leiden

    Beste Marijn, dank voor je fraaie woorden voor mijn vak ouderengeneeskunde. Mijn ervaring als opleider van haios en co-assistenten in het verpleeghuis is dat ze vaak positief verrast worden hoe interessant ons werk is. Ze hebben altijd het idee dat ...ze het niet echt leuk zullen vinden maar hun ervaring is heel heel anders, vaak. Ooit zei een co-assistent die neuroloog wilde worden tegen me: als ik interessante neurologische beelden wil zien, dan weet ik nu waar die mensen werkelijk verblijven: in het verpleeghuis! Een co-assistent die chirurg wilde worden zei tegen me: ik heb hier geleerd dat ik het superleuk vind om met mensen te praten en ik had nooit dit kunnen denken, maar nu denk ik: misschien is dat toch wel wat voor mij om in de eerste lijn te gaan werken. Kortom onbekend maakt onbemind. Daarnaast is het zeer helpend dat ziekenhuisspecialisten zo respectvol en met waardering naar ons vak kijken, waarvoor dank

  • D. van Urk

    student, Rotterdam

    Wat een mooi initiatief! Het lijkt een beetje op de foundation years in de UK, waar afgestudeerde dokters 3 rotations van 8 maanden moeten doen, en iedereen sowieso een x aantal maanden moet besteden aan general medicine. Dat zouden wij in Nederland ...kunnen overnemen voor ouderengeneeskunde/sociale geneeskunde, al is het maar 3 maanden p.p. Het Britse systeem lijkt me een efficiënte manier om ANIOS'en in te zetten en goed te verdelen over de plekken waar dokters het hardst nodig zijn. Uiteindelijk is iedereen toch een tijdje aan het ANIOS'en voor ze evt. in opleiding gaan, dus een tijdje 'dienstplicht' lijkt mij niet heel problematisch, en je krijgt nog eens een ander vakgebied te zien!

  • Twerda

    Jeugdarts KNMG, Den Haag

    Klinkt goed! Ook fijn dat de financiering kennelijk rond is. De problemen van de ouderengeneeskunde zijn niet op zichzelf staand. Ook alle sociaal geneeskundige beroepsgroepen hebben moeite om artsen te trekken. Helaas niet alleen artsen: het financi...ële plaatje is hier ook een probleem. Ik hoop van harte dat dit initiatief navolging krijgt!

  • M.P.J. Heems

    Specialist Ouderengeneeskunde , Overveen

    Wat een prachtig initiatief!
    Ik hoop dat veel jonge collega’s de mooie kant van ons vak Ouderengeneeskunde ervaren en al eerder dit perspectief meewegen met hun uiteindelijke keuze!

  • Specialist Ouderengeneeskunde, Geleen

    Wat een fantastisch idee!
    We merken dat we, sinds er meer coschappen Ouderengeneeskunde zijn, er ook meer aanmeldingen voor de opleiding zijn. Onbekend maakt onbemind, blijkt maar weer.

  • A.F. Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Wat wordt ik altijd opgewekt van die stukjes van Martijn. Aanstekelijk positief

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.