Blogs & columns
Blog

Polderpiet

1 reactie

Mijn oor raakt net het kussen als mijn telefoon trilt. Mijn zus appt me een filmpje. Verleidelijk…

Ik zie een blanke man met grijs krullend haar en een boek op schoot. Hij zit in een kring te midden van kinderen, die niet allemaal blank zijn. De man heeft een licht gebogen houding en met een zachte, vriendelijke stem legt hij uit: ‘We kunnen elkaar heus wel aanspreken op dingen, maar juist nu niet op wie we zijn.’ Het jongetje naast hem draait zich helemaal richting de man, die hem aankijkt en vervolgt: ‘Dat is, met een moeilijk woord, discriminatie.’

Als jeugdarts houd ik me behalve met de gezondheid van kinderen ook bezig met hun welzijn. Ik word regelmatig betrokken bij pestproblemen op school. Toch herinner ik me niet dat ik ooit expliciet naar discriminatie heb gevraagd. Waarom eigenlijk niet? Omdat het geen diagnose is? Omdat er geen directe aanpak voor is? Of een protocol, zoals bij pesten of bij schoolverzuim? Of omdat het een niet te onderdrukken menselijke eigenschap lijkt te zijn? En we het allemaal bewust of onbewust doen? Je hoeft niet ver om je heen te kijken om te zien dat dat de werkelijkheid is. Op straat en op school  zijn het niet alleen de Nederlanders die discrimineren, het gebeurt ook andersom. En in het AZC willen de Syriërs de Afrikaanse mensen soms als anders zien en ook dat gebeurt vice versa. Wat staat de kinderen van deze mensen te wachten in de Nederlandse samenleving? Ik geloof, misschien ten onrechte, dat we in Nederland best een warm bad zijn, als je eenmaal mee mag doen in de samenleving. Maar het blijft belangrijk dat we alle kinderen leren tolerant te zijn. En hen het gevoel te geven dat ze er allemaal bij horen. 

De maand november en de pietendiscussie staan weer voor de deur. Iedere verandering van het uiterlijk van de pietjes stuit op weerstand. Maar voor wie is het feest? Als we het erover eens zijn dat het voor alle kinderen is, dan moet de les ook zijn dat iedere huidskleur thuishoort in dit feest. Elke nuance, van wit tot zwart en alles daartussen. Gezond of met een handicap. Arm en rijk. Onze unieke Nederlandse polderpieten.

De man sluit het boek en kijkt de kinderen aan. De jongen naast hem is mijn zoon, de man is mijn pas overleden burgemeester Van der Laan. Op zijn schoot ligt het dagboek van Anne Frank.

Eberhard van der Laan kinderen discriminatie
  • Jeanne-Marie Hament

    Jeanne-Marie Hament is stafarts in Rivierenland bij STMR. Momenteel doet zij de specialisatie tot arts maatschappij en gezondheid. Daarnaast is zij hoofdredacteur van het blad JA! van de vereniging van jeugdartsen.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Miguel Sewnath

    Orthopedisch chirurg, Zaandam

    Mee eens, discriminatie is niet alleen zwart versus wit, maar soms ook binnen verschillende kleurschakeringen of sociale klasse, etc. Als arts kan het soms van belang zijn om te kijken naar afkomst en achtergrond, maar gelukkig beïnvloedt dit ons noo...it onze bejegening en respect voor de persoon tegenover ons.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.