Blogs & columns
Blog

Planbare zorg, een contradictio in terminis?

4 reacties

Toen ik onlangs in Nederland woonde, heb ik anderhalf jaar bij Acibadem gewerkt, een zakelijke Turkse kliniek waar ik goede herinneringen aan heb. Enorm efficiënte planning en ondersteuning, korte lijnen. Fijne collega’s en echt alleen maar aardige mensen. Goede betaling bovendien en uitstekende mogelijkheden om je te ontwikkelen in de richting die je voor ogen hebt.

Maar als het gevaarlijk wordt, moet je het uit handen geven aan een groot Amsterdams ziekenhuis omdat dat beter is voor de patiënt. Dan word je weleens benaderd als iemand die de krenten uit de pap haalt, waarmee wordt bedoeld dat je geld verdient met de gemakkelijke gevallen en als het energie gaat kosten draag je het over. Zo voelde ik het nooit.

Ik heb veel geleerd, heel veel Turkse en Marokkaanse mensen ontmoet. Gemerkt hoe het is om efficiënt te werken op een beperkt terrein (saai). Niet dat ik hier op Aruba geen zenuwbeknellingen of hoofdpijn zie, maar die krijgen toch een andere dynamiek als je ‘s nachts op de MCU druk bent met een kind met een snel opstijgende motorische vorm van guillain-barrésyndroom of een Amerikaanse cruisetoerist die volledig ontstold enkele cocktails drinkt en atonisch met zijn achterhoofd op het beton smakt. Met het geld van de verzekering van de toerist wordt dan een gedeelte van de behandeling van het kind betaald. Dat kun je ook zakelijk noemen.

Ik werkte 20 jaar als neuroloog in Meppel toen dat ziekenhuis werd overgenomen door het ziekenhuis in Zwolle. Dat is een heel goed ziekenhuis, maar met een zakelijke mentaliteit. Ik denk inmiddels dat zakelijkheid in Nederland nodig is om een ziekenhuis zijn goede sfeer te laten behouden. Als je geen winst maakt word je verkocht, dus je kan maar beter op de kleintjes letten.

Onlangs nam ik deel aan een vijfdaagse online Harvard-cursus. In Amerika lijkt het heel gewoon om als je ergens heel goed in bent (écht heel goed) dat op een zakelijke manier uit te venten. Zo is werkelijk fantastische zorg mogelijk. Voor degenen die het kunnen betalen.

Nu ik enig overzicht heb zie ik niet alleen het probleem van ziekenhuiszorg in zijn algemeenheid (het moet allemaal wel betaald worden), maar ook de Nederlandse oplossing daarvoor. Ik meen te zien dat specialisten, artsen, worden afgeschermd door grensbewakers en hun regels. Alleen wat past in de financiële verantwoording en het budget lijkt in de buurt van artsen in ziekenhuizen te komen. Verbeteringen, zoals de zorgstraten, physician assistants, prostaatrobots, protonentherapiecentra, zijn zakelijke constructen, bedrijfsmatig uitgewerkt door managers met een open haard en een Tesla. En je ziet wat er gebeurt. Planbare zorg is een contradictio in terminis. Maar misschien vergis ik me. Ik zie het immers van een afstand.

Meer van Emile Keuter

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • A.F. Algra

    commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, Rotterdam

    Erg interessante opmerkingen en observaties, maar ik kan ze toch niet helemaal goed volgen. Maar ja, ik kijk er van nog grotere afstand naar. Als buitenstaander, maar eentje die wel verstand van organisaties heeft.

    Wat is precies het punt dat je... wil maken ?

    Ik lees: 'Ik meen te zien dat specialisten, artsen, worden afgeschermd door grensbewakers en hun regels ". Aan wie denk je dan ? De ziekenhuisbestuurders ? De zorgverzekeraars ? managers ?

    en: 'alleen wat past in de financiële verantwoording en het budget lijkt in de buurt van artsen in ziekenhuizen te komen'

    Alles draait toch om geld ? Juist in de zorg én zeker bij specialisten, daarom werkt toch een fors deel in eigen MSB constructie ? Laten we eerlijk zijn.

    Volgens FMS zit het zo:
    Er zijn zo’n 70 MSB’s. 30% van alle medisch specialisten is vrijgevestigd, 70% werkt in dienstverband. In algemene ziekenhuizen geldt dat het merendeel van de medisch specialisten, 65%, vrij beroepsbeoefenaar is. 35% werkt in dienst van het algemene ziekenhuis.

    Mijn perceptie is dat de zorg zoals die nu georganiseerd is niet handhaafbaar is. Veel zaken klappen uit hun plaat. Huisartsen kunnen niet in de huidige houtje touwtjes constructies verder en ziekenhuizen zullen hun knopen moeten tellen wat ze wel/niet doen.

    Wat de ziekenhuizen betreft moet ik altijd denken aan de noodkreet van vaatchirurg Cees Wittens De zorg is doodziek - uit 2016 al weer. Nauwelijks merkbare reactie erop.

    https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/doodzieke-zorg-moet-op-de-schop.htm


    Op een of andere manier wil het maar niet afdoend doordringen. Curieus genoeg. Want van een behoorlijk afstandje kun je zien dat het door zijn stutten heen aan het zakken is.

    Even concreet bij mij in de buurt: de ontvlechting van Haga, Reinier de Graaf en Langeland ziekenhuis Dit loopt nog maar x jaar. Wat een verloren tijd en energie allemaal !

    In de tussentijd modderen we rustig door omdat alle partijen daar net iets meer belang bij hebben dan een oplossing er voor te bedenken. Een catch 22 dus. Iedereen houdt elkaar in de greep.

    Maar vooral : iedereen staat erbij en kijkt ernaar.
    Hoe kijk jij ernaar ?

    • E.J.W. Keuter

      neuroloog, Aruba

      Mensen worden ziek en zorgverleners helpen ze dan. Door een zakelijke benadering creëer je klinieken voor gezonde mensen, worden ziekenhuizen als winkels overgenomen en ontstaan stuwmeren met "planbare" zorg. Omdat zorgverlenen een niet zakelijk proc...es is heb je bovendien een leger aan mensen nodig die de zorg omzetten in rekensommen. Wil je dus als huisarts (of in mijn geval als specialist die tegen de grenzen van zijn mogelijkheden aanloopt) je patiënt laten helpen, dan loop je daar tegenaan. Dingen kunnen niet omdat ze een negatieve invloed hebben op de jaarrekening van het ziekenhuis. Andere dingen moeten zo omdat ze zo berekend zijn. Dat kan niet goed gaan. Het gaat om zieke mensen.

      • A.F. Algra

        commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam

        'Het draait om zieke mensen' Ja, dat snap ik. Maar mij net iets te gemakkelijk. Of niet ?

        En: 'zorg verlenen een niet zakelijk proces'. Hallo !?! Sinds wanneer ? Ja ja, het klinkt mooi, heel altruïstisch ook én dit statement wordt vaak met veel ...liefde door dokters ter tafel gelegd. Maar het is natuurlijk maar een deel van het verhaal.

        De zorg moet ook ergens van betaald worden. En dokters en geld is een paar apart. Ik verwijs naar het boek van Marcel Levi daarover

        Naar mijn idee houden te weinig dokters zich bezig met het grotere plaatje én de betaalbaarheid van de zorg.

        Niet alles kan en/of moet. ( ik realiseer me op eens dat dit ook zo'n dooddoener is)

        Maar ter zake: naar ik heb begrepen - ik heb het even nagezocht- heb jij een bak aan ervaring opgedaan in totaal verschillende constructies.

        Welke verbeter suggesties schieten je te binnen. Zomaar even uit de losse pols.

        Of concreet: wat vind jij van dat plan (totale herstructurering van ziekenhuislandschap, plus opleiding van artsen) van Cees Wittens ? Deel jij zijn analyse en wat vind je van zijn oplossingsrichtingen ? Niet dat hij de waarheid in pacht heeft en/of het gouden ei heeft ontdekt. Maar het is in ieder geval een poging. Een poging van dokterszijde wel te verstaan.

        En waar zit je pijnpunt eigenlijk ? Is het de verzakelijking, zijn het de managers, de zorgverzekeraars , VWS , de burger/patient ?

        Ben benieuwd naar jouw ervaring en visie erop

        • E.J.W. Keuter

          neuroloog, Aruba

          Het is in mijn beleving onnatuurlijk dat je nadenkt over de kosten voordat je iemand helpt. Dat is ook precies waarom ik ben weggegaan toen Zwolle het filiaal Meppel overgenomen had.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.