Blogs & columns
Blog

Patch Adams-momenten

2 reacties

Al voor mijn studie geneeskunde was ik fan van de film Patch Adams. Het verhaal gaat over een eigenwijze arts (in wording) die ervan overtuigd is dat lachende patiënten eerder genezen. Ik vond de boodschap van empathie en humor inspirerend. En hoewel het natuurlijk een op-en-top Amerikaanse feelgoodfilm is, zie ik het wel als een verplicht nummertje in het curriculum.

Tijdens mijn studie zag ik vele artsen langskomen; inspirerend op hun manier, intelligent, doortastend, met fantastische gesprektechnieken. Maar nooit zag ik een arts een voorbeeld geven van een ‘Patch Adams-moment’.  Heb ik ze gemist of zijn ze gewoon spaarzaam? Misschien is het omdat we het te druk hebben, misschien omdat we een mentaliteit hebben van ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, misschien omdat we vinden dat het niet bij een arts past, misschien omdat we geen voorbeeld hebben behalve op het witte doek?

Toch zijn de voorbeelden wel degelijk te vinden. Verpleegkundigen lijken in hun vak veel vaker van humor gebruik te maken dan artsen. En dan niet alleen bij kinderen. Het hoeft niet zo groot te zijn als het spaghettibad uit de film, kleine gebaren zorgen al voor een lach en verhalen voor thuis. Het wondverband dat in net gewassen haar van een patiënt wordt gevlochten, collega-verpleegkundigen laten schrikken op aanvraag van een patiënt, rolstoelracen houden op de gang... Als ik eraan terugdenk verschijnt er opnieuw een glimlach op mijn gezicht.

Mijn eigen zeldzame en bescheiden acties heb ik ingezet bij patiënten met heimwee tijdens langdurige opnames. Twee vrouwen die elkaar op een kamer vergezelden hadden het dagelijks over hun bloemrijke tuin en hoezeer zij ernaar verlangden terug te gaan. In onze ziekenhuistuin hadden ze ook mooie bloemen gezien maar ze kenden de naam niet. Toevallig bloeiden ze ook in mijn eigen tuin en kon de volgende dag een klein boeketje hun beider nachtkastjes sieren met het bijschrift van de Latijnse en Nederlandse naam.

Het leukste was om de wens van een patiënt te verwezenlijken. Drie operaties verder, wachtend op kweken, wachtend op een droge wond en uiteindelijk goede antibioticaspiegels wilde hij maar één ding: goed nieuws waar ik de fanfare bij kon halen. Dus toen de seinen allemaal op groen stonden, zocht ik een goede tune op YouTube en marcheerde met de speakers vol open de kamer binnen. De patiënt straalde en begreep het meteen. De rest van de kamer en het bezoek keek me schaapachtig aan...

In deze donkere tijden kunnen dit soort momenten goud zijn. Mijn voornemen voor het nieuwe jaar is om meer Patch Adams-momenten toe te passen. Ik hoop van harte dat u meedoet; inspireer en deel!

Meer van Daniëlle Dankers
  • Daniëlle Dankers

    Daniëlle Dankers is ziekenhuisarts. Ze blogt over haar ervaringen als beginnend arts van een nieuw specialisme.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.