Blogs & columns
Blog

Pamperen of zorgplicht?

2 reacties

We komen er niet uit vanmiddag. De zitting is al anderhalf uur geleden gesloten. De temperatuur in de raadkamer loopt op. Over één klachtonderdeel worden we het maar niet eens. Mocht de bedrijfsarts de begeleiding op eigen initiatief beëindigen?

Wat is er aan de hand? Een werknemer van een uitgeverij is door zijn baas overgeplaatst. Het nieuwe werk valt hem zwaarder dan verwacht. Hij meldt zich een paar keer ziek, maar is steeds na een paar dagen weer terug om het opnieuw te proberen. Hij legt zijn probleem voor aan de bedrijfsarts. Die verwijst hem naar het maatschappelijk werk. Dat levert niks op en hij valt weer uit. De bedrijfsarts constateert geen ziekte. Advies: weekje halve dagen en dan weer helemaal aan de slag. Zo kwakkelt het voort. De werkgever ziet het probleem, maar doet er niks aan. De werknemer voelt zich machteloos. Hij functioneert steeds slechter. Er ontstaan psychische klachten. De huisarts verwijst hem naar een eerstelijnspsycholoog. Deze constateert een dreigende burn-out als gevolg van een slepend arbeidsconflict. Hij adviseert de werknemer om een poosje afstand te nemen van het werk. De bedrijfsarts gaat daar niet in mee. Hij meldt de werkgever dat er geen sprake is van ziekte en adviseert werkhervatting. Desgevraagd wil de bedrijfsarts geen contact opnemen met de psycholoog. Integendeel, hij beëindigt de begeleiding om, naar hij later toelicht, meer druk te zetten op de werknemer om het conflict bij de werkgever neer te leggen. De werknemer voelt zich in de steek gelaten en dient een klacht in bij het regionaal tuchtcollege.

Binnen ons college tekenen zich twee tegengestelde visies af.

Visie 1: er is een arbeidsconflict, dat is geen medisch probleem. Werkgever en werknemer moeten dat samen oplossen, eventueel met hulp van een mediator. Het is niet het pakkie-an van de bedrijfsarts. Die moet zich niet voor het karretje van de werknemer laten spannen. Terecht heeft deze bedrijfsarts zich niet laten verleiden tot 'pamperen' van de werknemer. Die werknemer probeert nu via een tuchtklacht zijn gram te halen.

Visie 2: net als elke arts heeft de bedrijfsarts een zorgplicht. Wat betekent dat concreet in deze casus? De gezondheid van de werknemer wordt bedreigd doordat hij werk doet dat zijn krachten en vaardigheden overstijgt. Of hij nu ziek is of niet is niet relevant. Het gaat erom dat het voortduren van deze situatie tot ziekte en uitval leidt. Als bedrijfsarts heb je de plicht om gezondheidsbedreigende factoren in de werksituatie te signaleren en weg te nemen. Een conflict is zo’n factor. Je zorgplicht noopt je hier om na te denken over een passende interventie. Een preventieve interventie wel te verstaan: om erger te voorkomen. Preventie, dat is toch typisch het pakkie-an voor bedrijfsartsen?

Uiteindelijk kwamen we er goed uit. We werden het unaniem eens. Niet door elkaar de les te lezen, maar door hardop te denken. Een leerzaam proces.

Kiest u voor visie 1 of voor 2? Maak uw keus. Kijk daarna op www.tuchtrecht.nl > Gezondheidszorg en zoek met de woorden ‘zorgplicht bedrijfsarts’ om te zien wat ons college ervan maakte.

De zorgplicht van de bedrijfsarts geldt ook als er geen (of nog geen) sprake is van ziekte. Hij vloeit voort uit de WGBO, de Arbeidsomstandighedenwet en het Professioneel Statuut. Preventie dus, precies wat we zo graag willen.

Tuchtrecht bedrijfsgeneeskunde
  • André Weel

    André Weel is bedrijfsarts-niet-praktiserend en epidemioloog; werkzaam als curator bij het Trefpunt Medische Geschiedenis Nederland op Urk.'  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • mr. A.L. Smit

    voorzitter Regionaal Tuchtcollege voor de Gezondheidszorg Zwolle, Zwolle

    In deze blog geeft André Weel een inkijkje in het besluitvormingsproces in raadkamer na afloop van een zitting van het tuchtcollege voor de gezondheidszorg. Boeiend en leerzaam – maar niet toegestaan. In Nederland geldt het zogenaamde geheim van de r...aadkamer. Rechtsprekende instanties, zoals een tuchtcollege, geven via de beslissing blijk van hun opvatting en anders niet. Er is sprake van collegiale rechtspraak, het college komt met één opvatting naar buiten. Denkbaar is dat achter de schermen een meerderheid de doorslag heeft gegeven, maar vrijwel altijd komt het college in goed overleg op basis van argumenten tot een unanieme beslissing. Iedereen die er ooit aan heeft deelgenomen zal beamen dat het raadkameroverleg uitermate boeiend is, en uiteraard een wezenlijke schakel tussen zitting en beslissing. De raadkamer moet een veilige plek zijn om argumenten pro en contra uit te wisselen totdat de juiste beslissing komt bovendrijven. Dat dit raadkameroverleg geheim is, is niet geheel vanzelfsprekend. In landen als bij voorbeeld de Verenigde Staten is het de normaalste zaak van de wereld als een rechter zijn afwijkend mening (de ‘dissenting opinion’) naast het vonnis publiceert. Voor de rechtsontwikkeling kan dat zeer behulpzaam zijn Maar nogmaals, hier te lande is het anders geregeld. André Weel, een zeer gewaardeerd oud-lid van ons college, heeft dat uit het oog verloren in zijn enthousiasme om zijn liefde voor het vak van bedrijfsarts en van de rol van de tuchtrechter daarbij over het voetlicht te brengen. Inmiddels heb ik het met hem besproken en heeft hij begrepen dat dit niet voor herhaling vatbaar is.

    mr. A.L. Smit,
    voorzitter Regionaal Tuchtcollege voor de gezondheidszorg te Zwolle

  • dolf algra

    arts, commentator, opiniemaker , rotterdam

    1. Is het 'kies' dat een collega-arts-lid geneeskundige een casus - en public - bespreekt, waaraan hij zelf deelnemer/participant is geweest ? Ik vind van niet. Het komt mij bijzonder onveilig over.

    2. Al eerder rezen - in ieder geval bij mij - ...twijfels over het feit of je het tuchtcollege zomaar én zonder meer op hun blauwe ogen kunt (blijven) geloven ..in ieder geval in mijn werkgebied.

    Ik verwijs naar mijn blog eerder daarover - Medisch Contact. 16 juni 2017- Stel dat het tuchtcollege het niet aan het goede eind heeft.

    https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/stel-het-tuchtcollege-heeft-het-niet-goed....htm


    3. Probleem: de lezer heeft geen inzage in de achterliggende stukken, noch kent zij cq heeft zij afdoende inzicht - in de overwegingen van de verschillende partijen. Ook zijn de afwegingen van het tuchtcollege zelve vaak niet goed te volgen. Dat wordt mede veroorzaakt doordat nogal eens essentiële informatie ten behoeve van oordeelsvorming tbv 'de lezer' ontbreekt

    4. Sorry, maar mijn twijfel wordt/is verder aan gewakkert na lezing van zowel de casus als deze blog.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.