Blogs & columns
Blog

Oeps, gewoon een beetje heel erg dom

2 reacties

Dit is een gewaagde blog. Gewaagd, omdat ik kenbaar maak dat ik weleens door digitale kranten of bladen blader. En dat is zeker niet altijd door Huisarts & Wetenschap of het Financieele Dagblad. Zonder een precieze naam te noemen, zal het met enig speurwerk weinig moeite kosten om erachter te komen. De schaamte is dan ook zeker aanwezig. Maar dat ter zijde.

Strekking van dit verhaal. Chantal Janzen deelde in een van deze zeer vooraanstaande bladen dat ze zich een keerde schaamde bij de radioloog die ze consulteerde. Ze had een knobbeltje in haar borst gevoeld en liet het onderzoeken. De reactie van de desbetreffende radioloog? ‘Maar mevrouw. Dit is gewóón klierweefsel.’ Nou doet een intonatie en non-verbale communicatie wonderen en zou deze zin in theorie zeer geruststellend kunnen werken. Draaiende ogen helpen daar echter niet bij.

In de veronderstelling dat de radioloog in kwestie dit echt gedaan heeft, dacht ik: schamen? We moeten ons als zorgverlener schamen als we zo’n reactie geven. Van kinds af aan leren we immers al dat domme vragen niet bestaan. Helaas vergeten we dit weleens door ons leven in een medische bubbel. Met een beetje geluk, of pech, net hoe je ertegenaan kijkt, omgeven we ons met enkel medici. Als we niet uitkijken, vergeten we dat niet iedereen soms (in onze ogen) heel basale dingen weet.

Ik krijg ook weleens vragen dat ik denk: meen je dit? Zonder waardeoordeel, maar uit oprechte verbazing en interesse. Dat zal de garagebeheerder echter ook weleens bij mij hebben als ik iets vraag over een knipperend lampje. Of de loodgieter over een leiding. Of de kok over een ingrediënt waarvan ik niet wist wat het was. Ik zou het fijn vinden als men de tijd zou nemen om mij dit uit te leggen zonder me uit te lachen of met een minderwaardigheidsgevoel op te zadelen. Ik kan alleen maar hopen dat mijn intonatie en non-verbale communicatie wel aansluiten bij die oprechte verbazing. Een patiënt die zich bij mij schaamt, zou ik immers vreselijk vinden.

Om terug te komen op de wetenschap uit de kindertijd. Domme vragen bestaan niet. Enkel domme antwoorden. Met rollende ogen voel ik dan ook niet alleen schaamte voor het lezen van dat blad, maar ook plaatsvervangende schaamte voor de reactie van een collega-zorgverlener. Het is immers niet de patiënt die de plank misslaat als ze een bepaalde vraag stelt. Wij als zorgverlener slaan de plank mis als we zo’n reactie geven. Oeps, een beetje heel erg dom?

Meer van Arianne Beckers-Bruls
huisartsgeneeskunde
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • H.A.H. Winters

    Reconstructief chirurg, Amsterdam

    Toch een beetje vreemd, dit verhaal. Hoe komt deze mevrouw bij een radioloog? In het algemeen toch via een huisarts of medisch specialist, die de aanvraag voor het onderzoek doet en motiveert. Dan is het ook gebruikelijk dat de aanvrager de uitslag ...met haar/zijn patiënte bespreekt en niet de radioloog (die het gemiddelde onderzoek ook niet zelf uitvoert, maar dit door een laborant laat doen).
    Ik ben het uiteraard volledig eens met de boodschap dat we onze patiënten met respect moeten bejegenen, maar ik vraag mij oprecht af of dit media verhaal een correcte weergave is.

  • M.D. Oosterhoff

    psychiater, Thesinge

    Helemaal eens. Met dedain een patiënt benaderen is niet correct.

    Maar pulpbladen lezen: Dat kan echt niet. 😉

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.