Blogs & columns
Blog

Ober, waar blijft mijn wijn?

2 reacties

Dinsdagavond, een oubollig maar typisch Duits restaurant an der Mosel. Er was één ober die het hele restaurant bediende. Waarschijnlijk vaak voldoende voor een dinsdagavond. Maar deze dinsdag werd het gaandeweg steeds drukker in het restaurant. Tot het punt dat de ober letterlijk door de zaak rende om alles voor elkaar te krijgen. Ik kon niet anders dan de enorme parallel zien met de zorg. En dan specifiek de sectoren waar enorme moeite gedaan moet worden om vacatures te vervullen.

Bij binnenkomst in het restaurant is er geen vuiltje aan de lucht. We kiezen een plaatsje, krijgen de dinerkaarten en bestellen drinken. De ober, een kalende man van begin 50 en klein van stuk, komt erg ervaren over.

Dan druppelen er steeds meer klanten binnen en je ziet de ober onrustig worden. Hij raakt langzaam maar zeker het overzicht en de controle kwijt. Het lukt mij niet hem te bereiken voor nog een glaasje wijn. De mevrouw naast ons laat haar eten terug naar de keuken brengen. Haar biefstuk is niet goed gebakken. Drie tafels verder wordt het verkeerde drinken gebracht. En steeds meer mensen beginnen chagrijnig op hun horloge te kijken waar het eten blijft. Het is inmiddels een klein wonder als je het rennende obertje weet te strikken voor nog wat te drinken tijdens het wachten. Om maar te zwijgen over een kopje koffie of nagerecht, na het lange wachten sla je dat ook maar over. Het restaurant loopt inkomsten mis en maakt meer kosten doordat een gerecht opnieuw moet worden bereid.

Ondertussen kwam er gaandeweg steeds meer personeel uit de keuken zelf het eten rondbrengen. Duidelijk niet gewend te bedienen, wat ongemakkelijk aan de tafels. Maar ze deden hun best en hielpen hun collega waar mogelijk. De ober verontschuldigde zich steeds aan alle tafels voor het lange wachten, voor de gemaakte vergissingen. Want de onvrede onder de klanten liep op.

Ik herkende mezelf en collega’s wel in die ober. Werkdagen waarbij het zo druk is dat je net geen overzicht hebt. Je maakt foutjes, die weer hersteld moeten worden. Ik denk bijvoorbeeld aan een onderzoek vergeten aan te vragen waardoor je dat achteraf alsnog moet regelen, mensen moet nabellen en inlichten. Of een tweede keer lab moeten aanvragen omdat je de eerste keer wat vergeten bent. Voor mijzelf sprekend heb ik weinig van dit soort werkdagen momenteel. Maar ik zie het wel veel gebeuren om mij heen. En het is niet incidenteel maar structureel.

Ik kon niet anders dan de ober heel hartelijk danken voor zijn goede zorgen en hem als meelevende klant met een goede fooi erkennen voor zijn inspanning. Hij lachte vriendelijk en zichtbaar opgelucht met in ieder geval één tevreden klant deze avond. Daarna vloog hij de zaak weer in. Op naar een wenkende dame bij de tafel aan het raam.

meer van Deborah van der Stoep

  • Deborah van der Stoep

    Deborah van der Stoep werkt als reumatoloog bij Prisma, een platform dat telezorg levert aan huisartsen. Daarnaast is zij werkzaam binnen de ggz als algemeen arts voor somatische en psychische zorg.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.