Blogs & columns
Blog

Nooit uit het verzet gekomen

Plaats een reactie

‘Het is daar een klotebende bij die longkliniek!’ Meneer Rademakers was uit het rechttoe rechtaan zwart-without gesneden: iets deugt of deugt niet. Toen in 1940, hij was destijds begin 20, de bruine laarzen Nederland binnen marcheerden, was hij er snel uit: ‘Ik had meteen een teringhekel aan die vuile schoften.’

Hij sloot zich bij een verzetsgroep aan en heeft tientallen Joodse mensen en later ook Engelse parachutisten gered. Eind 1944 was hij opgepakt en door de Gestapo dagenlang verhoord, ‘zonder advocaat’, zei hij er cynisch bij. Door een onbegrijpelijke speling van het lot was hij onverwacht vrijgelaten, mogelijk door een persoonsverwisseling. Hij was daarna ondergedoken en had zo de oorlog overleefd. Hij was een held, een onuitstaanbare weliswaar, volstrekt onmogelijk in de omgang, eerlijk gezegd een ‘pain in the ass’, maar ik wist ook dat er tientallen mensen rondliepen die daar heel anders over dachten.

Alles en iedereen ging rücksichtslos langs zijn morele lat en niemand kwam daar ongeschonden vandaan. Toen hij een officiële uitnodiging kreeg om Israël te bezoeken bedankte hij voor de grote eer. ‘Ik zie in de bezette gebieden dezelfde laarzen, maar dan aan jullie voeten’, was zijn snoeiharde, voor zijn doen ongekend poëtische antwoord. Als hij mij weer eens het leven zuur maakte, omdat de oorlog in hem uitbrak, stelde ik me soms de vraag: ‘Wat zou ik in mei 1940 gedaan hebben?’ en was niet echt gerust op het antwoord. Ik keek enorm tegen hem op.

In de loop der jaren had hij zich een ernstig COPD in gerookt en was altijd bereid de longarts en ondergetekende daarover bij te scholen. Zo had je bijvoorbeeld twee soorten infecties, ‘bacteruaal en viruaal’ en het verschil daartussen kon hij proeven aan zijn sputum. Deze proefondervindelijke waarheid stond uiteraard niet ter discussie. Als hij door de telefoon ‘bacteruaal’ brulde tegen mijn toenmalige assistente, dan waren de antibiotica al ongezien naar hem onderweg.

De staar die hij gaandeweg ontwikkelde, werd een probleem toen hij het voetbal op tv niet goed meer kon volgen. ‘Bij Feyenoord is dat niet erg’, sneerde hij, wetend dat ik een belijdend supporter was van deze geweldige club. Gelukkig vond hij de oplossing zelf, want oogartsen vond hij ‘fröbelende mierenneukers’. Het bleek dat het roken van een joint een halfuur voor de wedstrijd zijn gezichtsvermogen aanzienlijk verbeterde. Hoe hij hierbij en hieraan kwam was mij volstrekt onduidelijk, maar ik was te zeer uit het veld geslagen om het te vragen. De longarts sputterde wat tegen, maar die nam hij in deze niet serieus, want die hield niet van voetbal.

Door de regelmatig optredende bacteruale en viruale oprispingen moest hij steeds vaker worden opgenomen. Omdat hij particulier verzekerd was, kreeg hij naderhand de rekeningen thuisgestuurd. Na één opname stond op de nota het honorarium van de longarts vermeld, terwijl die niet aan zijn bed was verschenen. Bij het volgende polibezoek smeet hij de rekening op het bureau van de stomverbaasde longarts en zei: ‘Dit ga ik godverdomme niet betalen! Niet werken en wel in rekening brengen, je bekijkt het maar.’ En weg was hij. Ach, als je zoveel levens hebt gered, mag je wat mij betreft best een longarts uitschelden. Of een huisarts. Wat hij ook regelmatig deed.

meer van Imme Bergman

oorlog
  • Imme Bergman

    Hoewel ik in het echt anders heet ben ik het wel, bijna 35 jaar huisarts. In mijn innerlijke wachtkamer zitten veel patiënten, mensen met wie ik ontroerende tot hilarische dingen heb meegemaakt. Ze hebben op deze blog gewacht. Ik heb veel van hen geleerd en ze hebben mijn leven verrijkt.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.