Noem het geen arbeidsconflict
7 reactiesIedereen heeft wel eens ruzie met zijn baas. Vooral dokters. Want dat zijn gestudeerde, gedreven en eigenwijze mensen. Als zo’n ruzie chronisch wordt, kan dat uw werkplezier aardig bederven.
Bijvoorbeeld als uw baas niet echt geïnteresseerd is in het verbeteren van de zorg. Dat is een uitzichtloze situatie. Dat zie je vooral als niet-dokters de baas zijn. In de ggz bijvoorbeeld. Deze lekenbazen sturen op kwantiteit, op output en efficiency – niet op kwaliteit. En als u daar tegenin gaat? Dan gaan ze u pesten, het leven zuur maken. Totdat u zelf weggaat of ziek van ellende thuisblijft. Mijn advies: ontken dat u een conflict hebt. Toon begrip voor uw baas die met zijn beperkte capaciteiten leiding moet geven aan lastige medische professionals. U denkt misschien: ‘Die omhooggevallen hbo’er met zijn salaris boven de balkenendenorm moet mij niks vertellen’. Maar u zegt zoiets als: ‘Goh, je hebt eigenlijk wel gelijk, zo had ik het nog niet bekeken.’ Geen lelijk woord over uw baas dus.
Hebt u zich vanwege zo’n slepende ruzie ziek gemeld? Bijt op uw tong als u naar de bedrijfsarts moet. Als die er lucht van krijgt dat u overhoop ligt met uw baas, bent u verloren. Dan benoemt de bedrijfsarts dat als een conflict en schiet vervolgens in een reflex. De arbeidsconflictreflex. De volgende zinnen vloeien automatisch uit zijn mond. ‘U bent boos. Boosheid is een normale emotie bij een conflict. Boosheid is geen ziekte. Ik kan niks voor u doen. U hebt een conflict. U moet gaan praten met uw baas. Blijf vooral niet thuiszitten. Want u bent niet ziek. U bent boos. Boosheid is …..’ Enzovoort. Alsof je een grammofoonplaat afspeelt. Bedrijfsartsen schieten graag in deze reflex. Het is heerlijk om een probleem over de schutting te gooien. En ze zijn snel klaar. Ze lopen weer wat achterstand in. En ze kunnen toch het volle spreekuurtarief declareren.
Waarom is het zo belangrijk om als werknemer een slepend conflict te ontkennen? Niet ontkennen zou uw positie volledig ondermijnen. Een gesprek aangaan met uw baas is een stap op weg naar de uitgang. Het wordt dan een full blown conflict waarin u het onderspit gaat delven, al dan niet na de schijnvertoning die we mediation noemen. De tactiek moet dus zijn om het conflict te negeren, te ontkennen. Tap bij de bedrijfsarts dus uit een ander vaatje. U hebt gewoon keihard gewerkt. Veel administratieve rompslomp en zo. Waargenomen voor een zieke collega. Alle begrip voor uw baas die dat allemaal moet oplossen. Alleen bent u nu een beetje oververmoeid. Nee, gelukkig nog geen burn-out. Maar dat kan het wel worden als u niet tijdig gas terugneemt. U ziet het gewoon even niet zitten om te werken. Slecht slapen, minder eetlust, geen libido. Gewoon wat criteria voor depressieve stoornis conform DSM 5, in lichte mate weliswaar maar toch. Toch verre van fit. Het ligt niet aan uw baas, dat is een toffe peer die ook zijn targets moet halen. Dát moet u tegen uw bedrijfsarts zeggen. Alleen met dergelijke bewoordingen sleept u er een week of wat ziekteverlof uit en kunt u zich, gesanctioneerd afwezig van uw werk, nog eens op uw arbeidspositie en uw verdere carrière beraden. En natuurlijk de strategie jegens uw baas verder verfijnen. Succes!
dolf algra
arts , opiniemaker en commentator zorg en sociale zekerheid, rotterdam
Een actuele up date - zomaar zes maand later - 12 sept 2017.
Zonet was dit bericht op Nu nl te lezen. Sluit naadloos aan bij de bovenstaande blog van André Weel.
Voortbestaan Air Berlin in gevaar door tientallen ziekmeldingen piloten'
Gepubl...iceerd: 12 september 2017 14:16Laatste update: 12 september 2017 15:34
De directie van Air Berlin vreest dat het voortbestaan van de failliet verklaarde luchtvaartmaatschappij in gevaar is. Dinsdag meldden ongeveer tweehonderd piloten zich ziek.
Dat blijkt uit een interne memo van Air Berlin die persbureau Reuters heeft ingezien.
Door het ongebruikelijk hoge aantal ziekmeldingen moet Air Berlin dinsdag tientallen vluchten annuleren. "We moeten snel weer terug naar een normaal schema", laat COO Oliver Iffert in de memo weten. "Dat is cruciaal om de gesprekken met nieuwe investeerders nog tot een succesvol einde te brengen."
De ziekmeldingen zijn overigens geen onderdeel van een aangekondigde staking. Vakbond Vereinigung Cockpit liet in een aparte verklaring weten "verrast" te zijn door de actie, en benadrukt dat leden niet door de bond zijn opgeroepen zich ziek te melden.
dolf algra
arts, MC blogger en commentator, rotterdam
Begrijp ik het nu goed dat collega Weel serieus werknemers met werkproblemen oproept om de zaak te lopen 'foppen' ?
Lilly Boere
bedrijfsarts, Groningen
De inhoud van deze bloggen over arbeidsconflicten van collega Weel vind ik helemaal niet herkenbaar! Een spreekuur na een ziekmelding waarbij een conflict speelt kost juist veel meer tijd namelijk om te onderzoeken of de klachten het gevolg zijn van ...ziekte en/of een conflict, de juiste interventies te adviseren aan werkgever en werknemer, goed uit te leggen en op te schrijven. Een tweesporenonderzoek-en beleid volgen zoals de STECR richtlijn het bedoelt. Maar je hoort natuurlijk wel eens wat...Collega Weel ook? Wat zijn de bronnen? Ik heb groot bezwaar tegen het verheffen van incidenten tot een zogenaamd veel voorkomende werkwijze van bedrijfsartsen.
Verder sluit ik mij volledig aan bij de reactie van collega Ouwens. Ik vind deze keer de blog van collega Weel een misser!
André Weel
bedrijfsarts, Dieren
Collega Ouwens herkent de reflex. Hij haalt 'de richtlijn' erbij. De STECR Werkwijzer Arbeidsconflicten schrijft echter een tweesporenbeleid voor: analyse van de klachten én diagnostiek van het conflict. Hoor en wederhoor. Dat is iets anders dan iema...nd in de armen van zijn conflictpartner jagen.
Ervaren bedrijfsartsen weten dat het conflict lang niet altijd de oorzaak is van de klachten. Vaak is het andersom: klachten en daardoor minder goed functioneren leiden tot een conflict. De bedrijfsarts moet deze knoop ontwarren en niet in reflexen schieten.
Rinus Ouwens
Bedrijfsarts, Bemmel
Hopelijk sarcastisch of ironisch bedoeld. Want menigeen weet bij een conflict op het werk de weg naar ziekte te vinden en te volgen. Met vaak als resultaat "behandeling geslaagd, patiënt afgekeurd". Of alsnog ontslagen. Of beiden. Zowel huisarts als ...psycholoog kunnen immers geen conflict oplossen. De bedrijfsarts overigens ook niet. Sterker nog, die moet in de "reflex" - anders serveert het Tuchtcollege een maatregel uit wegens niet naleven van de richtlijn.
Kort duren dergelijke consulten overigens niet, zeker als de bedrijfsarts het waagt te twijfelen aan de ziekte en, nog erger, durft voor te stellen het eigenlijke probleem aan te pakken. Dan loopt het spreekuur juist uit, met nadien als bonus diverse (boze) mails en telefoontjes. Met empatisch hummen en paar weekjes "rust" gunnen is de werknemer aanzienlijk sneller de kamer uit. En zonder boze woorden of klachten.
En waarom moet een gesprek met je baas het begin van vertrek zijn? En als dat zo is, als je zulke grote en onoplosbare meningsverschillen hebt, als je zo ondergewaardeerd en zo onheus behandeld voelt, als je geen vertrouwen hebt in je baas en hem incompetent acht, waarom wil je daar dan blijven werken? Want na die paar weken "ziekte" is daar he-le-maal niets aan veranderd.
Rinus Ouwens
Bedrijfsarts, Bemmel
Hopelijk sarcastisch of ironisch bedoeld. Want menigeen weet bij een conflict op het werk de weg naar ziekte te vinden en te volgen. Met vaak als resultaat "behandeling geslaagd, patiënt afgekeurd". Of alsnog ontslagen. Of beiden. Zowel huisarts als ...psycholoog kunnen immers geen conflict oplossen. De bedrijfsarts overigens ook niet. Sterker nog, die moet in de "reflex" - anders serveert het Tuchtcollege een maatregel uit wegens niet naleven van de richtlijn.
Kort duren dergelijke consulten overigens niet, zeker als de bedrijfsarts het waagt te twijfelen aan de ziekte en, nog erger, durft voor te stellen het eigenlijke probleem aan te pakken. Dan loopt het spreekuur juist uit, met nadien als bonus diverse (boze) mails en telefoontjes. Met empatisch hummen en paar weekjes "rust" gunnen is de werknemer aanzienlijk sneller de kamer uit. En zonder boze woorden of klachten.
En waarom moet een gesprek met je baas het begin van vertrek zijn? En als dat zo is, als je zulke grote en onoplosbare meningsverschillen hebt, als je zo ondergewaardeerd en zo onheus behandeld voelt, als je geen vertrouwen hebt in je baas en hem incompetent acht, waarom wil je daar dan blijven werken? Want na die paar weken "ziekte" is daar he-le-maal niets aan veranderd.
Lailana Purvis
Bedrijfs-en verzekeringsarts, Peuze
Proficiat André! Heel mooi geschreven stuk voor het weekend. En inhoudelijk... zo herkenbaar en waar!!