Nieuwe eisen voor herregistratie
11 reactiesVanaf 2020 moet je als medisch specialist bij herregistratie ook kunnen aantonen dat je deelgenomen hebt aan IFMS, oftewel individueel functioneren medisch specialist. Je levert zelf informatie aan, je collega’s, medewerkers en patiënten wordt gevraagd anoniem een vragenlijst over jou in te vullen en je sluit af met een individueel gesprek. Het doel is te reflecteren op alle aanwezige informatie en te komen tot een persoonlijk ontwikkelingsplan voor de komende jaren. Na twee jaar herhaalt de cyclus zich. In praktijk loopt de IFMS al redelijk wat jaren.
Ik ben groot voorstander van een verandering van cultuur onder artsen. Een meer open en reflectieve houding, meer feedback op elkaar en meer evalueren. Wat meer stilstaan in plaats van doorgaan op de manier die je zelf wilt. De IFMS is een instrument dat ditzelfde doel voor ogen heeft. Het resultaat van de IFMS hangt echter veel meer af van de houding van alle deelnemers dan van de kwaliteit van het instrument. Na mijn eerste, tegenvallende IFMS-cyclus (het eindgesprek was meer oppervlakkige feitjes uitwisselen en feedback vanuit medewerkers en collega’s was ook weinigzeggend, niks nieuws en enkel positief) besloot ik auditor te worden. Ik deed vol enthousiasme de cursus en was vast voornemens om de eindgesprekken die ik als auditor zou voeren van enige diepgang te voorzien en van daaruit betekenisvol te maken.
Die zinvolle en meer reflectieve eindgesprekken zijn deels gelukt. Maar ik heb ook ontdekt dat het een enorme opgave is een zinvol gesprek te creëren, als de specialist tegenover je echt geen behoefte heeft aan enige reflectie. Of wanneer deze twee jaar van zijn of haar pensioen is verwijderd. Er hangt een enorm negatief label aan de IFMS. De gangbare opvattingen zijn: ‘verplicht nummertje’, ‘zinloos’, ‘te veel werk’, ‘ik weet inmiddels wel hoe ik functioneer’. Verder is mijn ervaring, zonder uitzondering, dat feedback vanuit respondenten slechts zelden van dusdanige kwaliteit is dat het meerwaarde heeft. Collega-auditors zijn ook sceptisch over het nut van de hele investering. Net als ik zien zij hoeveel moeite het soms kost om iemand zijn traject te laten doorlopen. Hoeveel weerstand er soms is om een gesprek van betekenis te hebben bij afronding van het traject. Weerstand die voor een deel extra gevoed wordt door het feit dat het verplicht gesteld is.
Vandaar dus ook mijn worsteling met het traject. Een verandering in cultuur en houding moet van binnenuit gedragen worden. De waarde van de IFMS wordt volledig bepaald door de waarde die deelnemers eraan hechten en de houding die zij aannemen ten opzichte van het traject. Het hele traject kost veel mensen veel tijd en er is veel geld mee gemoeid. Kunnen we ons in de huidige situatie, waarin de zorgkosten zo onder een vergrootglas liggen, permitteren hier zoveel geld in te stoppen? Als alle voor- en nadelen afgezet worden tegen de huidige situatie, waar staan we dan? Is de IFMS een duur maar veelbelovend instrument dat verandering gaat brengen of een weinig zinvolle papieren tijger?
Rinus Ouwens
Bedrijfsarts, in opleiding tot verzekeringsarts, Bemmel
Blij dat een auditor twijfels durft te ventileren. Zelf ben ik inmiddels 2 visitaties; €3000 en diverse weken registreren, reflecteren en rapporteren verder. Een betere arts ben ik daar niet van geworden, ik heb wel enkele gemotiveerde en gewaardeerd...e collega’s zien vertrekken omdat zij dit gedoe spuugzat waren.
Kwaliteitsverhoging is bij mijn weten niet aangetoond. Integendeel, sinds die visitatie zijn de tuchtzaken tegen bedrijfsarts geëxplodeerd. Evenmin is me duidelijk waarom ik altijd een verbeterplan moet schrijven. Geeft me wel gevoel dat ik het kennelijk niet goed doe.
Als ik zowel bedrijfs- als verzekeringsarts wil blijven mag ik dat ritueel zelfs tweemaal doen. Ben ik per vijf jaar ca €3000 en vele weken geschrijf verder.
Het maakt ook een wat laffe indruk. Anoniem meningen ventileren achteraf in plaats van iemand zelf meteen of kort erna aanspreken op diens handelen. De hele groep artsen door de molen halen in plaats van gerichte actie op; al dan niet vermeend, disfunctionerende personen. Resultaat is een ware controle- en audit industrie met een kaste van controleurs die zelf kennelijk niet beoordeeld hoeven worden. Met op zijn best een dubieus resultaat tegen flinke investeringen.
Persoonlijk heb ik wel verbetering bereikt door vragen aan collega’s en bazen op moment dat ik (of zij) dat nodig vonden. Overleg met cliënten die ik niet naar een klachten commissie (ook zo’n laf gedrocht) liet gaan maar met mij in gesprek. Daar moet wel voldoende veiligheid voor zijn – opnieuw iets dat ik bij visitaties mis. Je moet je kwetsbaar kunnen opstellen, je twijfels, je onzekerheden, je overtuigingen, je irritaties kunnen benoemen zonder angst voor be- en veroordeling. Met elkaar in gesprek gaan waarbij je namen en situaties kunt noemen, niet over elkaar in anonieme termen. Een dergelijk werkklimaat geeft denk ik betere kansen op reflectie en verbetering dan het hele circus van controleurs, inspecteurs, auditeurs en wat al niet meer.
J. Pomp
radiotherapeut-oncoloog, Enschede
Heel herkenbaar. Het zal ook betekenen dat artsen die enkele jaren voor hun pensioen liever als waarnemer willen werken, eerder hun registratie kwijt dreigen te raken omdat ze zelf moeten zorgen dat aan IFMS traject is voldaan.
harriet Eikelaar
huisarts, arnhem
Bijzonder hoeveel reacties op dit onderwerp oproept. Dat alleen al is een reden om deze kwestie eens te evalueren. Door de bedenkers en de uitvoerders lijkt mij.
Hebben zij ook kwaliteit bevorderende gesprekken ?
Ik weet dat niet. In het kader ...van de transparantie en proces verbetering zou ik daar graag eens iets over willen weten.
Wat ik me dus afvraag is of de initiatief nemers van dit soort kwaliteit bevorderende supervisie gesprekken ook deze feedback krijgen op hun eigen handelen ?
Ik hoop dat dat gebeurt maar weten doe ik het niet. gek eigenlijk, toch ?
Dit soort kwaliteitseisen en de bedenkers en uitvoerders zijn toch een soort black box. De intervisie gesprekken zijn verplicht, je doet het en betaalt de rekening, klaar. Even zuchten over het hoge bedrag , maar ja , wat is het alternatief ?
Wat gebeurt er verder met de uitvoerders ? zijn die tevreden hierover ?
De mensen die dit soort gesprekken voeren zullen zich dan toch ook achter de oren moeten krabben ? Daartoe zijn zij namelijk opgeleid.
Kijken naar het functioneren van anderen en vooral ook dat van zichzelf.
hoop ik.
Jedidja Fortuijn
Aios psychiatrie , Haarlem
Feedback is alleen zinnig als het de ontvanger bewust maakt van wat hij nog niet wist. Steeds weer horen wat je al weet, werkt ontmoedigend.
De ontvanger zou zelf een vraag moeten opwerpen.Dat doen wij in intervisiegroepjes, ik zou het iedereen aanr...aden. En ook met regelmaat een filmpje meenemen van een consult. Best een beetje spannend, maar daar leer je echt van!
Yolande de Kok
Psychiater, Den Haag
Helemaal mee eens. Dit zijn papieren tijgers die niets toevoegen, maar wel tot ergernis en tijdsverspilling leiden. De visitatie van de beroepsgroep is ook al zo’n papieren tijger, die niet tot goede inzichten of verbetering leidt.
De groep jonge co...llega’s die is opgeleid met reflectie over reflectie zal misschien niet met de ogen knipperen, zoals De Vries stelt. Anderen biedt dit nieuwe traject een gelegenheid te profileren. Voor velen is het blijkbaar niet te verdragen dat zaken die werkelijk van waarde zijn niet in getallen of lijsten te vangen zijn. Omdat dit de taal is die ook verzekeraars en politici spreken,, zal er van die kant geen verzet komen tegen de verspilling van zorgkosten die met dit soort trajecten gemoeid zijn.
Ik hoop dat veel artsen die hun werk met liefde en inzet doen, zich blijven uitspreken over de onwenselijkheid van dit soort evaluaties.
Wat meet een beoordeling door een collega meer dan wat die collega wil zeggen? Tot welke intercollegiale spanningen kan het leiden als een bepaalde collega zich, om wat voor reden dan ook, in een anonieme vragenlijst negatief uitlaat?
Yolande de Kok
Psychiater, Den Haag
Helemaal mee eens. Dit zijn papieren tijgers die niets toevoegen, maar wel tot ergernis en tijdsverspilling leiden. De visitatie van de beroepsgroep is ook al zo’n papieren tijger, die niet tot goede inzichten of verbetering leidt.
De groep jonge co...llega’s die is opgeleid met reflectie over reflectie zal misschien niet met de ogen knipperen, zoals De Vries stelt. Anderen biedt dit nieuwe traject een gelegenheid te profileren. Voor velen is het blijkbaar niet te verdragen dat zaken die werkelijk van waarde zijn niet in getallen of lijsten te vangen zijn. Omdat dit de taal is die ook verzekeraars en politici spreken,, zal er van die kant geen verzet komen tegen de verspilling van zorgkosten die met dit soort trajecten gemoeid zijn.
Ik hoop dat veel artsen die hun werk met liefde en inzet doen, zich blijven uitspreken over de onwenselijkheid van dit soort evaluaties.
Wat meet een beoordeling door een collega meer dan wat die collega wil zeggen? Tot welke intercollegiale spanningen kan het leiden als een bepaalde collega zich, om wat voor reden dan ook, in een anonieme vragenlijst negatief uitlaat?
A.P. van der Molen
klinisch geriater , Amersfoort
Een feest der herkenning dit stuk.
Mijn eerste IFMS was met een kritische opbouwende collega. Zinnig en prettig.
Maar er moest 'geprofessionaliseerd' worden dus dit jaar een groeps IFMS met een kostbaar extern bureau. De VMS afdracht moest hiervo...or zelfs substantieel omhoog. Het was een aanfluiting ik heb niets nieuws over mijzelf of mijn collega's gehoord de opbrengst was echt nul. ( erger nog negatief want een hoop tijd en geld verspild).
Maar goed voor mijn herregistratie nu wel een groen vinkje gehaald!
Kunnen we niet afspreken dat voor elke nieuwe eis we er een gaan schrappen?
De kwaliteit visitaties en indicatoren sets hebben immers ook alleen maar de neiging tot uitbreiding.
Alles onder het mom van kwaliteit.
Maar laat dat laatste eerst maar eens aangetoond worden.
A.G. Sangster
bedrijfsarts, Nijeveen
Goed dat dit onderwerp aan de orde wordt gesteld. Als bedrijfsartsen lopen we al een aantal jaren voorop met individuele visitatietrajecten. Ik heb nog geen collega gehoord die hier enthousiast over is. Er zijn geen betere collega's door gekomen. All...e bedrijfsartsen scoren bij patienten/ clienten altijd gemiddeld een 8. Dat kan niet waar zijn. Zoals gezegd is er geen onderzoek naar de effectiviteit van dit systeem.
Naast het halen van herregistratiepunten kost de visitatie erg veel tijd en ook negatieve energie. Energie die ten koste gaat van de patient en het werkplezier. Er zijn al een paar collega's naar het buitenland gevlucht of ze hebben hun registratie laten verlopen uit frustratie door dit ingevoerde systeem. Goed om de balans op korte termijn eens op te maken.
Jim Faas
verzekeringsarts, Amsterdam
Ik vrees met grote vreze dat het net zal gaan als met al die audits, ISO etc. Iedereen zet zich even schrap en alle focus op of de procedures en papieren wel in orde zijn. Achterste van je tong? Welnee. Die laat je echt alleen maar zien aan collega’s... zien die je vertrouwt...
En inderdaad, wat gaat dit allemaal kosten?
M. de Vries
AIOS verzekeringsgeneeskunde, Amsterdam
Eens met collega Bonte voor wat betreft het punt dat feedback alleen zinnig is van een collega of mentor die men vertrouwt. Waarom zou je het achterste van je tong/functioneren (met op de achtergrond al je drijfveren, onzekerheden en lessen uit het v...erleden) laten zien aan een ‘wildvreemde’ (auditor)? En waarom zou je de feedback van die zender aannemen? Waarom mag de conclusie niet zijn ‘heeft geen behoefte aan reflectie’, of ‘denkt inmiddels wel te weten hoe hij/zij functioneert?’.
Sommige mensen zitten gewoon niet op een verplicht persoonlijk gesprek te wachten, in mijn spreekkamer maak ik dergelijke weerstand tegen een verplicht, persoonlijk gesprek (zij het in een andere setting) regelmatig mee.
Andersom geldt overigens ook: waarom zou je als collega moeite stoppen in het schrijven van feedback over een collega, als je weet dat die daar toch niet op zit te wachten?
Of het werkt of niet, en wat de wetenschappelijke onderbouwing ervoor is, weet ik ook niet. Evenmin of 90% van de medisch specialisten dit zinloos vind. Het lijkt me lastig om RCT’s te ontwikkelen voor dit soort interventies.
Ik geloof overigen wel dat het zinnig is om af en toe stil te staan bij ‘waar kom ik vandaan en waar ga ik heen en past dit nog’. Maar wat je gelooft hangt nauw samen met waar je mee bent opgevoed.
Mijn generatie houdt al verplicht portfolio’s bij sinds de middelbare school, les in (constructieve) feedback geven was onderdeel van mijn geneeskunde opleiding (en hoe je dat deed, daar kreeg je dan ook weer feedback op). Dat reflecteren gaat er dus nooit meer helemaal uit, net als dat mijn moeder nog altijd naar de kerstmis gaat maar verder niets meer doet met haar katholicisme. De cultuurverandering komt wel. Nog even geduld. En daarna verzinnen en geloven we weer wat nieuws.
GJ Bonte
Neuroloog, Dalfsen
Dit artikel had ik willen schrijven, maar dit is waarschijnlijk nog veel beter. Ik wilde onder andere laten zien wat de wetenschappelijke onderbouwing van het hele IFMS circus is. Die is namelijk nul. En is er zelfs maar de suggestie dat de kwaliteit... van de zorg, de kwaliteit van de samenwerking of de kwaliteit van de dokter er beter van wordt? Nee, die suggestie is er niet. Er zijn slechts religieuze aanhangers...
Wie er wel weer beter van worden, zijn allerlei deftige en minder deftige adviesbureaus, die zich op deze nieuwe groeimarkt hebben gericht met een palet aan variaties op het IFMS feestje. Groeps-IFMS, individuel IFMS, verbetertrajectjes, intervisie... In het voorlaatste ziekenhuis kostte een groeps-IFMS bijna 700 euro per persoon. En dat in een tijd dat we ons af moeten vragen of wij het geld in de zorg wel zinnig besteden.
Ik heb de beschreven situaties de afgelopen jaren allemaal gezien en meegemaakt. Ik heb nog nooit meegemaakt dat het functioneren van collega's of van mezelf er wezenlijk door veranderde. Zoals de auteur al stelt, verandering moet uit jezelf komen, anders komt die verandering er niet. Het advies van een collega of mentor die men vertrouwt heeft oneindig meer zin dan het hele IFMS-straatje. En dat de IFMS verplicht wordt gesteld, draagt daar niet aan bij. Ik denk dat 90% van de medisch specialisten de IFMS als een onzinnig, tijd-geld verslindend monster ziet...
Niet dat de religieuze aanhangers zich hierdoor laten tegenhouden. Nee hoor... Hoewel er hard wordt nagedacht hoe het aantal onzinnige regels en voorschriften in de zorg te verminderen wordt dit gedrocht gewoon doorgezet. En dus zitten we ons allemaal schriftelijk suf te reflecteren, vragenlijstjes in te vullen en een lullig portfoliootje te schrijven....
Lees het boek "Bullshit Jobs" van Peter Graeber. Dan wordt het in ieder geval duidelijk hoe het zo ver heeft kunnen komen... En weet u waarom het percentage tijd dat u aan onzinnige zaken besteed alsmaar stijgt.