Nationaal Discussiefonds
3 reactiesDe discussie over een Nationaal Zorgfonds is in volle gang. De initiatiefnemers houden het aantal ‘vrienden’ nauwkeurig bij en geven daarvan regelmatig een update. Hoewel het comité uit die tellingen afleidt dat het een maatschappijbrede beweging is of wordt, overtuigt het mij nog niet. Het manifest, de gekozen oplossingsrichting en de toelichting in een televisieprogramma ook niet. Onduidelijk blijft waarom een complete systeemwijziging nodig is en er niet constructief wordt gesproken over het aanpassen van het huidige systeem.
Ik deel met de initiatiefnemers van het Nationale Zorgfonds de waarneming dat het huidige systeem niet optimaal is en verkeerde elementen bevat. Zo is er in de afgelopen decennia een wildgroei van regeltjes ontstaan en is de wens om kwaliteit van zorg te meten vormgegeven in een tijdverslindende operatie die niet veel beter lijkt dan de jaarlijkse oliebollentest. Of dat door het systeem komt, of door de tijdgeest waarin transparantie gevraagd wordt, zal echter nooit duidelijk worden. Onze maatschappij is daarvoor nu eenmaal te ingewikkeld geworden.
De tijd van ‘Vertrouw mij maar, ik ben de dokter’ ligt achter ons. Dat is een feit en ik vind dat prima. Die tijd zal ook niet terugkomen. Het Nationale Zorgfonds aan de andere kant van de Noordzee illustreert dat. Regels en formulieren leiden de dokters daar flink af van hun echte werk en de huisartsgeneeskunde in het Verenigd Koninkrijk staat onder een enorme druk.
Dokters en andere zorgverleners hebben veel verstand van wat zich in spreekkamers afspeelt en wat individuele patiënten nodig hebben. Ik waardeer de zorgverleners die daarvoor op de bres springen zeer. Hun roep om met de kern van het vak bezig te kunnen zijn klinkt luid en duidelijk. Dat geluid is echter vervormd tot een luide discussie, over aspecten van de zorg waar ik als dokter weinig verstand van heb. Het lijkt wel een Nationaal Discussiefonds. De suggestie wordt gewekt dat alles wel goed komt als dit comité het maar mag bepalen. Hiermee wordt een groot deel van de bevolking op het verkeerde been gezet. Terechte vragen blijven onbeantwoord. Feitenvrij discussiëren lijkt geoorloofd als je het gevoel hebt in oorlog te leven. Criticasters van het Nationaal Zorgfonds worden daarbij in sociale media weggezet als profiteurs van het zorgsysteem en gediskwalificeerd. Niet-ontvankelijk verklaard om mee te praten. Daarmee diskwalificeren de voorstanders eigenlijk vooral zichzelf. Dat doet hun zaak geen goed.
Als ik bij onenigheid in de spreekkamer op deze manier zou discussiëren, zou mijn wachtkamer snel leeg zijn en de klachtencommissie het druk krijgen. Ook in deze ingewikkelde discussie past een luisterend oor en respect naar degenen met een andere zienswijze.
Ik hoop dat het gesprek over de noodzakelijke verbeteringen in de zorg echt op gang komt en de huidige discussie uiteindelijk zal overstemmen. Misschien lukt het wel gewoon binnen het huidige stelsel.
G K Mitrasing
, Amsterdam
Mooi verwoord maar het lijkt me prima als het er stevig toe gaat; dat iemand een mening heeft moet gerespecteerd worden of je het er mee eens bent is een andere zaak. Zorgeconomen die zich zo gekrenkt voelen moeten maar eens reageren op de punten di...e ze steeds verzuimen te melden als ze deze onder hun neus gedrukt krijgen. ‘Vertrouw mij maar, ik ben een zorgeconoom" lijkt me minstens zo triviaal....
Wie over zorg wil praten zal ook over waarheidsclaims en machtwerking moeten praten.
Desiree Hairwassers
, Huissen
Dank je, Marco. Volledig met je eens.
We zien een ongeleide boosheid overal in de wereld, in Nederland en ook in de zorg. Zorg wordt niet beter op basis van geschreeuw en geframe. Marktwerking is een frame. Het gaat namelijk om een 'sterk gereguleer...de markt'. We hebben goede probleemanalyses nodig, onderbouwd met feiten, en dan moeten er concrete oplossingen komen voor echte problemen.
Menno Oosterhoff
, Thesinge
De reden waarom ik het idee van een Nationaal zorgfonds wel steun is dat ik principieel tegen marktwerking in de zorg ben. Ik geloof best dat het in bepaalde opzichten positieve dingen kan brengen, maar ik geloof niet dat de gevaren ervan beheerst ku...nnen worden. Ik geloof niet dat zorgverzekeraars op een gegeven moment niet aan risicoselectie zullen doen. Ik geloof ook niet de kwaliteit zo makkelijk meetbaar is dat ZV en patient makkelijk daarop zullen kunnen selecteren. Er wordt steeds gezegd dat de tijd dat we de professional, de dokter vertrouwden voorbij is. Maar wie moeten we dan vertrouwen? De zogenaamde kwaliteitsindicatoren waar van alles op aan te merken is? De transparantie, waaraan ook grenzen zitten? . De zorgverzekeraars, die toch meer belangen hebben dan alleen dat van hun klanten?
Ik vind het prima als mensen wel heil zien in het huidige stelsel en geloven in aanpassingen. Ik deel dat optimisme niet. Ik vrees dat amerikaanse toestanden krijgen. Zorg hoort wat mij betreft thuis bij de overheid. Vertrouw ik dan blind op de overheid? Nee, maar toch liever zorg als een voorziening dan als een product. Misschien dat mijn visie gekleurd is omdat ik het vooral vanuit de GGZ bekijk. Positieve kanten van marktwerking zijn daar mogelijk minder aanwezig dan elders.
Hoe het ook zij: Ik zou het toejuichen als we de discussie met wederziijds respect blijven voeren. De toonzetting wordt al snel grimmig met wederzijdse verkettering, precies zoals een geloofsstrijd. Niemand weet zeker welk stelsel het beste is. De keuze die we maken is toch ook gevoelsmatig.