Blogs & columns
Blog

Minder publiceren, meer promoveren

1 reactie

Het is helaas oud nieuws dat een promotietraject gepaard gaat met veel stress en dat dit ook hoge burn-outcijfers tot gevolg heeft. Dit blijkt echter niet iets unieks te zijn voor Nederland, een land waar buitengewoon veel artsen promoveren.
Nu ik een aantal maanden in de Verenigde Staten leef en onderzoek doe, merk ik dat ook hier veel van mijn collega’s een enorme druk ervaren om te presteren. Toch ben ik een beetje jaloers op ze.

Een promotietraject in de VS heeft namelijk wat lichtere eisen wat betreft de hoeveelheid publicaties die een boekje minimaal moet hebben. Daar staat dan wel weer tegenover dat een promovendus in de VS echt als een student wordt gezien en ook examens moet maken en verplicht vakken moet volgen, waardoor je alsnog in tijdsnood komt om gedurende je traject aan de benodigde hoeveelheid publicaties te komen en dus te promoveren.

Toch is dit geen gek systeem. Door vakken te volgen en je te verdiepen in onderwerpen buiten je proefschrift keren we terug tot hetgeen waar een promotietraject eigenlijk voor bedoeld is: namelijk een traject om zelfstandige onderzoekers af te leveren. Het promotietraject hoort een periode te zijn waarbij je als onderzoeker in spe tijd en ruimte krijgt om je academisch te ontwikkelen en om je nieuwsgierigheid de vrije loop te laten.

Het Nederlandse systeem – waarbij vooral veel nadruk ligt op publiceren – geeft dus veel stress, maar ook het schoolse systeem van de VS laat te wensen over. Misschien ligt een oplossing in het midden?

Een goede eerste stap zou het verlagen van het minimale aantal publicaties (nu drie tot vijf, volgens de Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra) zijn, en meer nadruk leggen op het volgen van cursussen en ontwikkelingsmogelijkheden voor de promovendus.1

Misschien wordt het tijd om naar een systeem te gaan waarbij we minder publiceren, maar meer promoveren.
 

voetnoot

1. Nederlandse Federatie van Universitair Medische Centra. NFU Guidelines for PhD tracks. 2011. Report No.: 11.14200.

Meer van Ilias Attaye

  • Ilias Attaye

    Ilias Attaye is arts-onderzoeker interne geneeskunde en aios interne geneeskunde in Amsterdam.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Ahmed Bayoumy

    Coassistent, Leiden

    Het grote probleem is dat wij spreken over ‘systeem’ wanneer het gaat over wetenschap en promoveren. Mijns inziens zouden er vrijere mogelijkheden moeten zijn om een proefschrift in te vullen. Dat is afhankelijk van een aantal factoren zoals het type... onderzoek, de kennis en vaardigheden van de onderzoeker en het vakgebied. Voor de ene promovendus lukt het om in twee jaar 10 artikelen te schrijven, en zijn de vakken een doorn in het oog. Terwijl voor de andere promovendus verdiepende vakken benodigd zijn om een state-of-the-art proefschrift te schrijven met ‘slechts’ 2-3 publicaties. Voor zo’n promovendus werkt het publicatie quota juist tegen. Er wordt gesuggereerd om ‘the rules of the game’ te veranderen, maar dat lost dus het probleem niet op. Er zou juist gekeken moeten worden hoe we de ‘regels’ zo zouden kunnen veranderen dat het mogelijkheden biedt voor een op maat gemaakt promotietraject, met behoud van de hoogste kwaliteitseisen.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.