Blogs & columns
Blog

Mijn nieuwe diagnosticum

4 reacties

Als huisarts kunnen we steeds meer. MRI-knie, MRI-wervelkolom, gastroscopie, colonoscopie, PCOT CRP, ddimeer, Hb en nog veel meer. Goede ontwikkelingen, maar ik heb een nog beter diagnosticum. Ik had het nog geen acht weken ’in beheer’ of het hielp mij bij binnenkomst al aan de juiste diagnose. Het was alleen een kwestie van vragen van wie die letterlijk misselijkmakende melenageur kwam. Voor een ieder die het weleens geroken heeft een bekende geur. En voor de producerende geen prettig vooruitzicht. Het was me echter nog nooit overkomen dat ik zelf letterlijk boven het toilet hing.

Mijn nieuwe diagnosticum hielp mij ook bij het opstellen van een zeer beperkte differentiaaldiagnose. Bij enkele diarreegevallen dacht ik meteen aan het norovirus. Bij kinderen met exantheem aan de vijfde ziekte. Bij koorts en lymfadenopathie aan het CMV. Bij een blafhoest aan kinkhoest. En zo kan ik nog wel even doorgaan. Gelukkig werd ik door mijn nieuwe diagnosticum niet gedwongen om met oogkleppen te werken en bleef ik het vanuit mijn verstand breed bekijken. Ik was echter meer op mijn hoede dan voorheen.

Het diagnosticum heeft me tevens enkele directe gesprekken opgeleverd. Waarbij ik vanaf moment één durfde te vragen hoeveel men rookte of dronk in plaats van of ze rookten en/of dronken. Tabak en alcohol kunnen voor mij niet meer ongemerkt genuttigd worden. Zelfs bij het geven van een hand een dag later herken ik het gebruik uit duizenden. Hetzelfde geldt voor de cannabisroker. De man met chlamydia (ik kan het niet omschrijven, maar die geur is bij symptomatologie zeer typisch). Of de snacker met een ongezonde levensstijl (frituurvet blijft lang hangen).

De roker, drinker, gebruiker, te zware of soa hebbende patiënt nam het me niet kwalijk dat ik dit direct ter sprake bracht. Zeker niet wanneer ik mijn nieuwe diagnosticum ‘de schuld gaf’. Maar ook indirect helpt mijn nieuwe diagnosticum mij. Inmiddels is het geen ‘het’, maar een ‘zij’ van 31 weken oud. Ze heeft me zachter gemaakt en meer compassie gegeven. Waar ik dankbaar gebruik van maak in de huisartspraktijk.

Ineens begrijp ik meer dan ooit de zorgen van jonge ouders. Zie ik hoe ouderen opleven bij het grootouderschap. Maar kan ik ook meevoelen met het verdriet rondom problemen met een nieuw leven. Dat kleintje in mijn buik heeft mijn neus als orgaan en als ‘wapen voor het vak’ versterkt.

Het is niet alleen dit specifieke mensje, dat weliswaar voor mij de wereld betekent, maar het zijn alle kleintjes, volwassenen en ouderen die onze neus kunnen doen versterken. We moeten er alleen voor openstaan. Blijf uw neus in andermans zaken steken. En vertrouw op uw gevoel als u niet tevreden of gerust bent. Er is geen beter (nieuw) diagnosticum. Dat zal er ook niet komen. Precies dat is de charme van de huisartsgeneeskunde. Heb een neus voor uw neus!

Meer van Arianne Beckers
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.