Mijmerend over bluesmuziek, de schoenwinkel en geneeskunde
Plaats een reactieGuy Davis, een bluesartiest uit Amerika, gaf op Bevrijdingsdag een concert in een klein theatergebouw, Walhalla, in Rotterdam.
Een geweldige artiest, die in zijn eentje afwisselend drie verschillende gitaren en een mondharmonica bespeelde en voor een ongekende sfeer zorgde.
In de pauze van het concert kwam ik een hoogleraar longgeneeskunde tegen. Na het concert hebben we het over de muziek gehad, die nostalgische gevoelens bij ons opriep over onze jeugd. De bijbaantjes die we hadden voordat wij geneeskunde gingen studeren. We kwamen allebei niet uit een ‘artsenfamilie’ en moesten ons eigen carrière uitstippelen.
Zij was opgegroeid in Brabant en werkte als tiener in de schoenwinkel van haar ouders. Nu is ze hoogleraar longoncologie. Na mijn loopbaan als krantenbezorger en als weekendhulp bij de Hema was ik op mijn 16de dolblij met mijn baantje in een schoenwinkel in Gouda. We bleken naast longgeneeskunde en bluesmuziek meer gemeen te hebben.
Tijdens ons gesprek reflecteerden we beiden op hoe het zou zijn geweest als we in het huidige tijdperk geneeskunde hadden willen studeren, zonder bewust te hebben nagedacht over ons cv op jonge leeftijd. Zouden we de geneeskundeopleiding zijn binnengekomen? Voor de huidige decentrale selectieprocedure voor de geneeskundeopleiding moeten de tieners al vroeg aan hun cv werken om meer kans te maken geselecteerd te worden voor de opleiding. Voor wie het zich kan veroorloven, bestaan ook dure cursussen die kunnen helpen om door de selectieprocedure heen te komen.
Zouden we hierdoor betere en meer bekwame artsen selecteren? We aarzelden allebei. Maar we waren het erover eens dat het personeel in de gezondheidszorg een reflectie van de maatschappij moet zijn, omdat wij als zorgverleners juist alle lagen en kleuren van de maatschappij behoren te dienen. Juist artsen en verpleegkundigen die een andere kant van de maatschappij kennen, zijn onmisbaar, concludeerden we beiden.
Zo nu en dan kan het juist verrijkend zijn om iemand binnen de opleiding of vakgroep te hebben die net wat anders is dan de rest. In plaats van altijd te streven naar mensen met dezelfde karakters en interesses als de rest.
Na afloop van het concert fietste ik neuriënd de Erasmusbrug over richting huis met het nummer van Guy Davis, Every Now and Then, in mijn oortjes.
Lees ook- Er zijn nog geen reacties