Blogs & columns
Blog

Management

7 reacties

Ik weet nog hoe het begon. Ik werkte al een flinke tijd in de Nederlands Hervormde Diaconessen Inrichting te Meppel toen alles zakelijker moest worden. Opeens waren er twee ‘stafmedewerkers zorg’. Twee doorgewinterde zorgverleners die ons specialisten van haver tot gort kenden, alom gewaardeerde jongens. Ze gingen er prat op dat ze hun eigen salaris gemakkelijk bij elkaar verdienden door in de afspraken met de Zwolse zorgverzekering het onderste uit de kan te halen.

Het was de tijd dat ik nog af en toe mijn hoofd om de deur stak bij de directie. Gezellig. Wat is het hard gegaan. Opeens waren we een bedrijf en communiceerde ik met de secretaresse van de clustermanager over de productie van onze Resultaat Verantwoordelijke Eenheid. In no time is er naast onze oude hiërarchische piramide gebaseerd op medische kennis en kunde een volledig nieuwe kerstboom van teamleiders, leidinggevenden en RVE-managers opgebouwd waarin een aanzienlijk deel van het geld wordt rondgepompt. Daar wordt geschreven en gepraat. Daar wordt de verantwoording afgelegd die de zorgverzekeraars, de inspectie, de politiek van ons vragen. In deze virtuele zorgwereld heeft zich een eigen taal ontwikkeld waarmee zelfs aan de meest gemene bezuinigingen een optimistische draai kan worden gegeven. Onderaan in de kerstboom, waar zich bijvoorbeeld mijn secretaresse bevindt, is het stikken of slikken wat de leidinggevende voorschrijft. Die staat namelijk zelf ook onder grote druk want hij kan ieder moment geconfronteerd worden met een aanzienlijke verzwaring van verantwoordelijkheden en taken waarover schriftelijk en mondeling moet worden gerapporteerd. Het is geenszins veilig op de managersrots, waar af en toe flink naar boven wordt gelikt en naar onder getrapt. De opgewerkte doktersassistente ter hoogte van de onderste takken van de kerstboom kruist op haar klembord de informatie aan die de iets hoger gepositioneerde eigenaresse van de tweedehandscabriolet dient te overleggen aan haar bazin. Om nog maar te zwijgen van interim managers (Amerikaans: meanagers) die in mijn beleving 100 procent zuiver voor eigenbelang gaan.

Weet u, het is zoals het is. Ieder volk krijgt de gezondheidszorg waar het recht op heeft. We willen zo veel controleren dat de virtuele gezondheidszorg wel moest ontstaan en voorlopig zal blijven. In die parallelle wereld, waar gedaan wordt alsof en geschreven wordt wat zou moeten, vinden heel veel mensen beter emplooi dan in de echte zorg. Dat vind ik persoonlijk nog wel overkomelijk. Managers zijn ook maar mensen en meestal als mens zeer te waarderen. Wat mij stoort is dat in de fopzorg een volledig cognitief, linkshemisferisch beeld ontstaat zonder binding met de emotionele kant van de zaak. Zo wordt het gewoon werk. Maar dat is het niet. Voor ons. Voor mij.

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • E Rietveld

    oogarts, Amsterdam

    In 2014 werd door het Centraal Planbureau (rapport 'Baanpolarisatie in Nederland') al vastgesteld dat 'zorgmanager' de snelst groeiende beroepsgroep in Nederland is. In de periode 1996-2014 was er gemiddeld een jaarlijkse toename van 11,8%. Dat betek...ent globaal per zes jaar een verdubbeling van het aantal zorgmanagers. Tegelijkertijd wordt de gezondheidszorg stroperiger, duurder, en - ondanks alle reclameslogans ("Samen kiezen voor beter" etc.) - patientonvriendelijker.

  • Remke van Staveren

    psychiater, Utrecht

    Zo herkenbaar, Emile! Het zou dolkomisch zijn, als het niet zo intriest was. Bij ons in de GGZ speelt precies hetzelfde, met desastreuze gevolgen. Veel psychiaters nemen de benen. Ik heb er vandaag een blog over geschreven op de site van Arts en Auto... "Geen psychiater tekort, maar GGZ teveel": https://www.artsenauto.nl/geen-psychiatertekort-maar-ggz-teveel/ en daarin een link opgenomen naar jouw blog. De tanker moet gekeerd.

  • dolf algra

    arts, commentator zorg en sociale zekerheid, rotterdam

    In aansluiting op deze mooie blog. Meer interessants over de MC blogger Emile Keuter dit weekend in dagblad Trouw - de zaterdag krant van gisteren 10 juni dus.

    In de bijlage Tijd kan men een persoonlijk, onthullend, maar vooral diepgravend intervie...w met Keuter aan de hand van het format levenslessen lezen onder de kop: Kennis was mijn houvast.

    De negen levenslessen van Emile Keuter op een rij :
    1. Emoties kun je niet eeuwig verbergen
    2. Als kind een ouder verliezen, bepaalt de rest van je leven
    3. Onthoud je dromen
    4. Lichaam en geest zijn één
    5. Een onbegrepen klacht is ook echt.
    6. Benoem geluk, voor het voorbij is
    7. Ga een keer onder hypnose
    8. Sport !
    9. Antillianen kijken je recht in je ziel

    Erg de moeite waard. Dat geeft stof tot overdenking.
    Dus snel nog even naar de kiosk op deze Trouw op te halen.

  • Nico Terpstra

    huisarts, Hoorn

    Echt een mooi verhaal, des poedels kern.

    Het probleem zit bij de verzekeraars, die transparantie 'eisen' daar waar het verstrekken ervan tot gigantische problemen leidt op gebied van privacy, werkbelasting en financiën.

    Achterliggende oorzaak: ge...institutionaliseerd wantrouwen. Liever 1000 euro aan controles uitgeven dan aan het bestrijden van ziekte.

    Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten en zolang de waard het voor het zeggen heeft, zitten we aan deze absurde kafkaëske controledwang geketend.

  • dolf algra

    arts, commentator zorg en sociale zekerheid, rotterdam

    Lekkere blog. Heel herkenbaar ook. Life is tough in een grote organisatie.

    Mijn hit lijstje voor de organisatie watchers:
    1. Bazenbargoens - Paul Verburgt - luchtig boekje over dagelijks ongerief van je baas op de werkvloer

    2. De hoogmoedigen - Mar...cel Metze - 'zal deze zelfbenoemde elite vol overschatting ooit met beide benen op de grond gaan staan ? De vraag oproepen is haar beantwoorden

    3. Dichter bij het (zieken)huis: Ziekenhuizen veranderen - Lodewick - aanrader !

    4. Voor hen die het echt willen snappen, waarom het in organisatie zo hard kan schuren: Organisatie structuren - Henry Mintzberg- elk voordeel heb zij nadeel uitgelegd

    Voor de rest:
    5. Hoe word ik een rat - Joep Schrijvers - klassieker - over de kunst van het konkelen

    6. Intensieve menshouderij - Jaap Peters - hoe kwaliteit oplost in de cijfertjes - ook een klassieker.

    Maar wat dan wel ? Doe het gewoon zonder. Kan niet, zegt U, denkt U.
    Laat je inspireren door Minimal Management van Paul Verburgt - inderdaad dezelfde als van nummer 1.

    Daarin valt te lezen hoe je de beheersingsmachine kunt neutraliseren. Doe je voordeel ermee. Op weg naar minder management, minder staf, minder regels. Maar met meer menselijke maat.

    Het kan dus wel.

  • Maarten Vasbinder

    médico familar e comunitario, Ubon Ratchathani

    Wat een genot, dit nummer van medisch contact met als hoogtepunt deze blog.

  • Jedidja Fortuijn

    Aios psychiatrie , Haarlem

    Historische column! De tranen schieten in mijn ogen. Zijn wij, jongere generatie artsen, wel in staat om deze parallelle fopwereld te onderscheiden van de echte aangezien we niet anders kennen?
    Linkshemisferisch ook, bedankt.
    Mijn leerdoel voor het ...komende half jaar is op dringend advies van mijn supervisor nog meer inzetten op het maken van contact. Niet alleen met die linkerhersenpan dus. Dat neem ik van harte aan, want voor mij is het ook meer dan gewoon werk. Bedankt!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.