Maak van Nederland een blauwe zone

Mondiale statistieken laten zien dat de wereldbevolking momenteel groeit met tweehonderdduizend mensen per dag. Tweehonderdduizend! Per dag! Dus elke dag komt er een middelgrote stad aan mensen bij op de aarde. Steeds meer inwoners op een al overbelaste planeet. Ook voor Nederland geldt dat het aantal inwoners nog altijd toeneemt, evenals ons consumptiegedrag. Tegelijkertijd zijn we eenzamer dan ooit.

Dit lijkt tegenstrijdig; als er meer mensen zijn, zou je juist denken dat je vaker iemand tegenkomt, maar zo simpel ligt het niet helaas. ‘Sensoor’, de door vrijwilligers gerunde luisterlijn in Nederland, krijgt maandelijks zo’n tienduizend telefoontjes van mensen die behoefte hebben aan intermenselijk contact. Een chronischepijnpatiënt belde voor de zevenhonderdste keer omdat hij zich geïsoleerd en verdrietig voelde.

Nu zijn er gebieden op aarde waar mensen aantoonbaar ouder worden zonder al te veel gebreken en ook nog eens bovengemiddeld gelukkig zijn. Deze gebieden, zoals in Japan, Costa Rica en op Sardinië, noemt men ook wel de ‘blauwe zones’. Uit onderzoek is gebleken dat de inwoners van blauwe zones een aantal overeenkomsten hebben. Ze consumeren minder en hun dieet is veelal plantaardig en onbewerkt. Ook hebben deze mensen frequent (gematigde) lichaamsbeweging. Tot slot ervaart men er autonomie en zingeving en zijn de sociale banden en netwerken in deze blauwe zones erg sterk. Ofwel, er is weinig eenzaamheid.

Uit bovengenoemde gegevens blijkt krachtig dat eenzaamheid, levensgeluk en gezondheid met elkaar in verband staan.

Als de chronischepijnpatiënt minder eenzaam zou zijn, zich meer ingebed in een sociaal netwerk zou voelen, is de verwachting dat zijn pijn en verdriet ook minder zullen zijn. Pijnspecialisten beamen dit. Een miljoen Nederlanders voelen zich eenzaam. Als mensen meer naar elkaar zouden omkijken en zich minder individualistisch zouden opstellen, kan Nederland meer op een blauwe zone gaan lijken. Dan zouden we als patiënten en dokters, maar ook als buren en collega’s gelukkiger zijn.

Door allemaal geregeld een paar personen in onze omgeving op te zoeken van wie we vermoeden dat hij of zij nooit bezoek krijgt, zouden we misschien wel net zo veel gezondheid bevorderen als we dagelijks in onze medische praktijk doen. Proberen? Ik doe met u mee.