Blogs & columns
Blog

Liefde in tijden van corona

Plaats een reactie

In zijn boek Liefde in tijden van cholera beschrijft Gabriel García Márquez de ideale quarantaine. Twee geliefden die elkaar al vanaf hun jeugd kennen, Florentino Ariza en Fermina Daza, hebben elkaar teruggevonden. Aan boord van een schip is de gele choleravlag gehesen. Zij zijn de enige passagiers. Het schip legt nergens aan. Het vaart heen en weer op de rivier, op zee. ‘Tot wanneer denkt u dat wij kunnen doorgaan met dit verdomde heen en weer varen?’ vraagt de kapitein. Florentino Ariza antwoordt: ‘Ons leven lang.'

Quarantaine als levensvervulling. Geen gedwongen afzondering, maar een bevoorrechte vrijstelling van sociale contacten. Alleen zijn met je geliefde. De besmetting voorbij. Terugzien op alles wat geweest is. Op de tijd dat Florentino en Fermina gescheiden leefden. Op het huwelijk van Fermina met dokter Juvenal Urbino. Op de 622 affaires van Florentino. Het is allemaal voorbij. Nu hebben ze alleen elkaar nog. Zo is het goed.

Onze huisquarantaine lijkt ineens heel banaal. We hebben geen ruzie, maar verder is het toch niet de vurige liefde die García Márquez beschrijft. Het is ook geen volledige quarantaine: je mag nog wel naar buiten. Als je maar afstand houdt tot anderen. Social distance is het nieuwe morele imperatief. En wat doe je al die tijd thuis? Iets wat op werken lijkt. Veel bellen en skypen. Het is best moeilijk om je te concentreren. Allerlei gedachten flitsen door je hoofd. De kinderen. De kleinkinderen. De boodschappen. Is er nog genoeg paracetamol in huis? Wij hebben zetpillen van 1000 mg. Die neem ik niet, zegt mijn partner, je moet de koorts juist zijn werk laten doen. Het coronavirus voelt zich niet goed bij 40 graden koorts.

De zorgen nemen toe. De vrouw van een goede vriend wordt met longontsteking in een ziekenhuis opgenomen. Een zwager heeft contact gehad met iemand die een dag later positief is getest. Het komt dichterbij. Wat kun je doen?

Vanmiddag overlegt de voorzitter van de bedrijfsartsenberoepsvereniging in KNMG-verband. Hij vertegenwoordigt zo’n twaalfhonderd Nederlandse bedrijfsartsen. De meeste hebben hun spreekuren afgezegd. Zij zitten thuis. Re-integratie en werkhervatting van verzuimende werknemers zijn geen issues in tijden van corona. Prioriteit voorlopig op nul. Wat wel een zorg is voor bedrijfsartsen: hoe kunnen werkende werknemers zo goed mogelijk aan de slag blijven. Vooral personeel van ziekenhuizen en GGD’s.

Wat kunnen bedrijfsartsen doen? Ik hoop dat onze voorzitter vanmiddag zegt: wij hebben twaalfhonderd dokters, en die gaan we mobiliseren in de strijd tegen corona. Want het wordt nog veel erger. Geef onze dokters een cursus van een dag. Dan kunnen ze mensen met klachten adequaat te woord staan. Ze kunnen verwijzen. Ze kunnen triageren. Ze kunnen de handen uit de mouwen steken om oververmoeid en uitvallend zorgpersoneel te ondersteunen. En zelfs te vervangen. Dat is liefde in tijden van corona.

lees ook
  • André Weel

    André Weel is bedrijfsarts-niet-praktiserend en epidemioloog; werkzaam als curator bij het Trefpunt Medische Geschiedenis Nederland op Urk.'  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Er zijn nog geen reacties
 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.