Lekker opereren!
Plaats een reactieVoor ik ga geef ik mijn zoon een knuffel. ‘Waar ga je heen mama?’ begint hij zijn standaardriedeltje. ‘Naar m’n werk lieverd.’ ‘Wat ga je doen dan?’ ‘Ik ga opereren.’ Hij is even stil. ‘Maar dat kun je toch helemaal niet mama!’ zegt hij dan met verbaasde blik. Zucht. Nee, dat klopt. Ik kijk vandaag alleen een dagje mee.
Het is alweer een paar jaar geleden dat ik op een ok-complex ben geweest en ergens zie ik er een beetje tegenop. De kou die in de loop van de dag in je lijf gaat zitten als je alleen meekijkt en er dan niet meer uit wil, de geur van verschroeid vlees als de afzuiging onvoldoende is en hoe gaat mijn rug het houden na alle klachten tijdens de zwangerschap? Eigenlijk is het niet helemaal mijn wereld. Doe mij maar gewoon de behaaglijke verpleegafdeling waar het gros van de patiënten aanspreekbaar is. Maar goed, deze dag meelopen dient een hoger doel; namelijk die patiënt van de afdeling. Als ik weet hoe de operatie verloopt, zie hoe mensen worden gepositioneerd en hoeveel bloed er verloren gaat dan snap ik ook het hoe en waarom daarna veel beter. Want ondanks dat deze basis is gelegd in de coschappen is zo’n opfriscursus nooit weg.
Met wat bankjes en onhandige posities krijg ik het beste zicht zonder steriel te hoeven zijn. Ik denk aan de woorden van een van de orthopeden: ‘…weer een heerlijk dagje geopereerd vandaag!’ en de verbijsterde reactie van een vriend zonder medische achtergrond. Snap ik die uitspraak zelf eigenlijk wel?
Het cement wordt klaargemaakt en ik denk aan de kitspuit thuis waar ik niet al te best mee overweg kan. De specialist heeft het over een procedure die niet in de boekjes staat en ik trek de parallel met de onverwachte situaties die we tijdens onze verbouwing zijn tegengekomen en tot een succesvol einde hebben weten te brengen. Ik zie al het instrumentarium en denk aan de gereedschapskoffer thuis waarmee we al zoveel mooie kamers hebben gerealiseerd. Ik zie een orthopeed die vol vuur en enthousiasme uitleg geeft en dit uitstraalt naar het hele team. Er verschijnt een glimlach achter mijn smoeltje.
Het resultaat van de dag is verbluffend; van mensen die niet meer konden lopen van de pijn en van wie ik weet dat ze straks weer kunnen huppelen door de gang, van een totaal gedeformeerde voet naar tenen die weer recht in een schoen passen. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik heb genoten en begrijp: wat hebben wij lekker geopereerd vandaag!
meer van deze blogger- Er zijn nog geen reacties