Blogs & columns
Blog

Leer je eigen boontjes doppen op Aruba

1 reactie

Op vakantie naar Aruba. Ik kom er al jaren en heb een warme (letterlijk in dit geval) band met het eiland. Vanuit onze beroepsvereniging wordt het van harte aanbevolen om bij elkaar in de keuken te kijken. Mede daarom heb ik afgesproken om een dag mee te doen met mijn Arubaanse collega’s. Wat zou er te leren zijn van de chirurgische zorg op Aruba?

Ik word met open armen ontvangen en loop mee met de visite. Taal is een mix van Nederlands, Engels en Papiaments. Dit levert fraaie uitwisselingen op. Zaalarts: ‘Is mevrouw nu vrolijk?’ Verpleegkundige: ‘Vrolijk? Ah, si, contento.’ Zaalarts: ‘Dat bedoel ik, ze was niet zo contento namelijk.’

Op de afdeling liggen patiënten met aandoeningen uit het volledige chirurgische palet. Oudere dame na laparoscopische low-anterior resectie, gaat vandaag naar huis. Oude man nu zonder liesbreuk maar met mat (laparoscopisch), jonge vrouw zonder galblaas (laparoscopisch) en een nu nog enigszins obese dame na een gastric bypass (ook laparoscopisch natuurlijk). Het is net Nederland, eigenlijk mist alleen de robot nog.

Ook qua traumazorg is er genoeg te doen. Jonge Amerikaan na quadongeval, graad-3C-gecompliceerde crurisfractuur, adequate fixateur en dito wondbehandeling. Op naar Miami voor wekedelenbedekking. Quadongevallen zijn een bron van inkomsten voor mijn collega’s hier. De minister krijgt binnenkort een brandbrief om het gebruik aan banden (ook letterlijk) te leggen, maar uit financieel oogpunt had een kerstpakket aan de verhuurbedrijven niet misstaan.

Er liggen meerdere patiënten met uitgebreide wondproblematiek en bijpassende vaatreconstructies. Een amputatie is echt het laatste redmiddel, veel mensen willen er niet aan. En last but not least: de chirurg moet niet bekendstaan als amputator maar als limb saver!

Op de ic ligt een jonge vrouw met een leverbloeding. De interventieradioloog was een week van het eiland, dus moesten de chirurgen het zelf opknappen. Lever packen, patiënte stabiliseren op ic en op transport naar Miami. Ik ben onder de indruk van de vanzelfsprekendheid waarmee dit wordt gebracht.

Daarna spreek ik uitgebreid met chirurgen D en P, beiden in Nederland opgeleid, over hun palet. Van bariatrie en lever packen via infragenuale fem-pop naar fixateur over de tibia. Zelfde chirurg. En ik heb net met eigen ogen gezien dat het goed gaat. Het is toch wel lastig om waarnemers te vinden, want niemand wil (of kan) het nog allemaal, op een paar pensionado’s na. Wellicht was vroeger toch alles beter?

De opleiding dan: wat zouden onze aiossen kunnen leren op Aruba? Nou, algemene heelkunde in de breedste zin des woords dus. ‘Voor algemene heelkunde hoef je niet naar Aruba’, hoor ik tegenstanders alweer sputteren. Maar waarom is er dan nauwelijks meer een Nederlandse chirurg te vinden die gewoon waar kan nemen op Aruba?

Belangrijkste leerpunt wat mij betreft: eigen boontjes doppen, zowel in als buiten het ziekenhuis. Maar dat zal ik wel niet zo mogen zeggen, want wij dokters gebruiken liever moeilijke woorden voor dit soort ‘competenties’.

Ik sla het opleidingsplan erop na. ‘Buitenlandstage wordt gezien als een verdienste. Het portfolio van de aios is geheel in overeenstemming met de opleidingsfase.’ Dat snap ik.

Maar dan: ‘De aios heeft bij voorkeur aantoonbaar wetenschappelijke publicaties geproduceerd.’ Nu haak ik af. De onderzoeksmaffia heeft weer toegeslagen. Er zijn een hoop skills nodig als aios op Aruba, maar aan een artikeltje kunnen schrijven heb je nagenoeg niets.

Ik denk dat er heel veel te leren is op Aruba. Er wordt goede patiëntenzorg geleverd door chirurgen met een brede basis. Bovendien is het verfrissend om in een volstrekt andere omgeving in de keuken te kunnen kijken. Er rest mij dus maar één advies aan (toekomstige) collega’s: gaan!

meer van Marijn Houwert

buitenland
  • Marijn Houwert

    Marijn Houwert is werkzaam als traumachirurg in het UMC Utrecht. Hij vindt opereren best leuk, draagt de opleiding een warm hart toe en schrijft af en toe een artikel.  

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Dit advies kan ik alleen maar krachtig ondersteunen! Ik heb vier keer waargenomen op Aruba, en je leercurve gaat verticaal omhoog. Omdat het een eiland is en complexe gevallen met het vliegtuig naar Venezuela of Miami moeten, komt alles eerst naar he...t Horacio Oduber Hospitaal. En moet je dus eerst zelf nadenken!

    En het is inderdaad een teken aan de wand dat er geen Nederlandse chirurgen meer zijn die hier nog kunnen waarnemen. Je hoeft geen 1000 keer hetzelfde kunstje te doen om er goed in te worden, 100x is waarschijnlijk ook wel genoeg.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.