Laat het snijden in hemelsnaam aan chirurgen over

Het is coronatijd, dus je hoopt dat mensen zich aan de regels houden en gewoon thuisblijven. Je hoopt, want je weet dat het zo moeilijk is. Zeker als je puber bent en iedere vorm van gezag er eigenlijk één teveel is. Dat zie je in de YouTube- en Insta-filmpjes van de huidige generatie idolen: influencers en drillrappers.

Ik herken de affiniteit met rapmuziek. In mijn tijd (als je dat gaat opschrijven als 38-jarige zit je overigens op de helling naar beneden, dat realiseer ik me terdege) had je een rapper die eigenlijk hond was. En heel vaak uitriep hoe hij zijn naam spelde. En hoe allemachtig veel wiet hij kon roken. Daarom riep hij zijn naam zo vaak denk ik, om zijn naam in ieder geval maar niet te vergeten. Hij was zeker niet onschuldig, maar echt gewelddadig was hij niet.

Ik was als puber helemaal ondersteboven van het overlijden van de dikste rapper van dat moment. Neergeschoten in een bendeoorlog, het was bijna niet te geloven. Zijn raps waren al minder onschuldig, het ging meestal over geld en vrouwen die hij andere benamingen gaf dan maatschappelijk wenselijk is. Het leverde een hartverscheurende nummer-1-hit op van zijn achtergebleven liefje.

En ook hier zie ik een helling naar beneden. Inmiddels zijn we uitgekomen bij drillrappers. Dat betekent grofweg dat jongens met messen rondwandelen en, indien gewenst of door hen noodzakelijk geacht, elkaar hiermee steken en snijden. Jongens, schrijf ik op, want ze staan aan het begin van hun leven en beseffen totaal niet wat de impact is.

Want wat is de impact als je iemand ondersteboven steekt voor een onbenullig akkefietje? Het begint met een laparotomie, met een beetje pech is er echt raak gestoken en de vena cava kapot, net achter de aortabifurcatie, dus anatomisch op een rotplek. Het vraagt namelijk nogal wat om de arteria iliaca door te nemen zodat je de vene kan overhechten. Een verdomd lastige beslissing bij een patiënt die hard bloedt: voor trauma- en vaatchirurgen een uitdaging van jewelste. Dan ben je blij als het slachtoffer levend de ic haalt.

Maar daarmee ben je er nog niet. Dit soort grote ingrepen heeft namelijk ook grote complicaties. Slachtoffer zweeft langs de grens van de dood met stolsels in hart en longen. Onze intensivisten kunnen een hoop tegenwoordig met ECMO (extracorporele membraanoxygenatie) en daarmee slepen ze zo’n patiënt erdoorheen. In de tijd dat ik naar Snoop Dogg en Notorious B.I.G. luisterde, was een dergelijk slachtoffer al lang gesneefd.

In het beste geval en in de huidige tijd overleeft het slachtoffer dus. Maar de vraag is hoe. Want hoe kom je hier weer uit? Hoe ga je verder met je leven? Los van het lichamelijke leed, is er ook nog een psychische component. En dat geldt ook zeker voor de dader. Er is namelijk nog een leven verwoest. Welke jongen realiseert zich de impact van deze poging tot moord? En wat komt er van je terecht in de jeugdgevangenis?

Wij als chirurgen maken ons zorgen: het aantal steekverwondingen dat wij moeten behandelen, neemt aanzienlijk toe. Collega Bas Punt heeft zich reeds uitgesproken over het aantal steekverwondingen en de impact die dat heeft. Zelfs op YouTube, zodat wellicht de jonge generatie ook wordt bereikt. Wellicht, zeg ik erbij, want zolang influencers meer bereik hebben dan onze regering, is er nog een hoop werk te doen.

Er is gelukkig ook nog een lichtpuntje: onder Britse kinderen is influencer het op één na populairste beroep. Als dokters staan we nog steeds bovenaan. Daarom heb ik een voorstel: als je zo nodig in mensen wil snijden, ga dan eerst naar school. Maak die af en ga geneeskunde studeren. Als kers op de taart doe je een zesjarige opleiding waarin je leert hoe je moet snijden. Maar ook hoe je daarna weer repareert. Kortom: word chirurg. Maar laat tot die tijd het snijden in hemelsnaam aan chirurgen over.