Krachtige vrouwen

Afgelopen week ben ik met een paar vrouwelijke collega’s ’s avonds na het werk een hapje gaan eten. Op de kliniek is het erg druk en tijdens een korte koffiepauze kwamen we erachter dat we elkaar eigenlijk nauwelijks eens goed kunnen spreken. Dikwijls is er geen tijd om gewoon even te lunchen, laat staan dat we tijd voor elkaar kunnen nemen.

Zodoende spraken we af in het kleine restaurant naast de kliniek om bij te praten, onder één voorwaarde dat we alleen het eerste half uur werkgerelateerde zaken zouden bespreken en daarna niet meer. Het mocht geen werkoverleg of vergadering worden maar meer een diepere kennismaking.

Mijn collega’s komen uit landen als Jordanië, Palestina, Ghana en Nigeria. Een mooi gemêleerd gezelschap voor een interessante avond. Zo verzucht mijn Nigeriaanse collega dat ze blij is even uit het huis te zijn en rustig een hapje te kunnen eten. ‘Mijn schoonfamilie stond begin november op het vliegveld en belde ons op om hen te komen ophalen. Geen berichtje vooraf of afstemmen of het überhaupt past in ons werk en gezinsschema. Mijn man is ook dokter en is de oudste van acht broers en zussen. Hij kan onmogelijk familie weigeren ook al blijven ze maanden in ons huis en is het passen en meten om iedereen een slaapplek te geven’. ‘En’, voegt ze toe, ‘in 2017 bleven zijn zus en haar gezin bijna een jaar bij ons! Ertegen protesteren is not done. Het werk is dan een rustpunt op de dag’. Ze lacht hard…

Onze charmante Jordanese haakt hierop in. ‘Weet je wat de eerste vraag was toen ik mijn schoonouders ontmoette? Of ik wel goed kon koken, welke gerechten ik het best kon maken, en hoe ik deze maakte. Een jaar nadat we ons eerste kindje hadden kregen en ik stond ingeschreven aan de medische faculteit, werd verbaasd gevraagd waarom er nog geen tweede kindje was. Toen ik aangaf te studeren werd daar nog verbaasder op gereageerd. Hoezo als getrouwde vrouw en moeder studeren? Waar is dat goed voor? Gelukkig gingen ze overstag toen ik aangaf dokter te worden, want die status is binnen de gemeenschap nog erg goed. En daarmee verdween ook de vraag of ik nog wel goed kookte voor mijn man en werd ik zelfs verbannen uit de keuken. Dokters hoeven niet zelf te koken; nooit geweten dat dit een extra voordeel van de studie was’. En we lachen allemaal hard met haar mee.

In mijn ogen zijn mijn dierbare collega’s zeer krachtige vrouwen die sterk in hun schoenen staan, met een ijzeren ambitie om te bereiken wat ze willen. Een inspiratie voor ons allemaal.

Na een mooie avond besef ik des te meer wat een ‘luxe’ ikzelf heb gehad om vrij te kunnen kiezen wat ik wilde studeren en bereiken. De invloed van (schoon)familie is positief en absoluut niet beïnvloed door het feit dat ik vrouw & moeder ben. Noch hebben ze de behoefte om maandenlang bij me te bivakkeren, maar dat kan ook aan mijn kookkunsten liggen.