Kolven: ik heb echt geen balzaal nodig

Onlangs las ik online in een Nederlandse krant dat veel vrouwen geen geschikte ruimte kunnen vinden om te kolven. Aangezien ik in dezelfde fase zit, herkende ik het probleem direct. Het belang van borstvoeding kan ik van harte onderschrijven en ik vind het daarom extra belangrijk om hier aandacht voor te vragen. Het wordt immers door de overheid – ook hier in de Verenigde Arabische Emiraten – gestimuleerd en als een goede bron van antistoffen en voedingstoffen gezien.

Na mijn eerste kind een jaar borstvoeding te hebben gegeven, was ik na anderhalf jaar eigenlijk vergeten hoeveel logistiek er telkens bij komt kijken om dit voor zoon twee ook weer te kunnen faciliteren.

Ten eerste: de apparatuur is kwetsbaar en je hebt een arsenaal aan flesjes, oplader, etc. nodig. Aangezien ik niet elke dag op dezelfde locatie zit, laat staan weet wanneer ik tijd heb, sjouw ik die ‘melktas’ overal mee.

Ten tweede is het op een onbekende locatie vaak zoeken naar een plek waar je even een halfuurtje kunt kolven. Een plek waar je rustig en ongestoord kunt zitten. Liefst een kamertje met een slot. Mijn meest bijzondere ervaring was dat ik gebruik mocht maken van de gebedsruimte in een conferentiecentrum in Abu Dhabi, men was uitermate begripvol en behulpzaam. Maar meestal wordt het een lege vergaderzaal, administratieopslagruimte, toiletten, of een ruime opbergkast, been there, done that, die laatste twee zijn een soort laatste redmiddel. Verre van ideaal en al snel krijg je gebons op de deur of alles wel goed gaat. Daarnaast is het luide monotone gebrom van de kolfmachine een vervelende aandachttrekker. Rust is belangrijk ter stimulatie van de productie, maar ook niet gestoord worden omdat je in een openbare ruimte half ontbloot met apparatuur aan je borsten zit. Nou niet de meest prettige activiteit buitenshuis en dat tot wel drie keer per dag. In de afgelopen jaren ben ik steeds creatiever geworden en kan ik zelfs in het vliegtuig of in de auto tijdens het rijden met een grote doek over me heen kolven. Het gegoochel met aan- en loskoppelen, ik kan het ondertussen blind, Mr. Houdini here I come.

Tot slot heb je dan de productie, met liefst volle flesjes voor je baby, maar ja die moeten wel gekoeld opgeslagen kunnen worden. En ook dit is dikwijls een struikelblok binnen organisaties en instellingen. Er is meestal wel koeling aanwezig, maar men is niet snel geneigd om hier toegang toe te geven voor flesjes met moedermelk. ‘Daar wil ik geen verantwoordelijkheid voornemen’, ‘dat mag niet van de gezondheidsdienst’, tot ‘deze koeling is alleen voor privégebruik’, ik heb alles al voorbij horen komen.

Hoe bijzonder is het dat wij als moeders al duizenden jaren borstvoeding geven aan onze baby’s, maar dat er anno 2020 nog steeds heel veel locaties zijn die er absoluut geen rekening mee houden dat lacterende vrouwen behoefte hebben aan een halfuurtje privacy in een geschikte ruimte. Echt, het hoeft geen balzaal te zijn, maar simpelweg een vaste plek om te zitten en kolven. Ik wil niet telkens uit een toilet of kast komen met een rood hoofd, verfrommelde kleding en klotsende flesjes. Leuker kunnen ze het niet maken, wel aangenamer.