Klagende dokters

‘Dat wat jullie doen, dat wil ik later echt niet.’ Dat is een uitspraak van een tweedejaars geneeskundestudent. Met eigen ogen ziet ze artsen tot in de late uurtjes doorwerken. Het werk gaat nou eenmaal voor. Daarnaast hoort ze geklaag: te veel administratie, onregelmatige diensten en stress om in opleiding te komen.

De nieuwe generatie artsen (lees: de huidige geneeskundestudent, of de beginnende arts-assistent die nog helder kan nadenken) wil dit niet meer. Zij willen een leven naast werk, op zaterdag voetbalcompetitie kunnen spelen en tijdens de feestdagen aanschuiven aan het diner in plaats van het toetje. Naast het belang van een goede werk-privébalans, spelen ook de werkdruk en werkcultuur een rol in de overweging om niet in het ziekenhuis te willen werken. We lijken ook wel gek. Waarom zou je een dienst van 12 uur draaien, om vervolgens zonder gegeten of gedronken te hebben, een infuus te gaan prikken bij een patiënt die net als jij een lage bloedsuiker heeft? Toch is dit vaker de regel dan de uitzondering.

In 2020 publiceerde De Jonge Dokter een onderzoek over de overwegingen van arts-assistenten om te stoppen met werken als arts. Daaruit bleek dat werktijden (75%) en werkdruk (67%) de belangrijkste redenen waren om te stoppen. Ook de werkcultuur (59%) en prestatiedruk (53%) spelen een aanzienlijke rol. Confronterende cijfers. Maar zijn deze cijfers de enige reden waarom de toekomstige arts niet meer wil, of zijn wij hier zelf ook schuldig aan? Wat stralen we uit naar onze toekomstige collega’s? Kunnen we ook zelf iets betekenen om de jongere generatie te motiveren?

In KoffieCo de Podcast sprak Bert Arets in 2020 over ‘bevlogenheidslekkage’. Het ondergesneeuwd raken van je bevlogenheid en enthousiasme, waardoor het plezier in je werk verloren gaat. Ik zie een groot deel van de artsen in het ziekenhuis lijden aan bevlogenheidslekkage. Klagend in de artsenkamer hebben we het over de onregelmatige diensten, de hoeveelheid administratie en de slechte kansen om in opleiding te komen. We hebben onze bevlogenheid laten ondersneeuwen. Hiermee stralen we onbewust veel negativiteit uit en dat maakt het voor de dokter van de toekomst, die zich tijdens onze klaagzang schuilhoudt in de co-kamer, niet heel aantrekkelijk.

Laten we onszelf er weer aan herinneren waarom we voor dit mooie vak hebben gekozen, zodat we enthousiast en bevlogen een inspiratie kunnen zijn voor onze toekomstige collega’s.