Klagen: drempelloos en kosteloos
3 reactiesBegin december blogde ik over een geruchtmakende uitspraak van het Centraal Tuchtcollege. Zie mijn blog ‘Was die waarschuwing wel terecht?’ Zie ook de bespreking in MC 45: ‘Bedrijfsarts had burn-out nader moeten onderzoeken’.
Intussen is er heel wat nagedacht en nagepraat over deze zaak, vooral in bedrijfsartsenkringen. Vorige week was er bij de NVAB een soort rondetafelgesprek met enkele briefschrijvers.
Hoe staan we nu ten opzichte van deze zaak? De aanvankelijke storm van verontwaardiging is gaan liggen. Men legt zich schoorvoetend neer bij de uitspraak van het CTG. De bedrijfsarts had de twee e-mails die zij de dag na het consult van haar cliënt ontving niet mogen negeren. Zij had de inhoud van die e-mails moeten meewegen bij haar beslissing inzake de arbeids(on)geschiktheid van haar cliënt. Temeer omdat het consult maar tien minuten had geduurd, en klager tijdens dat consult zijn ei niet kwijt had gekund. Althans, dat stelt klager, en de bedrijfsarts heeft dat kennelijk niet weersproken. De beslissing van de bedrijfsarts is niet per se verkeerd. Maar het is niet goed dat zij die e-mails buiten beschouwing heeft gelaten. En niet eens heeft beantwoord. Dat is niet netjes. Dat is strijdig met de aandachtige zorg die een cliënt ook van een bedrijfsarts mag verwachten. Dat wekt de schijn dat de werkgever in de bedrijfsgezondheidszorg de dienst uitmaakt. Als die maar op tijd zijn rapportage van de bedrijfsarts krijgt.
So far so good? Het leven gaat verder. Deze zaak is afgewerkt. Volgende keer beter! Maar toch ... sta ik nog even stil bij wat de briefschrijvers ervan vinden. Want dat is wel heel symptomatisch voor de positie waarin veel bedrijfsartsen tegenwoordig zitten. Iemand zei het heel beeldend: het is tapdansen in een mijnenveld. Door de tuchtrechtelijke beslissingen van de laatste jaren zijn bedrijfsartsen zich onveilig gaan voelen. Dat aantal neemt toe, zeggen ze. Bedrijfsartsen krijgen meer klachten dan gemiddeld. Ze voelen druk van twee kanten. Aan de ene kant staat de werkgever te dringen. De zieke werknemer moet snel weer aan de slag. Als de werkgever zich niet genoeg inspant voor werkhervatting hangt hem een loonsanctie van het UWV boven het hoofd. Mag-ie nog een jaar het loon doorbetalen. Dus oefent die werkgever weer druk uit op de bedrijfsarts om mensen aan het werk te sturen. Aan de andere kant staat de werknemer. Die verzet zich nogal eens – terecht of niet – tegen de pressie van de bedrijfsarts om weer aan het werk te gaan. Het komt steeds vaker voor, zeggen de briefschrijvers, dat de werknemer dreigt met een tuchtklacht. ‘Als je mij aan het werk stuurt dien ik een klacht tegen je in.’ De normale wegen van second opinion en deskundigenoordeel worden gemakshalve maar even overgeslagen. Meteen de beuk erin.
En inderdaad, niets is simpeler dan een tuchtklacht tegen een dokter. Klagen is drempelloos en (vrijwel) kosteloos. Het tuchtcollege helpt de klager ook nog om de klacht netjes op te schrijven, zodat-ie ontvankelijk is. En de dokter is een jaar of langer bezig om zich teweer te stellen. De briefschrijvers: ‘Dat wil je niet, dus zwicht je maar voor die dreigende werknemer…’
Hoe lossen we dit op? Heel eenvoudig. NVAB, ga iets doen aan dat vermaledijde Standpunt Claimbeoordeling. Herschrijf dat stuk uit 2005. Geef helder aan hoe de bedrijfsarts acteert. Als je meent dat bedrijfsartsen geen claims voor loondoorbetaling moeten beoordelen, moet je ook aangeven hoe je dat realiseert. Van tweeën één. Ofwel de bedrijfsarts doet aan claimbeoordeling – hij bepaalt of een werknemer ziek is of niet, arbeidsongeschikt of niet, en meldt dat met zoveel woorden aan de werkgever. Ofwel de bedrijfsarts doet daar niet aan, en geeft alleen advies over terugkeer naar het werk, hoe, wanneer, en onder welke voorwaarden. Zoals in België. Maar dan moet je ook de vreselijke woorden ziek of niet ziek, arbeidsgeschikt of arbeidsongeschikt, uit je vocabulaire schrappen. Dan moeten sociale partners er met elkaar uitkomen. Ook wat die loondoorbetaling betreft. De bedrijfsarts dreigen met een tuchtklacht werkt dan niet meer. Dat lijkt me beter passen in dit polderland.
lees ook
Rinus Ouwens
, Bedrijfsarts en verzekeringsarts
Beste Andre, allereerst dank voor je blog. De discussies herhalen is weinig zinvol maar bij deze mijn/onze gedachten:
De bedrijfsarts in de top 3 van aangeklaagde specialismen waarbij een conflict speelt in 2/3 van de klachten. Dat is niet acceptabe...l en niet werkbaar.
De claimbeoordeling is inderdaad een nieuwe discussie waard die echter lang en taai zal zijn.
Bij conflictzaken is alle reden voor overbodig maken van die claimbeoordeling. De huidige regeling werkt voor alle partijen averechts. Het bemoeilijkt de oplossing van een conflict, de behandeling, werkt medicaliserend, geeft een onrechtvaardig verschil tussen de werknemer die voor een andere oplossing kiest en de zieke werknemer en zorgt vaak voor nóg meer conflicten.
Claimbeoordeling bij conflicten weghalen bij de bedrijfsarts is een start. Het zal ook een gunstig effect hebben op de begeleiding van de werknemer en de relatie daarmee.
Echter zien we wellicht vervolgens een explosie van tuchzaken tegen verzekeringsartsen. De claimbeoordeling overbodig maken bij conflictzaken is zinvoller. Dolf Algra geeft daar suggesties voor. Als bedrijfsartsen bij conflicten geen claimbeoordeling meer doen zal dit de noodzaak voor andere oplossingen onderschrijven en bijdragen aan actie in die richting.
Ook, wellicht juist, de zieke werknemer is daar vaak mee gebaat omdat het conflict vaak de uitlokkende of onderhoudende factor van die ziekte is enerzijds en de ervaren voordelen van ziekte verdwijnen.
Dolf Algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam
Een paar opmerkingen, als ik zo vrij mag zijn - deel 2
5. Wat te doen bij arbeidsconflict ?
In de afhandeling van een lopend arbeidsconflict valt mijns inziens nog veel te verbeteren. Dat begint met een goede intake van de stand van zaken en ee...n inschatting van de ernst van het meningsverschil cq arbeidsconflict.
Daarmee is een casus ontwikkeling zoals deze, met meteen een tuchtzaak wellicht te voorkomen.
Indien helder wordt dat er mogelijk sprake is van een (lopend ) arbeidsconflict lijkt het mij verstandig en voor de hand liggend deze
a. kort te beschrijven waar draait het om, wie vindt wat - 1x a4
b. een inschatting te maken van de ernst - bv aan de hand van stoplichtmodel
c. en het bovenstaande te laten verifieren en laten ondertekenen voor gezien en/of akkoord door alle betrokken partijen - dus door betrokken werknemer, hr, en/of directie van het bedrijf
6. vals spel
Dat noopt elke partij open kaart te spelen en maakt de kans op vals spel kleiner. En dat is een belangrijk winstpunt. Juist vals spel van welke partij dan ook, maakt het conflict vaak onoplosbaar, maar leidt ook tot verbittering, genoegdoening, rancune, en of wraakgevoelens
Dit element wordt vaak niet meegenomen, maar is meestal de grootse driver van voor verdere escalatie. Ook in de casus beschrijvingen van het RTC of CTC komt dit niet tot nauwelijks aan bod.
7. de drama driehoek
Door de werknemer wordt de bedrijfsarts vaak gezien als REDDER in nood. Beschermengel. Als nu blijkt dat bedrijfsarts niet mee beweegt in de gewenste richting - door bv neutraal te blijven- wordt de REDDER snel AANGEKLAAGDE. Zie hier de DRAMA driehoek waarin menig bedrijfsarts het onderspit moest delven
Uitleg over en toelichting op rol van bedrijfsarts in arbeidsconflict naar alle partijen toe is van het eerste moment van het grootste belang. Dus dat kan niet in spreekuur consult van 10 minuten.
Neem daar dus ruim de tijd voor, want je reputatie en naam staat op het spel !
Dolf Algra
commentator, opiniemaker zorg en sociale zekerheid, oud bedrijfsarts, Rotterdam
Een paar opmerkingen, als ik zo vrij mag zijn - deel 1
1. Wat de casus zelf betreft: betrokkene/klager heeft zich niet uit eigen beweging ziek gemeld, maar op advies van jurist/advocaat. Dus niet uit lijdensdruk, maar zoals het nu oogt was de ziek...melding een weloverwogen tactische zet.
In mijn visie had deze tuchtklacht daarom überhaupt niet ontvankelijk/in behandeling genomen moeten worden. Leerpunt 1
2. Curieus is dat klager stelt dat het spreekuurconsult slechts tien minuten geduurd zou hebben. Nu heb ik 35 jaar als bedrijfsarts gewerkt, en heb honderden arbeidsconflicten voorbij zien komen, maar dit soort ingewikkelde casuïstiek heb ik nooit in 10 minuten kunnen afhandelen.
Onbeantwoorde vraag is dus nu: klopt het wat klager stelt ?
3. Centraal in deze casus staat dat of er sprake is/blijkt van een arbeidsconflict. Dit conflict wordt in de beschrijving van de casus onvoldoend uitgediept, essentiële informatie ontbreekt. Hier is zowel door RTC als CTG een grote verbeterslag te bewerkstelligen. Uberhaupt is de casus beschrijving vaak niet transparant genoeg en vaak niet goed navolgbaar.
Leerpunt 2: Ik raad aan dat de klachtbeschrijving sterk verbeterd wordt en vooral inzichtelijk gemaakt wordt welke keuze momenten er zijn geweest. Ook de afwegingen die het RTC of CTG maakt verdient nadere toelichting
4. André Weel roept op de 'claimdiscussie ' te gaan voeren.
Doet een bedrijfsarts het nu wel of niet aan claimbeoordeling ? Of is het een een 'advies' . Over deze kwestie is al decennia lang een verbitterde onderlinge strijd gaande tussen bedrijfsartsen.
De buitenwacht snapt er geen bal van. Die zien geen verschil tussen een bedrijfs-arbo of verzekeringsarts. Allemaal een pot nat en die besluiten de facto of je wel of niet morgen weer aan het werk gaat.
Deze discussie heropenen leidt tot niets. Het huidige NVAB bestuur zal NEVER NOOIT afwijken van eerdere NVAB standpunt over claimbeoordeling. Hoort allemaal bij het poldertheater.