Blogs & columns
Blog

Je hoeft tegenwoordig geen pijn te lijden… toch?

6 reacties

Je hoeft tegenwoordig geen pijn meer te lijden. Toch? Ze kijkt me verwachtingsvol aan. Want er zijn tegenwoordig zo veel mogelijkheden, dat pijn niet meer nodig is. Dat zegt iedereen. En trouwens, als het dan toch zo ver komt, dat ik toch pijn heb, dan weet u al heel lang dat ik euthanasie wil. Hè dokter? U gaat me sowieso helpen. Toch?

Ik merk dat ik een beetje begin te hakkelen en te sputteren. Ja zeker, er zijn heel veel mogelijkheden voor het behandelen van pijn. Maar ja, in alle gevallen is het dan zo dat iemand eerst pijn gehad moet hebben. Anders begin je immers niet met pijnmedicatie. En, helaas is het soms ook zo, dat de pijnmedicatie niet meteen voldoende werkt, waardoor je de dosering moet verhogen. Of iemand heeft last van de bijwerkingen van de medicatie.  En soms is iemand met een hogere dosering nog steeds niet pijnvrij. Waardoor je moet veranderen van medicatie. Een ander middel, een sterker middel. Waarbij je mogelijk ook meer bijwerkingen hebt. En daarom begin je voorzichtig met dat middel, je weet immers niet hoe iemand daarop reageert.

En zo kan het dus toch gebeuren, dat terwijl er inderdaad van alles mogelijk is, er toch enige tijd overheen gaat voordat iemand een goede pijnstilling heeft. En de opmerking ‘je hoeft tegenwoordig geen pijn meer te hebben’ suggereert een situatie die helaas niet haalbaar is. Soms heb je toch pijn, soms kort, soms lang.

Het tweede punt waarin deze mevrouw een appel op mij doet, vind ik ook een lastige. Veel mensen hebben een euthanasiewens. Soms hebben ze daar hele duidelijke ideeën bij. Bijvoorbeeld als ze veel pijn hebben. Of iets anders wat voor hen zo erg is, dat het leven dan afgelopen mag zijn. Toch ligt het niet zo eenvoudig. Want om aan de criteria voor euthanasie te voldoen, moet je eigenlijk alle andere mogelijkheden om het probleem op te lossen al geprobeerd hebben. Dus als pijn voor iemand ondraaglijk is, dan moet je eerst toch allerlei pijnmedicatie geprobeerd hebben, en als er dan niks meer mogelijk is, dan kun je pas verder gaan praten over euthanasie. En dat is dan nog maar één van de criteria.

Dus de door deze mevrouw zo verwachtingsvol gestelde vragen, kan ik niet zo een-twee-drie bevestigend beantwoorden. Maar ik wil ook niet cru tegen haar zeggen dat het zo nou eenmaal niet werkt. Dus probeer ik haar uit te leggen dat ik, bij alle problemen die ze tegen gaat komen, mijn uiterste best ga doen om haar daar zo goed mogelijk bij te helpen en te begeleiden. En dat ik al het mogelijke ga doen om er in de aankomende periode voor te zorgen dat ze zo comfortabel mogelijk is. Maar dat ik helaas niet kan voorkomen dat ze toch van het een of het ander last gaat krijgen.

Precies, zegt ze tevreden, en dan geeft u mij een spuitje.

Meer van Marieke Dijkzeul

  • Marieke Dijkzeul

    Marieke Dijkzeul is huisarts in Apeldoorn en rondde een opleiding tot kaderarts palliatieve zorg af. Zij heeft drie kinderen in de tienerleeftijd.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.