‘Ja dokter, wanneer bent ú voor het laatst gecontroleerd?’

In onze organisatie hebben we bijna achtduizend medewerkers verspreid over acht ziekenhuizen en een aantal klinieken. Nu is het niet ongewoon dat collega’s bij je op afspraak komen; immers, je weet wie wat te bieden heeft, het is makkelijk in te plannen en er is een onderlinge vertrouwensband. Daarnaast is er een fraaie medewerkerskorting op de reguliere tarieven. Wat prettig is, gelet op het feit dat onze private organisatie voor haar eigen medewerkers een van de meest karige ziektekostenverzekeringen heeft afgenomen.

Afgelopen week komt een collega-gynaecologe op bezoek. We kennen elkaar al jaren, maar dit is haar eerste bezoek aan mij als patiënt. Ze heeft net als ik een specialisatie gedaan in oncologie. Ze is een redelijk fitte dame, midden 40 en moeder van twee kinderen. Ze loopt al een poosje met wat vage klachten en over haar vorige gynaecoloog was ze niet tevreden, dus besloot ze bij mij te komen. ‘Ik probeer in je dossier je laatste uitstrijkjeresultaten te achterhalen, maar die kan ik niet in het systeem vinden. Wanneer is dit geweest?’ Ze kijkt me een beetje schuldig aan en zegt: ‘Ja, eigenlijk is dat alweer tien jaar geleden. Ik had het moeten doen, maar zag er zelf zo tegenop.’ Ik kijk haar verbaasd en streng aan, en zeg: ‘Nou, zullen we die dan maar heel snel gaan inplannen?’ Met een diepe zucht zegt ze: ‘Ja, je hebt gelijk, maar moet dat nu zo snel?’ Na even doorvragen blijkt dat ze geen problemen heeft een uitstrijkje af te nemen bij patiënten, maar er eigenlijk zelf erg huiverig tegenover staat.

Aan het eind van de dag heb ik een andere collega uit een concurrerend ziekenhuis die langskomt als patiënt. Ze is gespecialiseerd in borstkanker en ik verwijs dikwijls patiënten naar haar, gelet op haar uitstekende reputatie. Na een routineonderzoek vraag ik wanneer zij voor het laatst gescreend is op borstkanker. ‘Mmmm’, zegt ze, ‘uh, dat is alweer een jaartje of zeven geleden.’ Ik val bijna van mijn stoel; dit is nu de tweede keer in korte tijd dat ik een collega meemaak die heel goed zou moeten weten wat de essentie is van regelmatig onderzoek. De volgende dag tijdens de lunch besluit ik eens wat andere collega’s te vragen wanneer zij voor het laatst zijn onderzocht of getest op hun eigen specialisatie. Wat blijkt: een aantal is prima in staat om goed voor zijn/haar patiënten te zorgen, maar een stuk minder voor zichzelf. Mijn wens voor 2025 is dat we naast de patiëntenzorg ook goed voor onszelf zorgen! U bent het waard.

Ik wens u dan ook een gelukkig en gezond 2025!