Is digitalisering nou echt vooruitgang?
6 reactiesWe kennen hem allemaal: de oudere medisch specialist die decennia geleden als een Obelix in een ketel met Alleskunnerij is gevallen. Inmiddels alles gezien, alles gedaan. Zelfs bij de meest extreme casussen komt er een soortgelijk verhaal dat begint met: ‘ik herinner me nog, in het jaar…[vul een jaartal in dat je allicht nog niet geboren was]…’.
Ze schrikken nergens meer van (alhoewel er soms ook een vleug van "ik heb geen zin meer in die ellende zo vlak voor mijn pensioen" te herkennen is).
Hun basis is gelegd in de tijd dat er heel veel geopereerd werd bij gebrek aan andere therapeutische mogelijkheden (zoals mirenaspiralen) waardoor er een onovertrefbare handvaardigheid is getraind. Ze kunnen alles.
Behalve het elektronisch patiëntendossier (EPD). Dat blijft hun achilleshiel. Het einde van het epos.
Met diepe concentratie tikken ze met twee vingers staccato in het systeem. Soms onnavolgbaar, de moderne variant van hiërogliefen. Resterende orders worden door een co- of arts-assistent afgemaakt. Er zijn zelfs artsen die toevallig met vroegpensioen gaan omdat er een EPD-wissel aankomt.
En dan nu ik: mijn werk is stuk. Hoe kan het dat ik na 6 jaar universitaire studie circa een derde van mijn werktijd verspil door relatief simpele dingen in een computer in te voeren? Digitalisering zou ons tijd moeten besparen, maar het omgekeerde is tot op heden waar. Dat digitalisering het panacee gaat zijn voor vermindering van administratieve lasten in de zorg (aldus minister Agema) voelt vooralsnog als contradictio in terminis.
Ik droom soms van een tijd waarin ik met pen RCGB (ringcontrole, geen bijzonderheden) in een papieren dossier krabbel als enige teken dat er medisch contact geweest is tussen gynaecoloog en patiënt. De nadelen van die tijd, waaronder een onvindbaar papieren dossier, of onleesbaar handschrift, is dat erger dan "computer says no"?
Lezersoproep
Voor onze eindejaarsspecial met als thema ‘generaties’ zijn wij op zoek naar jullie verhalen over verontrustende of grappige momenten tussen u/jou en oudere of jongere collega's of patiënten. Lees hier hoe je ze instuurt.
Lees meer van Anne Janmaat
P.K. de Haan
chirurg in ruste, Harderwijk
Enkele opmerkingen:
1. De reactie van collega Bruins had ik nog niet gelezen toen ik mijn eerste schreef. In de inhoud van diens reactie en in die van collega Wind kan ik mij volledig vinden.
2. Collega Verberkmoes: "Anne Janmaat (pseudoniem) is ar...ts-assistent gynaecologie en verloskunde" staat er. Nergens staat, dat zij aios, oftewel in opleiding tot specialist, is. Het is u blijkbaar ontgaan, dat ik daar in mijn eerdere reactie naar gevraagd heb. De meest voor de hand liggende reden voor het gebruik van een pseudoniem lijkt mij, dat zij repercussies vreest en dat kan ik me heel goed voorstellen.
3.. Collega van Pinxteren: "Ik van mening dat we niet terug zouden moeten wíllen naar die tijd. De kwaliteit van de zorg die wij vandaag de dag KUNNEN bieden is zo onnoemelijk veel groter dan die in (bijvoorbeeld) de jaren '50", bestrijd ik niet, maar WORDT die ook altijd en overal geboden? Uit eigen ervaring als patiënt sprekend is mijn antwoord daarop: nee! "Wij werken zoveel veiliger": is dat zo? "We kunnen exponentieel veel meer behandelingen toepassen". We KUNNEN het wellicht wel, maar GEBEURT het ook? Ik betwijfel dat - gelet op de oplopende wachtlijsten door o.m. personeelstekort - ten zeerste. "We hebben de luxe om part-time te kunnen werken": heeft dat iets met kwaliteitsverbetering te maken? Dat het tot meer discontinuïteit en meer DIGITALE overdrachten en dtg. tot meer fouten leidt staat vast. "De patiënt begint eindelijk serieus te worden genomen". Ik kan u uit eigen ervaring als patiënt meerdere blijken van het tegendeel noemen. "Wat een verworvenheden! Digitalisering is een van de factoren die dit mogelijk maakt": dat is een stelling, niet meer dan dat. Zou het niet kunnen, dat dit het geval is ONDANKS de digitalisering? Het gebruik van hoofdletters is in alle gevallen van mij.
J. Wind
huisarts, Wijk en Aalburg
Digitalisering zou alles eenvoudiger hebben moeten maken; zou werk uit handen hebben moeten nemen en geleid moeten hebben tot 'meer handen aan het bed'..... In de praktijk genereert het werk, zorgt het voor tekorten op de arbeidsmarkt en frustreert h...et vaak: inloggen op de huisartsenpost vind ik het lastigste van een dienst! En dan moet AI (eeee - aaaaiiiii) nog komen....!
B. van Pinxteren
Huisarts, CMIO, Zeist
Beste Anna,
Ik denk dat je een breed gevoeld sentiment verwoord. Een waarin veel collega's zich zullen herkennen, zoals ook in je droom over een overzichtelijke wereld, waarin het beter geregeld was en een paar onleesbare krabbels op een papiertje d...e enige administratieve last van de dokter was.
We kúnnen niet meer terug naar die tijd. Zoals we ook niet terug kunnen naar de tijd van de kolenkachel en paard en wagen.
Ik van mening dat we niet terug zouden moeten wíllen naar die tijd. De kwaliteit van de zorg die wij vandaag de dag kunnen bieden is zo onnoemelijk veel groter dan die in (bijvoorbeeld) de jaren '50. Wij werken zoveel veiliger. We kunnen exponentieel veel meer behandelingen toepassen. We hebben de luxe om part-time te kunnen werken. De patiënt begint eindelijk serieus te worden genomen. Wat een verworvenheden!
Digitalisering is een van de factoren die dit mogelijk maakt.
N.J. Verberkmoes
Cardiothoracaal chirurg, Opleider , Eindhoven
Beste onbekende auteur en geachte redactie. Bovenstaande opiniestuk raakt aan een belangrijk thema in de zorg. En volgens mij probeert de auteur te zeggen dat er een fout is gemaakt in het proces van digitalisering. Namelijk de fout, dat het digitaal... maken van het vroegere papieren medisch dossier en de integrale koppeling aan de logistieke ict systemen van de zorginstellingen heeft geleid tot een inefficiënte z
keten. Althans is dit mijn interpretatie van de boodschap van het artikel. Echter, de simplistische beschrijving van deze anonieme schrijver over de rol van digitalisering bij het proces van zorgprocesoptimalisatie en kwaliteitsmanagement, is zonder nuance door de lezer toch niet serieus te nemen. Maar nog groter is mijn verbazing over het feit dat deze publicatie is geschreven onder een pseudoniem. Hoe kan de redactie van een vakblad voor medisch specialisten voorbijgaan aan de kernwaarden van transparantie en openheid. Anonimiteit maakt de noodzakelijke toetsbaarheid van de professionele kennis en kunde van de schrijver onmogelijk. Het verschuilen achter een pseudoniem bemoeilijkt de dialoog en doet afbreuk aan de mogelijkheden voor wederzijds begrip. Een professioneel dispuut kan alleen plaatsvinden wanneer beide partijen elkaar kennen.
Ik uit hierbij mijn ernstige zorgen over de vraag wat de achterliggende reden is voor het publiceren van een opiniestuk onder pseudoniem. Mijns inziens zijn hiervoor slechts 2 redenen mogelijk. De eerste reden zou kunnen zijn dat de auteur zich serieuze zorgen maakt over de persoonlijke negatieve consequenties die zouden kunnen volgen uit de publicatie van dit opiniestuk. De 2e reden zou kunnen zijn dat de auteur zich als jonge dokter schaamt voor deze journalistieke nevenactiviteit.
In mijn functie als opleider kan ik deze kwestie niet anders interpreteren als een zeer ernstig signaal van een onwenselijke cultuur binnen de redactie van het medisch contact of anders de cultuur van de afdeling waarin deze aios werkzaam is.
Anonieme publicaties of publicaties onder pseudoniem doen afbreuk aan het ethisch kader van transparantie en toetsbaarheid.
Van de redactie van het medisch contact hoop ik een reactie te ontvangen van wat de reden en de achterliggende gedachte is van publiceren onder pseudoniem. Ik ben van mening dat zelfs bij kritische of gevoelige onderwerpen, iedere professional zich vrij moet voelen om zijn of haar gedachten onder eigen naam te publiceren.
P.K. de Haan
chirurg in ruste, Harderwijk
In de inhoud van dit blog van een arts-assistent (in opleiding tot medisch specialist?), onder pseudoniem, kan ik mij, als bijna 20 jaar gepensioneerde chirurg, niet praktiserend dus, volledig vinden. Mijn antwoord op de in de kop en aan het slot ges...telde vragen is: NEE! Dit vormt een ECHT probleem en dat zal niet kleiner worden door, zoals de politiek weer eens wil, alle medische specialisten tot werken in dienstverband te dwingen: naar mijn verwachting integendeel. Met zo'n maatregel wordt trouwens geen enkel probleem in de gezondheidszorg opgelost of zelfs maar verkleind.
H.B. Bruins
Gepensioneerd huisarts, Bodegraven
Beste Anna, ik ben het helemaal met je eens. Ik
Ik begon 50 jaar geleden met 1 ziekenfonds die je betaalde met 1 tarief per patiënt, uitgekeerd in 4 termijnen. Bij de particulieren declareerde je de consulten en huisbezoeken. Je verslag maakte je o...p de groene kaart en verwijzingen met een briefje voor de specialist. Alles eenvoudig en effectief. De relatie tussen huisarts en ziekenfonds was gebaseerd op vertrouwen. De digitalisering heb ik van harte meegemaakt, maar het kostte mij toenemend tijd maar leverde weinig op. Wel veel data.