Blogs & columns
Blog

Ik verwijs niet om te pesten

6 reacties

We kunnen een boek over elkaar schrijven. Hoe vaak ik niet heb moeten lullen als Brugman: ‘Hij heeft pijn rechtsonder in zijn buik sinds vanochtend.

Temperatuur is 38,5 en zijn buik is toch echt geprikkeld. Zouden jullie willen meekijken of er niet toevallig sprake is van een appendicitis?’ ‘Die geprikkelde buik zal wel meevallen, maar laat maar komen.’ Of onlangs nog. Een kindje van nog geen jaar. Al vier dagen benauwd vanuit waarschijnlijk een viraal infect. Bij afwezigheid van echte alarmsignalen werd er, na overleg met de kinderarts, gestart met een intensief pufschema salbutamol. Twee dagen later was de baby amper opgeknapt. Had nog steeds maximaal salbutamol nodig en liet nu ook flinke delen van het flesje staan. Verder klinisch een vrolijke baby, maar het zat mij niet lekker. Het eerste antwoord van de kinderarts: ‘Ik hoor nog steeds niks verontrustends. Ze mogen komen, maar grote kans dat ik ze weer naar huis stuur.’

Ik begrijp dat niet. We werken toch mét en niet tégen elkaar? Natuurlijk steek ik ook de hand in eigen boezem. Want ik maak inderdaad weleens een flutverwijzing. Maar dat doe ik nooit bewust of om mijn collega’s in het ziekenhuis te pesten. Dan is het onzekerheid. Een niet-pluisgevoel. Of de sociale context.

We kunnen niet in elkaars agenda of hoofd kijken. Dat is vaak precies het probleem. Een overvolle SEH, afdeling of poli. Ons beroep kent nou eenmaal amper een lege agenda. Dat geldt net zo goed voor onze spreekuren als huisarts. Want vergeet niet dat we menige subileus zelf weer op gang krijgen. Hypokaliëmie hebben behandeld, voordat er überhaupt een spitse T is geproduceerd. Peritonsillaire abcessen toch de bocht kunnen laten nemen met een breedspectrum antibioticum. En dan is dit slechts een tipje van de sluier. Maar ook hier ben ik me weer bewust van de andere kant. Wij zien immers niet wat onze collega’s in het ziekenhuis allemaal onder hun hoede nemen en houden.

Maar laten we in plaats van met vingertjes te wijzen vooral onze compassie en collegialiteit voor elkaar behouden. Ook ik ben zeker niet roomser dan de paus. Maar de houding van menig collega in het ziekenhuis heeft er wel voor gezorgd dat ik niet meer vraag of diegene mee wil denken. Ik betrap mezelf steeds meer op de gebiedende wijs bij een verwijzing: ‘De patiënt komt eraan. Verdenking hutsefluts. Bedankt.’

Dat is eigenlijk helemaal niet mijn stijl. Ik werk liever in goed gezamenlijk overleg. Met respect en geduld voor elkaar. Oprechte interesse. Het gaat misschien wat ver om elkaar te vragen hoe we geslapen hebben. Of om begripvol te informeren hoe druk het is. Maar soms zou dat wellicht toch meer wederzijds begrip creëren. En dat laatste zou ons werk een stuk leuker kunnen maken. Wat denkt u: zullen we stoppen met elkaar het gevoel te geven dat we elkaar pesten?

Lees ook
Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • E.A. van Beek

    cardioloog

    Zoals je terecht zegt, het is voor iedereen druk, of je nu specialist of huisarts bent. Laten we een beetje lief blijven voor elkaar en als dokters onder elkaar overleggen.
    Mij valt al geruime tijd op bij telefoontjes en verwijzingen (niet enkel van... huisartsen) dat er een verschil is tussen wat ik de Dokter-Dokter en de Manager-Dokter noem.

    1. De Dokter - Dokter is vooral bezig met dokter zijn: "Patiënt met deze klacht, bij onderzoek vind ik ...., mijn vraag is .... de patiënt wil ...., heb toch je hulp nodig etc." Fijne verwijzingen !

    2. De Manager - Dokter is vooral bezig met verwijzer zijn: "Ik heb iemand met deze klacht en verwijs hem daarom bij deze".

    Zelf heb ik moeite met nr 2. Vaak is er geen onderzoek gedaan, de (NHG)-standaard is niet gevolgd, de voorgeschiedenis is onvolledig etc. Van het SOEP-systeem is enkel de S overgebleven met als verzoek dat jij de rest doet.

    Ik pleit voor het in ere houden van de Dokter-Dokter. Dat was toch ook het doel toen we geneeskunde studeerden? Managers hebben we (helaas) al genoeg.

  • arts, niet meer practiserend, Boekelo

    het helpt als je elkaar kent, dat vereist een tijdinvestering in daadwerkelijk persoonlijk contact, zoek elkaar op: face to face en wordt buren...

  • G.R.I. Slock

    huisarts, sluis

    Zeer herkenbaar. Zeker als de werdruk aan beide kanten toeneemt en je de collega aan de andere kant vd telefoon niet kent kan het telefonisch contact bij verwijzen stroef verlopen. Als huisarts is mijn verzoek vaak al op de proef gesteld omdat we... de specialist niet rechtstreeks of een dect kunnen bellen, we moeten een balie of secretariaat bellen en kost gemiddeld 2 minuten en soms meerder pogingen eer je de collega aan de lijn krijgt.

    • A.L. Boerboom

      Orthopeed, Eelderwolde

      Ik ben het helemaal eens met Arianne Beckers. Laten we ten alle tijden proberen elkaar respectvol te benaderen en onbevooroordeeld een casus aan te horen. Je zult zien dat dat erg moeilijk is.
      Maar de reactie van collega Slock vind ik onjuist. De d...ienstdoende specialist (in mijn situatie van een UMC) wordt meerdere keren per uur gebeld, dus met hulp van een secretaresse en dienstdoende arts-assistent proberen we de vele overlegverzoeken zo efficiënt mogelijk te verwerken. Omgekeerd, als ik een huisarts probeer te bereiken - en dat doe ik al ouder wordend steeds vaker :) - kom ik na een keuze menu toch uit bij de HA assistent(e), en vaak met moeite of pas na een nieuwe poging bij de HA zelf.
      Kortom, voor beiden geldt dat bereikbaarheid en bereidwilligheid voor overleg zeer gewenst zijn.

  • F. Seveke

    huisarts

    Dit had ik geschreven kunnen hebben. Geheel eens!

    • H.E. Betjes

      Gynaecoloog, Haarlem

      Vanmorgen bij het ontbijt deze column gelezen. Vanmiddag werd ik gebeld door een huisarts over een patiënte waar ik telefonisch geen DD op kon plakken. Ik slikte mn: “het is toch niets” in. Ik heb in plaats daarvan gezegd: ik kan er niet meteen een d...uidelijk verhaal van maken, maar we kunnen haar zeker in kaart brengen. Huisarts was blij, omdat pte heel ongerust was door haar actuele kinderwens.
      Dus, bedankt voor het andere perspectief. Het leert me beter te luisteren!

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.