Blogs & columns
Blog

Ik vertrek

8 reacties

Ik ben van plan om volgend jaar te verhuizen naar Aruba. Ik ben al aangenomen door de medische staf. Er zijn nog wat af te werken zaken om een soepele transitie mogelijk te maken, maar ik voel dat ik mijn door de Caraïben geadopteerde hart moet volgen en samen met mijn collega’s daar moet werken aan de gezondheidszorg op de Antillen. We hebben een prachtig nieuw ziekenhuis. De minister werkt gewoon als longarts mee. Patiënten hebben alles, van SOLK tot hyperacute en supergevaarlijke pathologie. We roeien met de riemen die we hebben. All hands on deck. Romantiek, lezers. Heb er zin in!

Natuurlijk zijn er een heleboel mensen, dieren, dingen en gewoontes die ik vreselijk zal missen. Het is even slikken voor mijn gezin en familie en sommige patiënten moeten huilen. Maar het moet. Zoals alle kleine ziekenhuizen is ons diaconessenhuisje eerst begiftigd met mensen die projectmatig de processen in kaart brachten en voorstellen deden voor de implementatie van werkwijzen voor borging van verantwoordelijkheid, waarna de eerste gesprekken over aansluiting bij een grotere organisatie konden beginnen. Grote organisaties die meer geld kunnen steken in representatie en zo kunnen opboksen tegen de reclames van de zorgverzekeraars. Allemaal voor zinnige zorg met oog voor het primaire proces: elektronisch bankieren.

Die grote ziekenhuizen passen echt niet bij mij. Ze bieden veel meer dan kleine de gelegenheid om verantwoordelijkheden af te schuiven, een typisch Nederlandse gewoonte. ‘Die patiënt is nu overgenomen door de huisarts, een andere specialist, de POH-ggz. De jeugd-ggz is nu de verantwoordelijkheid van de gemeenten. Het spoorboekje, de treinen en de rails zijn de verantwoordelijkheid van de NS en ProRail. Srebrenica is de verantwoordelijkheid van de Serviërs en de Kroaten.’ Binnenkort is de sneeuw de schuld van de weerman. Het is grotendeels wel te verdedigen op papier en op de televisie, maar met kennis van zaken, samenwerken, overzicht en daadkracht heeft het allemaal niets te maken.

Wat je kunt uitbesteden is niet meer jouw probleem. Ik zou het misschien nog uithouden als ik er zelf iets aan zou kunnen veranderen, maar daar is geen sprake van. Ik ben een 57-jarige ervaren neuroloog en heb een ‘leidinggevende’. Tegen de vorige heb ik juridische actie moeten ondernemen om mijn prepensioenuren terug te krijgen. De oplossing voor specialisten is zich te verenigen in een medisch-specialistisch ‘bedrijf’ om het hierboven vermelde primaire proces te borgen. Iedereen doet mee. Zo is het reilen en zeilen van het ziekenhuis niet meer de verantwoordelijkheid van de dokters. Maar tegen mijn patiënten zou ik willen zeggen: ‘Wie wil er nu in een ziekenhuis liggen waar de dokter niets te vertellen heeft?’ Ik vertrek.

Op dit artikel reageren inloggen
Reacties
  • Sjoerd Ganzinga

    Huisarts, Ruinerwold

    Beste Emile , ik vond jouw visie op moeilijke zaken altijd prachtig en wijs....
    en heb altijd graag met je samengewerkt en mij spijt het voor onze patienten dat je vertrekt.
    Het allerbeste gewenst !!

  • Sjoerd Ganzinga

    Huisarts, Ruinerwold

    Beste Emile , ik vond jouw visie op moeilijke zaken altijd prachtig en wijs....
    en heb altijd graag met je samengewerkt en mij spijt het voor onze patienten dat je vertrekt.
    Het allerbeste gewenst !!

  • Wim van der Pol

    Apotheker niet praktiserend, Delft

    "Zie niet om in wrok". Bij ons spraken we nooit van ik vertrek, maar ik verrek. Het is misschien goed om de huidige gevoelens op te schrijven, maar niet om deze nu al te publiceren. Pas na jaren ervaring in de Cariben kan een goede afgewogen beschouw...ing gegeven worden. Immers, op een aantal punten in de blog kan wel het een en ander afgedongen worden. Tot slot: ik heb zelf een tijdje in de Cariben vertoeft. Een prachtige ervaring die ik niet had willen missen. Ik wens je die belevenis ook toe.

  • Marco Blanker

    huisarts, Zwolle

    Een neuroloog vertrekt uit een fijn ziekenhuis. Niet vaak, maar wel gericht verwees ik een aantal van mijn patiënten vanuit Zwolle naar het mooie ziekenhuisje in Meppel. Een verkleinwoord waarin grote waarde schuilgaat. Persoonlijke zorg werd er gele...verd, door Keuter en vele collegae, ook niet-neurologen. Gewoon 1 dokter voor 1 patiënt, met volle aandacht voor de zorgvraag. Zorg zoals zorg eigenlijk bedoeld is.
    Het kind wordt met het badwater weggespoeld. In de grootschaligheid gaat persoonlijke zorg (groten)deels verloren, gaat nu een betrokken neuroloog verloren. Dat zouden ziekenhuisbestuurders zich moeten aantrekken, ook als de excelbestanden tonen dat het er zo lekker efficiënt van is geworden.
    Beste Emile, het ga je goed op Aruba. Ik hoop dat je de pen niet neerlegt!

  • menno oosterhoff

    psychiater, THESINGE Nederland

    Niet best als mensen niet meer in Nederland willen werken.
    Ik hoop dat je beslissing niet alleen uit ergernis maar ook uit enthousiasme is geboren.
    Succes daar. Wij zullen het roer hier omgooien, hoop ik. Dan kun je over 10 jaar terug komen.

  • GJ Bonte

    Neuroloog, Dalfsen

    Helaas een maar al te rake beschrijving van het Nederlandse ziekenhuislandschap, en zeker ook van toepassing op de Isala, waar Keuter werkzaam is. En het einde is nog lang niet in zicht...

    En inderdaad, op Aruba is het roeien met de riemen die je ...hebt, waarbij je werkelijk alles aan neurologische (en psychiatrische) ziektebeelden voorbij ziet komen. De keren dat ik geweest ben voelde het een beetje als een spoedcursus neurologie.

    Heel veel succes gewenst op Aruba, samen met die andere oude rot, Meelis, die ook zo'n beetje alles in de neurologie wel heeft zien passeren. En over een jaar of 20 kunnen jullie vanaf een gerieflijk balkonnetje in de warme zon commentaar leveren op de Nederlandse zorg, een beetje gelijkend op Waldorf and Statler...

    Ik kijk er nu al naar uit!

  • Nima

    huisarts, Noord-Nederland

    Beste Emile,

    Het allerbeste gelukgewenst. Bedankt voor de mooie verhalen en ook opleidingsmomenten. Onvergetelijk en magisch hoe je op de IC verscheen en alle tijd voor een leermoment nam, terwijl ik je kort daarvoor midden in de nacht wakker beld...e.
    Ongetwijfeld zullen velen het daar jammer vinden dat je weggaat, maar echt weggaan doe je niet. Datgene wat je achterlaat is niet uit te drukken in materie.
    Het ga je goed!

  • Els van Veen

    , huisarts

    Beste collega Keuter, dank u wel voor deze blog. Haarfijn benoemt u wat er gierend mis gaat in dit land. "De jeugdGGZ is tegenwoordig verantwoordelijkheid van de gemeenten." "Schaalvergroting, waardoor grote organisaties geld kunnen steken in represe...ntatie en zo kunnen opboksen tegen de reclames van de zorgverzekeraars. Allemaal voor zinnige zorg met oog voor het primaire proces: elektronisch bankieren". Dank voor deze goede blog. Het maakt mij ook moedeloos, ook dat u nu vertrekt. Ik weet ook niet hoe het tij gekeerd kan worden. De jeugdpsychiatrie die qua kennis en expertise in rap tempo de nek om wordt gedraaid. Afbreken is makkelijk, opbouwen o zo moeilijk. Ik wens u alle goeds op dat kleine eiland, vast met korte lijnen en daardoor goede samenwerking.

 

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.