Blogs & columns
Blog

Ik en mijn burn-out 

6 reacties

Iedereen is tegenwoordig druk, druk, druk. En dus moe, moe, moe; 14 procent zegt moeier dan moe te zijn. Die zijn ‘mentaal’ uitgeput. De rek is eruit, ze zijn op, vastgelopen ook. Burn-out dus.

14 procent, dat is één op de zeven. Geen gering aantal. Iedereen kent dus wel iemand die het ‘even niet meer ziet zitten’. Opgebrand, afgebrand, doorgebrand, uitgebrand. Kan niet anders. Wellicht hebt u zelf ook wel eens een vastloper gehad.  

Alhoewel het niet besmettelijk is, verspreidt de burn-out zich als een olievlek over Nederland. Paradoxaal genoeg blijkt het ook erg hip en cool te zijn. Eigenlijk ben je een loser als je er nog géén hebt gehad. Beetje BN-er heeft er al minimaal twee achter de rug. Neem Sophie Hilbrand. Bekijk haar belevenissen in het tv-programma Sophie in de mentale kreukels.  

Ook in de kwaliteitspers is het ‘een dingetje’ aan het worden. Twee weken geleden was het voorpaginanieuws bij de Volkskrant en de NRC besteedde er vorig jaar ook al een uitgebreide artikelenreeks aan. De NPO heeft zelfs een aparte site onder de kop ‘Wat is een burn-out’. Kortom, we kunnen onze ogen er niet meer voor sluiten. Burn-out is volksgezondheidsprobleem numero uno. En dus serious business, speciaal voor de mentale brandweer.  

Sommige experts waarschuwen de zaak niet te overdrijven. ‘Het gaat om lichte stijging, het is beslist geen epidemie’, aldus Wilmar Schaufeli, burn-outexpert van het eerste uur. Maar de kwestie mag ook zeker niet gebagatelliseerd worden. ‘Het lijden is reëel. Het is geen aanstellerij’, stelt stressonderzoeker Vinkers.  

De welgemeende adviezen vliegen je om je oren. Maar elke expert heeft zijn eigen verhaal. En zo zie al snel door de bomen het bos niet meer. Terwijl het juist ‘daarboven’ al zo’n chaos was! En daar zit je dan: ik en mijn burn-out.  

Willem van Rhenen, bedrijfsarts en chief medical officer van Arbo Unie, vindt dat het probleem verkeerd wordt aangevlogen: we werken helemaal niet te hard, we laden te weinig op. Dat is het probleem, zo legt hij in de NRC uit. Hij lijkt te zeggen: je kunt gewoon doorgaan met buffelen, als je in de tussentijd maar lang genoeg aan de laadpaal hangt.  

En Pauline Meurs, voorzitter van de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving, stelde recentelijk voor – als antidotum voor burn-out – om ‘meer tijd te verlummelen’. Ook interessant. Maar tijd verlummelen brengt niet automatisch meer inzicht in het waarom van de vastloper met zich mee. Maar dat lijkt toch meer op pleisters plakken. Het zit dieper. Veel dieper. We lijken vast te lopen in wat psychiater Damiaan Denys omschrijft als de kwetsbaarheidsparadox: hoe rijker en gelukkiger, hoe meer hulp er wordt gezocht. Zijn observatie: we willen altijd gelukkig zijn, ons altijd goed voelen, ons niet vervelen. En: iedereen wil mooi zijn, sociaal, slim én presteren’. Maar dat is voor de meesten niet weggelegd en onbereikbaar. Vandaar die schreeuw om aandacht en hulp, heel veel hulp. De kernboodschap van Denys: het gewone lijden dat bij het leven hoort, is volledig gemedicaliseerd.  

En dat is nog niet het hele verhaal. Want: wat te denken van de manier waarop bedrijven en instellingen tegenwoordig zijn georganiseerd? Organisatieadviseur Jaap Peters heeft dat beeldend verwoord als ‘intensieve menshouderij’. Medewerkers worden – net al koeien – elke dag ‘uitgemolken’. Op basis van protocollen en afvinkbare targets. Kijk maar in de eigen organisatie.  

Kortom: burn-out is here to stay. Dat lijkt zo klaar als een klontje. Tenzij…. Tja. Tenzij wat eigenlijk?  

meer van deze blogger

burn-out
  • Dolf Algra

    Dolf Algra (1952) was tot voor kort zelfstandig bedrijfsarts en adviseur in Rotterdam.  

Cookies op Medisch Contact

Medisch Contact vraagt u om cookies te accepteren voor optimale werking van de site, kwaliteitsverbetering door geanonimiseerde analyse van het gebruik van de site en het tonen van relevante advertenties, video’s en andere multimediale inhoud. Meer informatie vindt u in onze privacy- en cookieverklaring.