Ik ben er NOG hoor!

Sinds enkele weken heb ik voor het eerst in veertig jaar geen collega’s meer en ook geen werkgever. Mijn laatste nul-aanstelling is beëindigd. Al eerder beschreef ik dat het toen nog gedeeltelijke pensioen mij niet meteen de zeeën van tijd had gebracht waar ik enerzijds op hoopte, maar die ik anderzijds vreesde. Geen spoor van het grote niets, de LEEGTE waarin ik zou vallen. So far, so good. Ik heb nog genoeg te doen.

Toch laat het me niet helemaal onberoerd. En dat zit hem in het woordje NOG. Kortgeleden gaf ik een lezing, een van de dingen die ik NOG doe. Daar kwam ik diverse collega’s tegen die ook de pensioenleeftijd hebben. Als je die vraagt hoe dat bevalt en wat ze doen dan krijg je als antwoord: prima, maar ik werk NOG twee dagen, of drie, of zelfs: NOG volledig. Dat zeg je níét als je níét met pensioen bent. Dan zeg je gewoon: ik werk drie dagen. En niet: ik werk NOG drie dagen. Daar schuurt het. Andere mensen werken. Maar ik werk NOG. Ik heb NOG genoeg te doen. Het woordje NOG geeft aan dat het eigenlijk afgelopen is, maar ondanks dat werk je NOG. Ik ben er NOG hoor! Voor mij voelt het in elk geval zo. De wedstrijd is afgelopen, maar de spelers spelen NOG even door in de blessuretijd.

Zit ik ermee? Ja en nee. Volgens mij heb ik geen last van het niet meer hebben van een maatschappelijke positie. Ik heb genoeg erkenning gehad en bovendien voel ik me wat dat betreft niet uitgerangeerd. Ik voel me ook niet nutteloos, want ik heb NOG genoeg te doen.

Het is meer, dat het me confronteert met de eindigheid. Dit is de laatste levensfase. Misschien duurt die NOG twintig jaar, maar dat neemt niet weg dat het hierna is afgelopen. Op aarde dan. Of er een hiernamaals is, laat ik even buiten beschouwing. Ik hoop het, maar daar wil ik niet al mijn kaarten op zetten. Het confronteert me ook met de beperkingen van wat een mens kan doen. Hoewel ik niet mag klagen over wat ik heb kunnen doen, voelt het toch als een druppel op de gloeiende plaat. Niet dat ik er nu mee stop, maar veel meer dan een druppel zal het niet meer worden. Over NIET MEER gesproken. Dat wordt de volgende fase. Maar tot die tijd blijf ik NOG doorgaan met het schrijven van blogs.